Καθ’ ότι όσο κι αν πασκίσουμε να κατατάξουμε στα μη σημαντικά ζητήματα αυτή την άσπλαχνη κίνηση των «καλαμαράδων», ο συνειρμός δεν μπορεί να αποφευχθεί… ούτε και τα βαριαναστενάγματα των καθωσπρέπει ορίτζιναλ εθνολάγνων του Ρότσου.
«Δεν είναι η πρώτη φορά που μας πουλήσατε.
Το ‘χετε ξανακάνει χρόνια πριν σ΄ άλλους αιώνες…»
Μιχάλης Πασιαρδής
Έχουμε και λέμε,
1915 απόρριψη της Ένωσης από την κυβέρνηση Ζαϊμη (με εντολή από το παλάτι).
1931 Η απόρριψη της Ένωσης από τον εθνάρχη Ελ. Βενιζέλο μ’ εκείνη την θυελλώδη ομιλία του στην Βουλή των Ελλήνων, προκειμένου να κατευνάσει την οργή των Άγγλων για τα Οκτωβριανά.
1959 η ίδια αρνητική στάση (απόρριψη) από την κυβέρνηση Πλαστήρα.
1964 η χυλόπιτα του βασιλιά Κωνσταντίνου στο Μακάριο μ’ εκείνο το περίφημο «… δεν θα διακινδυνεύσω τα 8 εκ. Έλληνες για μερικές εκατοντάδες Κύπριους».
1965 Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αποκάλεσε το νησί μας «πόρνη της Μεσογείου».
Σημ. εδώ και καιρό κάποιοι επιτηδευμένα προσπαθούν να μας πείσουν ότι τάχα δεν είναι αυτός που το είπε αλλά… κάποιος δημοσιογράφος της Αθηναϊκής εφημερίδας «Ελευθερία»΄
1974 Το κερασάκι στην τούρτα με την εκκωφαντική δήλωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή «η Κύπρος κείται μακράν»… κι οι κατ’ επάγγελμα εθνικόφρονες ακόμα ψάχνονται.
Αν προσθέσουμε και το προδοτικό πραξικόπημα που οργανώθηκε από την Χούντα των Αθηνών και που άφησε πίσω του χιλιάδες σκοτωμένους, αγνοούμενους, στάχτες, αποκαΐδια, ξεριζωμό, προσφυγιά και κατοχή… τι άλλο μας απομένει από το διθυραμβικό «Ένωσις κι ας τρώγωμεν πέτρες» εκτός από τις φαντασιώσεις των φανατικών που βρικολάκιασαν άθαφτες στις πλαγιές του Πενταδάκτυλου;
