Στην επιστροφή, με συννεφιά και όχι πολύ καλή ορατότητα, έξω από το Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο Αγλαντζιάς και ποδηλατώντας στη άκρη του δρόμου γιατί ερχόταν αυτοκίνητο, ο μπροστινός τροχός του ποδηλάτου έπεσε στη σχισμή μεταλλικής σχάρας των ομβρίων υδάτων!
Οι περισσότερες σχάρες είναι ορθά τοποθετημένες εκτός οδοστρώματος, όμως σε αρκετές περιπτώσεις είναι τοποθετημένες εντός του οδοστρώματος. Σε αυτές τουλάχιστον τις περιπτώσεις οι σχισμές της σχάρας πρέπει να είναι με τρόπο που να μην επιτρέπουν σε τροχό ποδηλάτου να περάσει από κάτω. Αν και πάντα είμαι προσεκτικός και αποφεύγω τις σχάρες, παρατηρώντας την κατεύθυνση των σχισμών, στην προκειμένη περίπτωση, επειδή ερχόταν και αυτοκίνητο και η σχάρα ήταν αρκετά πλατιά, ήταν δύσκολο να την αποφύγει κάποιος. Μόλις ο τροχός του ποδηλάτου πέσει στο λάκκο, το ποδήλατο ακινητοποιείται και λόγω της ορμής, ο επιβαίνων εκτοξεύεται ανάλογα με τη ταχύτητα σε ανάλογη απόσταση.
Στην περίπτωσή μου, κινούμουν με μικρή ταχύτητα και εκτοξεύτηκα σε απόσταση 4-5 μέτρων με αποτέλεσμα να συρθώ στο οδόστρωμα και κτυπήσω στο γόνατο, στο μηρό, στον αγκώνα και στη παλάμη που ενστικτωδώς έβαλα μπροστά. Τώρα δεν είμαι σε θέση να ποδηλατήσω δε ξέρω για πόσες μέρες ή βδομάδες.
Τη γλίτωσα με μώλωπες, γδαρσίματα και πληγές, νομίζω εξωτερικές. Θα μπορούσε να ήταν πολύ χειρότερα, ίσως και θάνατος!
Συμπέρασμα: Αυτοί που κατασκευάζουν και τοποθετούν τις σχάρες, και οι Δημοτικές Υπηρεσίες, έχουν υπόψη τους ότι δεν πρέπει να υπάρχουν επιμήκεις σχισμές που χωρούν το τροχό ποδηλάτου, αλλά ρομβοειδείς ή άλλου σχήματος τρύπες ώστε να μην πέφτουν μέσα οι τροχοί ποδηλάτων; Υπάρχουν εκατοντάδες σχάρες σε κάθε Δήμο, μερικές είναι σωστά βαλμένες, μερικές λανθασμένα και επικίνδυνα.
Το ελάχιστο θα είναι οι σχισμές της σχάρας να είναι κάθετες προς την πορεία των οχημάτων και ποδηλάτων. Είναι κάτι πολύ απλό να γίνει αλλά τρομερά επικίνδυνο, μέχρι και θανατηφόρο μπορεί να προκαλέσει, αν αγνοηθεί!
