Παρόμοιους συνειρμούς μου δημιουργεί η μακρόχρονη αδιαφορία της κυβέρνησης για τις πολυκατοικίες στους προσφυγικούς οικισμούς. Για χρόνια, ακούμε από βουλευτές και από τους κατοίκους, παράπονα και εισηγήσεις για τη συντήρηση, επιδιόρθωση ή βελτίωση των πολυκατοικιών, αλλά καμία πρόοδος, κανένα ουσιαστικό μέτρο.
Ούτε οι ίδιοι οι ένοικοι, αφού δεν είναι ειδικοί, γνωρίζουν τους κινδύνους από την κακή κατάσταση των οικοδομών στις οποίες ζουν. Αυτοί βλέπουν αυτό που ζουν. Σουβάδες να πέφτουν, φθαρμένες σκάλες, έλλειψη ανελκυστήρων κλπ. Δεν γνωρίζουμε για την αντισεισμικότητα των πολυκατοικιών. Και το κράτος, τόσα χρόνια και δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για την επίλυση των προβλημάτων, δείχνει ότι δεν ενδιαφέρεται.
- Αν, μη γένοιτο, αύριο είχαμε θύματα από την πτώση υλικών ή κατάρρευση κάποιου μπαλκονιού ή από σεισμό, τι χαμπάρια;
Θα λέγανε πάλι ότι φταίει ο Χριστόφιας;
Το επιχείρημα ότι οι πολυκατοικίες έχουν τιτλοποιηθεί στους ενοίκους, δεν αποτελεί δικαιολογία σε ένα ευνομούμενο κράτος. Επειδή έδωσαν ένα χαρτί, στους κατά τεκμήριο χαμηλών εισοδημάτων ενοίκους, που πάρα πολλοί είναι συνταξιούχοι, δεν αποτελεί ούτε δικαιολογία ούτε άλλοθι, ούτε στέκει στη λογική. Αν οι ένοικοι είχαν τόσα χρήματα για να επιδιορθώσουν τις πολυκατοικίες, πιθανόν να αγόραζαν καινούρια διαμερίσματα αλλού.
Ούτε οι δήμοι μπορούν να επωμιστούν αυτά τα έξοδα. Δεν μπορούν να φορολογούν τους δημότες για να διορθώνουν τις προσφυγικές πολυκατοικίες. Μήπως η κυβέρνηση θέλει να μας πει ότι απεκδύεται και οποιονδήποτε ευθυνών έναντι των προσφύγων; Το κράτος έχει υποχρέωση να ετοιμάσει σχέδιο δράσης για τις συνθήκες στέγασης αυτών των ανθρώπων. Δεν μπορεί να παίζει ούτε με το δικαίωμα στέγης ούτε με τις ζωές πολιτών του.
