Του ΧριΣ
Τα μέτρα που λαμβάνει ένα κράτος πρέπει να στοχεύουν στην προστασία των πολιτών και την νομιμότητα. Η κυκλοφοριακή συμφόρηση και τα τροχαία δυστυχήματα είναι προβλήματα που η πολιτεία οφείλει να προσπαθεί να επιλύσει. Κανενας δεν είναι εναντίον της τιμωρίας όσων κινούνται με επικίνδυνες ταχύτητες στους δρόμους.
Το ζήτημα είναι ποια είναι η επικίνδυνη ταχύτητα σε κάθε περίπτωση. Άλλη είναι η επικίνδυνη ταχύτητα στους υπεραστικούς αυτοκινητόδρομους, άλλη στα προάστια, άλλη μέσα σε πολυσύχναστους δρόμους, σε στενούς, σε πλατιούς δρόμους, αγροτικούς δρόμους, σε δρόμους σε κατοικημένες περιοχές κλπ. Είναι ευρέως διάχυτη η άποψη και είναι σωστή, ότι τα πρόστιμα που εκδίδονται καθημερινά από τις κινητές κάμερες, τα γνωστά βανάκια, είναι σε πάρα πολλές περιπτώσεις άδικα. Και αυτό γιατί τα όρια ταχύτητας στα σημεία που στήνονται οι κάμερες, δεν αντικατοπτρίζουν σε πολλές περιπτώσεις τα πραγματικά όρια ασφάλειας.
Έχω σημειώσει, σε δρόμο εκτός κατοικημένης περιοχής, με ευθεία, (π.χ. οι δρόμοι Αθαλάσσας-Γερίου και Λακατάμειας- Δευτεράς) να έχει όριο 50χλμ/ώρα και 30 χλμ/ώρα. Αυτό, ειδικά με τα σημερινά αυτοκίνητα είναι αστείο και δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στην κυκλοφορία. Δοκιμάστε να κινηθείτε με 30 ή και 40 χλμ/ώρα σε μη κατοικημένη περιοχή και θα καταλάβετε. Εκτός από τα λανθασμένα όρια ταχύτητας που οδηγούν άδικα σε εκατοντάδες καταγγελίες οδηγών καθημερινά, έχει προκύψει και το πρόβλημα με την οδήγηση των ηλεκτρικών scooters στο οδικό δίκτυο.
Οι νέοι κανονισμοί προβλέπουν μερικά πράγματα όμως το βασικό είτε δεν το αγγίζουν, είτε δεν εφαρμόζονται οι κανονισμοί.
- Το σοβαρό πρόβλημα δεν είναι η εγκατάλειψη αυτών τους σκούτερς όπου νάναι αλλά η ασφάλεια πρώτα των χρηστών των σκούτερς και μετά των άλλων χρηστών του οδικού δικτύου.
Ενδείκνυται η χρήση αυτών των συσκευών στο οδικό δίκτυο όταν η πραγματική ταχύτητα των οχημάτων είναι πάνω από 30 χλμ/ώρα;
Πολλοί τα χρησιμοποιούν για οικονομία, αφού το κόστος των καυσίμων και γενικά του αυτοκινήτου είναι αρκετά ψηλό ή και γιατί δεν έχουν καθόλου αυτοκίνητο. Πάει να γίνει το μέσο διακίνησης των πολύ φτωχών και των νεαρών.
Απ’ ότι έχω προσέξει, ηλεκτρικά σκούτερς κινούνται και σε δρόμους όπου το όριο είναι 50 χλμ (π.χ η λεωφόρος Αμμοχώστου στην Αγλαντζιά) και τα αυτοκίνητα κινούνται με 40-60χλμ/ώρα και περισσότερο. Σε δρόμους χωρίς πεζοδρόμια.
- Πρώτα το μέγεθος των τροχών των σκούτερς είναι τόσο μικρό που με το πρώτο εμπόδιο, μια μικρή πέτρα ας πούμε, μπορεί να το ανατρέψει και να πέσει ο χρήστης στο δρόμο με τον κίνδυνο όχι μόνο να κτυπήσει αλλά να καταπλακωθεί από τα αυτοκίνητα.
- Δεύτερον η ταχύτητα που κινούνται είναι μικρή, ο ορατός όγκος που βλέπουν τα οχήματα που ακολουθούν έχει το μέγεθος του ανθρώπου που το οδηγεί και τον βλέπουν μόνο αφού βρεθούν ακριβώς από πίσω του, εφόσον καλύπτεται από τα οχήματα που προηγούνται και δεν είναι ορατό, ειδικά τις πρωϊνές και τις απογευματινές/νυκτερινές ώρες, ακόμα και αν έχει εκείνο το μικρό κόκκινο φωτάκι κάτω χαμηλά.
Τα σκούτερς δεν χρησιμοποιούνται μόνο στο κέντρο των πόλεων με τις πολύ μικρές ταχύτητες αλλά και σε δρόμους με ψηλότερες ταχύτητες και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Αν δε ο χρήστης δεν φορά γιλέκο με φωσφόρο, που συνήθως δεν φορά, οι οδηγοί που ακολουθούν μπορούν να τον δουν αφού θα τον έχουν πλησιάσει μερικά μέτρα και πιθανώς να μην προλάβουν καν να τον αποφύγουν.
Είναι οξύμωρο να δίνονται τόσα πρόστιμα για να αποφύγουμε υποτίθεται τα δυστυχήματα και ταυτόχρονα να επιτρέπεται η χρήση στο οδικό δίκτυο αυτών των σκούτερς. Η χρήση τους μπορεί να γίνεται, υπό προϋποθέσεις, στους ποδηλατόδρομους και ίσως πεζόδρομους και πλατείες, μπορούν να προσφέρουν, αλλά με το σωστό τρόπο και στο σωστό τόπο.
Η χρήση τους στο οδικό δίκτυο αποτελεί κίνδυνο πρώτα για τους χρήστες και μετά για τους οδηγούς των άλλων οχημάτων.
Τόσο στην περίπτωση των κινητών καμερών, όσο και των ηλεκτρικών σκούτερς, το κράτος και η κυβέρνηση πρέπει να βάλει πάνω από όλα την ασφάλεια και το συμφέρον των πολιτών και όχι το κέρδος των εταιρειών που έχουν εισαγάγει και χειρίζονται αυτά τα μέσα.
