Ένας ήταν ο Γρίβας. Αυτός που έλεγε το 1958 ότι «Δια τους κομμουνιστάς έπρεπε να είχε εφαρμοστεί η αρχή την οποία υπέδειξα ευθύς εξαρχής… δηλαδή να κτυπηθούν, να ταπεινωθούν, ώστε να μην δύνανται να προβληθούν επί του πολιτικού ούτε επί του αγωνιστικού πεδίου. Έτσι θα εξεμηδενίζοντο πολιτικώς και κατ΄αυτόν τον τρόπο θα εφαρμόζετο και η αρχή ην προτείνετε και υμείς δηλαδή να αντιμετωπίζομεν κεχωρισμένως τους αντιπάλους μας. Αντί να κάνουμε αυτό τουναντίον αφήσαμε τους κομμουνιστάς να ενισχυθούν ώστε να προβληθούν σήμερον ως σοβαρός αντίπαλος και να ενωθούν με τους δύο άλλους αντιπάλους μας άγγλους και τούρκους συνεργαζόμενοι μετά τούτων».
Αυτά έγραφε ο Γρίβας προς τον Άνθιμο. Σε επιστολή του προς τον Μακάριο το 1958 είπε «θα βάλω χέρι αλύπητα και στους κομμουνιστάς προδότας και θα αρχίσω ανοικτό πόλεμο εναντίον των…».
Έτσι κι έγινε. Τον ίδιο χρόνο έπεφτε νεκρός ο Ηλίας Ττοφαρής στο μικρό καφενείο του πατέρα του, πυροβολημένος πισώπλατα, ο Μιχάλης Πέτρου στην Λύση. Ο Σάββας Μένοικος, του οποίου η δολοφονία καταδεικνύει πόσο μίσος και πόση εχθρότητα ενάντια στο ΑΚΕΛ, είχε καταφέρει να εμποτίσει στους οπαδούς του ο Γρίβας. Τον απήγαγαν ένοπλοι μασκοφόροι οι οποίοι τον έδεσαν πάνω στον ευκάλυπτο της εκκλησίας του χωριού και καλούσαν τους συγχωριανούς του να τον φτύσουν και να τον λιθοβολήσουν.
Για τον ίδιο λόγο δολοφονήθηκε ο Δημήτρης Γιασεμή. Ο Αντρέας Σακκάς, πάνω στον οποίο μάλιστα οι άνανδροι δολοφόνοι άφησαν και σημείωμα με την επιγραφή «ήταν προδότης». Με ξυλοκόπημα μέχρι θανάτου σκότωσαν τον Παναγιώτη Στυλιανού. Εν ψυχρώ πυροβόλησαν και σκότωσαν το Νικόδημο Ιωάννου, τη Μαρία Χαρίτου και τη Δεσπούλλα Κατσούρη, μόλις 13 χρόνων.
ΤΟΜ
