Είναι αλήθεια ότι πλέον αυτά τα κινήματα κερδίζουν έδαφος, όπως κέρδισε έδαφος το φασιστικό κόμμα του Μουσολίνι και το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του Χίτλερ κάτω από παρόμοιες συνθήκες.
Είναι επίσης αλήθεια ότι τα κόμματα παρόμοιας ιδεολογίας σήμερα ή κόμματα με κάλυμμα τον εθνικισμό που τον ταυτίζουν με τον πατριωτισμό μπήκαν στα κοινοβούλια των ευρωπαϊκών χωρών, μπήκαν στο κοινοβούλιο της Ελλάδας, όπως και της Κύπρου.
Πρέπει να αντιμετωπιστούν; Κι αν ναι πώς; Αυτό είναι ένα ερώτημα που πρέπει όλοι οι δημοκρατικοί άνθρωποι, ανεξάρτητα από τον ιδεολογικοπολιτικό προσανατολισμό τους να απαντήσουν.
Η ανοχή είναι συνενοχή
Η ιστορία διδάσκει πως η ανοχή προς αυτά τα μορφώματα μετατρέπεται σε μπούμερανγκ εναντίον όχι μόνο αυτών που επιδεικνύουν την ανοχή αλλά και για ολόκληρο τον πληθυσμό μιας συγκεκριμένης χώρα ή ακόμα και για την ανθρωπότητα όπως αποδείχθηκε ιστορικά στην περίπτωση ιδιαίτερα του Χίτλερ.
Ο δυτικός κόσμος ακολούθησε την «πολιτική του κατευνασμού» αντί του άμεσου κτυπήματος του χιτλερισμού. Ο ανατολικός κόσμος παρόλο που κατανοούσε τον κίνδυνο που ελλόχευε επέδειξε ως ένα βαθμό ανοχή, κυρίως όμως για να προετοιμάσει την άμυνα του μιας και ήταν φανερό πως η τότε ΕΣΣΔ θα ήταν ο κυριότερος στόχος του ναζισμού.
Και ακριβώς επειδή ο κύριος στόχος του ναζισμού ήταν η Σοβιετική Ένωση επέδειξαν οι δυτικοί αυτή την ανοχή.
Και το αποτέλεσμα είναι γνωστό.
Στις μέρες μας, στον ελλαδικό χώρο η «Χρυσή Αυγή» αφέθηκε από το σύστημα να μεγαλώσει και να μπει στη Βουλή, απειλώντας ακόμα και την Δεξιά που την ανέχθηκε. Τα εγκλήματα της και ο κίνδυνος για το σύστημα ανάγκασε τη Δεξιά να κάνει κινήσεις για να την διαλύσει και τελικά το πέτυχε.
- Στην Κύπρο βλέπουμε τα πράγματα να ακολουθούν μια παράλληλη πορεία όπως ακολουθήθηκε την περίοδο του μεσοπολέμου απέναντι στον Χίτλερ.
Η κυπριακή Δεξιά και ιδιαίτερα ο ΔΗΣΥ γνωρίζει ότι ο πραγματικός στόχος του ΕΛΑΜ είναι το ΑΚΕΛ. Εκείνο που δεν (ανα)γνωρίζει όμως είναι ότι και η ίδια θα βρεθεί κάποια στιγμή στο στόχαστρο.
Αυτή η πρόσκαιρη και βολική εκλογική άνοδος του ΕΛΑΜ εκλαμβάνεται από τον ΔΗΣΥ ότι τον βολεύει στην πολεμική του ενάντια στο ΑΚΕΛ. Και γι’ αυτό επιδεικνύει όχι μόνο ανοχή αλλά επιχειρεί να κτίσει και γέφυρες συνεργασίας μαζί του.
Και αυτό φάνηκε πολύ καθαρά το τελευταίο εξάμηνο.
Ο συστημικός αντισυστημισμός
Το ΕΛΑΜ από την πλευρά του παρουσιάζεται – και μέχρι στιγμής φαίνεται να πείθει – ότι αποτελεί τον κύριο εκφραστή των αντισυστημικών δυνάμεων. Γι’ αυτό και στη συνθηματολογία του επιχειρεί να διαχωρίσει τον εαυτό το από τα υπόλοιπα κόμματα τα οποία χαρακτηρίζει ως παλαιοκομματικά. Και με αυτό θέλει να στείλει το μήνυμα ότι το ΕΛΑΜ είναι κάτι το νέο, κάτι το καινούριο, κάτι έξω από το σύστημα.
- Στην ουσία όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Το ΕΛΑΜ είναι εξάρτημα του συστήματος, όπως εξάρτημα του συστήματος ήταν και ο φασισμός και ο ναζισμός.
Το ΕΛΑΜ δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ιδεολογική συνέχεια της κυπριακής ακροδεξιάς. Που ξεκινά από τις ακραίες απόψεις του Γρίβα τόσο της περιόδου της ΕΟΚΑ όσο και της περιόδου της ΕΟΚΑ Β. Κι αυτό δεν είναι θεωρητικό αλλά αποτελεί πραγματικότητα, αρκεί κάποιος να ρίξει μια ματιά στα θεωρητικά κείμενο του ακροδεξιού σχήματος όπως καταγράφονται στην ιστοσελίδα του, αρκεί να ακούσει και να συγκρίνει τις φραστικές αναφορές των στελεχών του.
Από τα σπλάχνα του ΔΗΣΥ
Το ΕΛΑΜ γεννήθηκε μέσα από τα σπλάχνα του ΔΗΣΥ ο οποίος με την ίδρυση του το 1976, όπως είναι γνωστό, περιέλαβε στις τάξεις του τα μέλη και τους οπαδούς της εγκληματικής, φασιστικής ΕΟΚΑ Β΄ στους οποίους έδωσε και κομματικά αξιώματα αλλά και πολιτειακές θέσεις τόσο στη Βουλή όσο και σε Υπουργεία όταν έγινε εξουσία το 1993.
Και δεν είναι τυχαία γεγονότα το ότι:
- Αρκετά από τα σωματεία του ΔΗΣΥ ή της λεγόμενης εθνικόφρονης παράταξης είχαν χρησιμοποιηθεί σε πρώτη φάση ως οι τοπικές βάσεις του ΕΛΑΜ.
- Το ότι ο ΔΗΣΥ προκειμένου να συγκρατήσει απώλειες ποσοστών δεν δίστασε να επανέλθει στον παλιό κακό του εαυτό, του ακροδεξιού λόγου, του γριβισμού, του αντικομουνισμού, του αντιτουρκισμού και του ρατσισμού. Κι αυτό έγινε με συγκεκριμένες ενέργειες στις τελευταίες δύο εκλογικές αναμετρήσεις.
- Ο πρόεδρος Αναστασιάδης πριν τις τελευταίες προεδρικές εκλογές κάλεσε το ΕΛΑΜ και ζήτησε τη στήριξη του, κάτι που ο υποψήφιος Σταύρος Μαλάς αρνήθηκε να κάνει.
- Το ότι το ΕΛΑΜ στήριξε τον ΔΗΣΥ στις δύο τελευταίες δύσκολες στιγμές του, με την ψήφιση του προϋπολογισμού της κυβέρνησης Αναστασιάδη για το 2021 και στην εκλογή της Αννίτας Δημητρίου στην προεδρία της Βουλής των Αντιπροσώπων.
- Το ότι ο ΔΗΣΥ και η κυβέρνηση Αναστασιάδη προσπαθούν να ξεπληρώσουν την «υποχρέωση» αφήνοντας εντελώς έξω από την κριτική τους το ΕΛΑΜ, λέγοντας ότι έχουν δικαίωμα να έχουν προεδρία επιτροπής στη Βουλή αφού εκλέγηκαν δημοκρατικά.
Τα άλλα κόμματα
Δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγει το γεγονός ότι και τα υπόλοιπα κόμματα, πλην πρώτα και κύρια του ΑΚΕΛ και κατά δεύτερο λόγο των Οικολόγων, τα υπόλοιπα κόμματα δείχνουν ανοχή στο εθνικιστικό μόρφωμα.
Όπως ακριβώς επιδείχθηκε και στον εθνικοσοσιαλισμό του Χίτλερ.
Το ΑΚΕΛ συγκρούστηκε έντονα με το ΕΛΑΜ και έφτασαν μέχρι και στα δικαστήρια. Και οι Οικολόγοι συγκρούστηκαν ανοικτά μαζί τους.
Δυστυχώς όμως το ίδιο δεν συνέβη με τα υπόλοιπα κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου. Το ΔΗΚΟ συμπεριφέρεται λες και δεν υπάρχει ΕΛΑΜ. Καμία αναφορά, καμία ενασχόληση μαζί του. Η ΕΔΕΚ στις τελευταίες ευρωεκλογές και στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές ασχολήθηκε μαζί τους, λόγω όμως του ότι κινδύνευε να χάσει ψήφους και να βγει το ΕΛΑΜ τέταρτο κόμμα σε εκλογική δύναμη.
Ωστόσο και τα δύο κόμματα, μαζί με τον ΔΗΣΥ και τα κόμματα της παρελθούσας Βουλής (πλην του ΑΚΕΛ και πάλι) στήριξαν την πρόταση του ΕΛΑΜ για το ενωτικό δημοψήφισμα σε μια περίοδο που ήξεραν ότι αυτό θα επηρέαζε τις διαπραγματεύσεις στο κυπριακό.
ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΕΛΑΜ βρέθηκαν μαζί να διαδηλώνουν έξω από την ελληνική πρεσβεία όταν δινόταν η θεατρική παράσταση στον Πύργο του Οθέλλου στην κατεχόμενη Αμμόχωστο. Η ΕΔΕΚ βρέθηκε στο ίδιο μετερίζι με το ΕΛΑΜ στην εκδήλωση εναντίον του ανοίγματος του οδοφράγματος στη Δερύνεια.
Εδώ και τώρα, ΚΟΙΝΟ ΜΕΤΩ ΠΟ
Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε όμως πως αυτά τα κόμματα ταυτίζονται ή έχουν την ίδια ιδεολογία με το ΕΛΑΜ. Εκείνο που κάνουν είναι να κινούνται ανάλογα με το τι επιτάσσει το κομματικό τους συμφέρον.
- Είμαστε σίγουροι ότι κανένα από τα πολιτικά κόμματα δεν θα ήταν ικανοποιημένο βλέποντας το ΕΛΑΜ να στοχεύει ακόμα και στην προεδρία της Δημοκρατίας.
Παρά τις όποιες ιδεολογικές διαφορές είμαστε σίγουροι ότι δεν θα ήθελαν να δουν την επικράτηση ή την περαιτέρω ενδυνάμωση του ΕΛΑΜ.
Είναι γι’ αυτό που επιβάλλεται η δημιουργία ενός Δημοκρατικού Τόξου ενάντια στην ακροδεξιά. Ο τόπος δεν σηκώνει άλλους «παλικαρισμούς» που θα φέρουν την ολοκληρωτική καταστροφή.
Θεωρούμε λοιπόν πως η ιστορία επιτάσσει τη σύσταση ενός Δημοκρατικού Μετώπου και όχι χάιδεμα του ΕΛΑΜ επειδή πρόσκαιρα βολεύει τις κομματικές σκοπιμότητες και επιδιώξεις των όποιων δεξιών και κεντρώων κομμάτων.
NO PASARAN – ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!
