Του ΧριΣ
Μετά από πρωτοβουλία του εκλεγμένου Κεντρικού Μαθητικού Συμβουλίου, στο Λύκειο Ιδαλίου, συμφωνήθηκε μεταξύ της Διεύθυνσης και της επιτροπής που διοργάνωνε εκδήλωση για τα 50 χρόνια της τουρκικής κατοχής (που προκλήθηκε από το προδοτικό και αιματηρό πραξικόπημα της χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄, αλλά αυτό το ξεχνούν και δεν το αναφέρουν), όπως αναρτηθούν στο χώρο της εκδήλωσης πανό εκ μέρους των μαθητών με τα συνθήματα:
- «Έξω όλοι οι στρατοί ανεξάρτητο νησί», «Η Κύπρος ανήκει στο λαό της» και «Κύπρος – μια πατρίδα, ένας λαός».
Λίγο πριν την επίσημη έναρξη της εκδήλωσης συγκεκριμένοι καθηγητές, κατέβασαν τα πανό απειλώντας τους μαθητές.
Αυτοί οι καθηγητές βρίσκονται ακόμα στις θέσεις τους. Έχουν θέση στην Παιδεία μας εκπαιδευτικοί που δεν θέλουν έξω από την πατρίδα μας όλους τους στρατούς; Που δέχονται τουρκικό στρατό, Εγγλέζους και άλλους με τα όπλα τους; Που δεν πιστεύουν πως η Κύπρος ανήκει στο λαό της, αλλά σε ξένους;
- Που πιστεύουν πως στην Κύπρο δεν υπάρχει ένας λαός αλλά ίσως δύο και δυο κράτη, όπως λέει το όργανο της Άγκυρας, ο Τατάρ;
Η κυβέρνηση έχει έλεγχο στα σχολεία ή ο καθένας κάνει ότι θέλει;
ΓΙΑΤΙ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ…
Ζούμε σε μιαν εποχή που ο ανιστόρητος λόγος, από κεντροδεξιός και δεξιός γίνεται ακροδεξιός, σε μιαν εποχή που η ακροδεξιά αναθεώρηση και ερμηνεία της νεότερης κυρίως ιστορίας, υποβαθμίζει τον πολιτικό λόγο αλλά και την πολιτική σκέψη.
Θα πρέπει να έχουμε υπόψη πως το όπλο των πολιτικών και κυρίως όσων δε θέλουν το καλό ενός λαού, είναι η λήθη και η στρέβλωση της ιστορίας και η διάδοση αυτής της στρέβλωσης στα μυαλά των νέων.
Γιατί νοιαζόμαστε τόσο για την αλήθεια στην ιστορία; Γιατί λαός χωρίς μνήμη, που αθωώνει τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς της καταστροφής του, μπορεί δυστυχώς, να ξαναζήσει τραγικές και καταστροφικές στιγμές του παρελθόντος.
Και γιατί η ιστορία, όπως έγραψε πριν 2070 περίπου χρόνια ο μεγάλος ιστορικός Διόδωρος Σικελιώτης, «είναι φρουρός της αρετής των αξιόλογων ανθρώπων, μάρτυρας της κακίας των φαύλων και ευεργέτρια του κοινού ανθρώπινου γένους».
Το τέρας του φανατισμού, της στρεβλής αντίληψης της ιστορίας ή και της άγνοιας είναι παρόν, καθορίζει τις ζωές μας και διδάσκει τα παιδιά μας. Η απριλιάτική εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας για τα 50χρόνια της κατοχής, για τα μισά και όχι όλα όσα συνέβηκαν τον Ιούλιο του 1974, αποτελεί μνημείο διαγραφής της ιστορίας, διαστρέβλωσης των μηνυμάτων προς τους νέους, λίπασμα λήθης και προπομπός καλλιέργειας προϋποθέσεων για επιπρόσθετες συμφορές!
Αν αυτό δεν μας τρομάζει, πρέπει να ανησυχούμε πολύ για το μέλλον της χώρας μας, που παρόμοιες αντιλήψεις την έκοψαν στα δυο, δίνοντας το ένα κομμάτι στην Τουρκία. Δεν είναι μόνο για την παραποίηση του παρελθόντος που ανησυχούμε αλλά κυρίως για το μέλλον!
