Συγκεκριμένα η ΑΣΔΥΚ αναφέρει ότι ο δείκτης μέτρησης της εισοδηματικής ανισότητας (Gini), ο οποίος θεωρείται ένας από τους πιο αξιόπιστους παγκοσμίως, έχει καταγράψει για την Κύπρο άνοδο 4,6 μονάδων το 2015 σε σύγκριση με το 2008, η οποία αποτελεί τη μεγαλύτερη επιδείνωση στην Ευρώπη. Από τις 29,0 μονάδες που ήταν το 2008 ο δείκτης Gini για την Κύπρο ανέβηκε στις 33,6 μονάδες το 2015, γεγονός το οποίο, με βάση τον πίνακα που έχει δημοσιεύσει η Στατιστική Υπηρεσία, κατατάσσει τη χώρα μας στην 19η θέση από τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην εισοδηματική κατανομή. Το 2008 η Κύπρος ήταν 12η με τα 11 κράτη μέλη που ήταν σε καλύτερη θέση από αυτή να είναι κυρίως από την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη.
«Η απώλεια 7 θέσεων την περίοδο αυτή και ειδικότερα η κατακόρυφη πτώση (απότομη αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας), η οποία καταγράφεται τα τελευταία χρόνια αποδεικνύει ότι οι πολιτικές που έχουν ακολουθηθεί για τη διάσωση της οικονομίας υπήρξαν και παραμένουν άδικα και απροβλημάτιστα ετεροβαρείς εναντίον των μισθοσυντήρητων και ειδικότερα των εργαζόμενων», αναφέρει η ΑΣΔΥΚ.
Η αύξηση του δείκτη Gini υποδηλώνει ότι στα 7 χρόνια που έχουν μεσολαβήσει, οι φτωχοί έχουν γίνει φτωχότεροι και οι πλούσιοι έχουν γίνει πλουσιότεροι, σύμφωνα με τη Συντεχνία, η οποία προσθέτει ότι από τα βασικότερα θύματα υπήρξαν και οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Η «αφαίμαξη των μισθών τους και των άλλων δικαιωμάτων δεν είναι τυχαία», όπως αναφέρει. «Κάθε πλήγμα, κάθε αφαίρεση δικαιώματος από τους υπαλλήλους του κράτους μετακυλίεται και μετατρέπεται σε μεγαλύτερο κέρδος για όσους θέλουν να εξυπηρετήσουν τους λίγους και το κεφάλαιο», συμπληρώνει.
Κάνει λόγο για «καίριο και καταλυτικό πλήγμα στην οικονομική ραχοκοκαλιά της κοινωνίας, που δεν είναι άλλη από τη μεσαία τάξη» προσθέτοντας πως «ενόσω η ανισότητα στην κατανομή του εθνικού εισοδήματος συνεχίζει, χωρίς να λαμβάνονται μέτρα ανακοπής και αναστροφής του κοινωνικοοικονομικού εγκλήματος που συντελείται από τους λίγους σε βάρος των πολλών, η κατάσταση θα γίνεται όλο και χειρότερη με τη συσσώρευση πολλών προβλημάτων (κοινωνικών, πολιτισμικών, εκπαιδευτικών και άλλων) να εκδηλώνονται, όχι άμεσα, εξ ου και η αδιαφορία, αλλά στα επόμενα χρόνια ή/και δεκαετίες».
