Του Γιώργου ΛΙΑΣΗ
Δυστυχώς για τους μεν ή ευτυχώς για τους δεν, το ποδόσφαιρο έχει μετατραπεί σε μια μηχανή χρημάτων, και πλέον ζούμε στην εποχή, που όποια μηχανή “κόψει” τα περισσότερα χρήματα θα μπορέσει στο τέλος να επιβιώσει και να διακριθεί! Η νέα τάξη πραγμάτων στο Κυπριακό ποδόσφαιρο είναι εδώ! Τα χρέη πνίγουν τις ομάδες μας και αναζητούν εδώ και τώρα «ζεστό χρήμα» για να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις που επέβαλε η εμπορευματοποίηση του «αθλήματος»!
Την αγνότητα, την απλότητα και τα συναισθήματα του δημοφιλέστερου αθλήματος στον κόσμο, τα έχει υπερκαλύψει η οικονομική επιβίωση με κάθε τίμημα.
Βέβαια αυτό δεν είναι φαινόμενο που εμφανίστηκε τώρα, αλλά είναι πολύ πιο έντονο αυτή την εποχή. Να θυμίσουμε τα τεράστια προβλήματα που αντιμετώπισε στο παρελθόν η ΟΜΟΝΟΙΑ, με αποκορύφωμα το 2018 όταν τέθηκε επί τάπητος ακόμα και η ίδια η ύπαρξη της.
Εκείνη την περίοδο τα μέλη του Σωματείου των πράσινων πήραν μια σκληρή, ριζοσπαστική απόφαση για τα δεδομένα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, να δώσουν την τύχη του ποδοσφαιρικού τμήματος σε επενδυτή και να στηρίξουν τις ελπίδες τους για οικονομική και αγωνιστική ανάκαμψη στον κύριο Σταύρο Παπασταύρου.
Το όλο εγχείρημα φαίνεται να δικαιώνει την τότε απόφαση, αφού το χρέος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ μειώνεται χρόνο με τον χρόνο, ενώ αγωνιστικά η ομάδα της Λευκωσίας την τελευταία εξαετία έχει πετύχει αρκετά πράγματα.
Είναι όμως το παράδειγμα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ οδηγός για το τι πρέπει να κάνουν και οι υπόλοιπες ομάδες, που αυτή την περίοδο αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα; Εμείς λέμε ότι δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο. Σίγουρα στο ποδόσφαιρο του 2024 αν θέλεις να είσαι ανταγωνιστικός και παράλληλα βιώσιμος, πρέπει να κάνεις ανοίγματα και να πάρεις αποφάσεις που μπορούν να πληγώσουν το συναίσθημα, όμως έτσι είναι τα πράγματα.
Από την άλλη τα σωματεία πριν δώσουν την τύχη της ποδοσφαιρικής τους ομάδας σε κάποιον «ξένο», πρέπει να διασφαλίσουν αυστηρά τα συμφέροντα τους. Να διαβάσουν, να απαιτήσουν, να αλλάξουν όρους στα υπό συζήτηση κείμενα των συμφωνιών, που θα διασφαλίζουν ότι για παράδειγμα η ΑΕΛ και η Ανόρθωση (δύο ομάδες που αντιμετωπίζουν αυτή την στιγμή προβλήματα) θα υπάρχουν και σε 10 και σε 20 και σε 100 χρόνια. Αυτές οι κουβέντες δεν είναι παίξε – γέλασε!
Υπάρχουν εκατοντάδες, να μην πούμε χιλιάδες παραδείγματα “μεσσιών” που ανέλαβαν ποδοσφαιρικές ομάδες με σκοπό να τις σώσουν και στο τέλος το μόνο που έκαναν, ήλθαν, είδαν και απήλθαν, αφήνοντας τες σε πολύ χειρότερη μοίρα από ότι τις ανέλαβαν.
Ψυχραιμία και
αποφάσεις με λογική…
Κανείς γι’ αυτό το πολύ σημαντικό και κρίσιμο θέμα δεν μπορεί να έχει την απόλυτη σοφία. Αυτό που χρειάζεται είναι το κάθε Σωματείο σε κρίσιμες στιγμές, να συμπεριφερθεί ώριμα και με συζήτηση με τα μέλη του να πάρει αποφάσεις με λογική. Κάποιες ομάδες μπορεί να επιλέξουν να παραμείνουν με τα υφιστάμενα μοντέλα. Αυτό που χρειάζεται είναι να προσμετρήσουν τα δεδομένα και να σκεφθούν και να ξανασκεφτούν, πριν τις οριστικές τους αποφάσεις.
Πολλές φορές για να πας μπροστά πρέπει να κάνεις και κάποια βήματα πίσω. Υπάρχει και η επιλογή της μείωσης των προϋπολογισμών για κάποια χρόνια, έτσι ώστε να κλείσουν σημαντικές τρύπες, έστω κι αν οι ομάδες τους δεν θα είναι ανταγωνιστικές. Όμως, οι διοικούντες τις ομάδες, για να το κάνουν αυτό, πρέπει να είναι ειλικρινείς με τον κόσμο τους.
Στο ποδόσφαιρο, όσο κι αν κάποιοι θέλουν να το παρουσιάσουν έτσι, δεν υπάρχει μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Αξιολογείς, προσμετράς και παίρνεις τις αποφάσεις σου. Αν αυτές θα σε δικαιώσουν θα το δείξει ο χρόνος!
