Α. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ: ΤΟΝ ΔΙΕΚΡΙΝΕ ΤΟ ΗΘΟΣ, Η ΑΚΛΟΝΗΤΗ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ, ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ
Το ύστατο χαίρε είπε χθες η Κύπρος στον βετεράνο κομμουνιστή Γιώργιο Χριστοδουλίδη, εκ των ιστορικών ηγετικών στελεχών του ΑΚΕΛ, ο ο οποίος απεβίωσε το περασμένο Σάββατο σε ηλικία 93 ετών.
Στην κηδεία της οποίας προέστη ο Μητροπολίτης Κιτίου Χρυσόστομος, παρέστησαν μεταξύ άλλων ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, ο τέως Πρόεδρος Γιώργος Βασιλείου, η σύζυγος του τέως Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου, Φωτεινή, ο Γενικός Γραμματέας Αντρος Κυπριανού και σύσσωμη η ηγεσία του ΑΚΕΛ, ο Υπουργός Συγκοινωνιών και Εργων Τάσος Μητσόπουλος, οι πρώην Υπουργοί Γιώργος Λιλλήκας και Σταύρος Μαλάς, οι τέως Υπουργοί Σωτηρούλα Χαραλάμπους και Δημήτρης Ηλιάδης, Δήμαρχοι, εκπρόσωποι κομμάτων, συντεχνιών, συνεργάτες, συγγενείς και φίλοι του εκλιπόντος και πλήθος κόσμου.
Τον επικήδειο εκφώνησε ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Αντρος Κυπριανού, ο οποίος χαρακτήρισε τον Γιώργο Χριστοδουλίδη, μια φυσιογνωμία της ιστορικής ηγεσίας του κόμματος των Εργαζομένων, μια εξέχουσα προσωπικότητα της Λάρνακας, ένα ακούραστο μαχητή των δικαίων της εργατικής τάξης και της Κύπρου.
Κάθε φορά που το Κόμμα μας αναφερόταν στους πρωτοπόρους σκαπανείς του κυπριακού Λαϊκού Κινήματος, αναφερόταν και στον Γιώργο Χριστοδουλίδη. Κάθε φορά που το Κόμμα μας αναφερόταν σε συντρόφους που κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες, κόντρα στη λυσσαλέα αντίδραση ντόπιων και ξένων σήκωσαν το βάρος να ριζώσει και να πετάξει φύλλα η Αριστερά σε αυτό τον Τόπο, αναφερόταν και στον Γιώργο Χριστοδουλίδη.
Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης ήταν γέννημα και θρέμμα της εργατικής τάξης. Παιδί φτωχής και πολυμελούς οικογένειας που βίωσε στο πετσί του την αδικία και την εκμετάλλευση. Γι΄αυτό και δεν του έφτανε απλώς να είναι ένας άριστος μαθητής και ένας καλός λογιστής. Δεν του ήταν αρκετό να φτιάξει τη δική του ζωή, να βολευτεί προσωπικά για να ξεφύγει από τη φτώχια και την εξαθλίωση. Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης είχε κατανοήσει από πολύ νεαρή ηλικία πως το συμφέρον του ως εργατόπαιδο, ήταν ταυτισμένο με το συμφέρον του κάθε κύπριου εργάτη, του κάθε κύπριου αγρότη. Έτσι οργανώθηκε στο συνδικαλιστικό κίνημα. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο παράνομο Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου και ύστερα στο ΑΚΕΛ.
Με κομματική απόφαση μετοίκησε στη Λάρνακα, όπου ανέλαβε καθήκοντα Επαρχιακού Γραμματέα της Παγκύπριας Συντεχνιακής Επιτροπής. Όταν το 1945 οι Άγγλοι έθεσαν εκτός νόμου την ΠΣΕ με την κατηγορία της συνομωσίας για ανατροπή του καθεστώτος, ο Γ. Χριστοδουλίδης συνελήφθη μαζί με όλα τα άλλα μέλη του Εκτελεστικού Συμβουλίου και καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκισης. Ήταν η πρώτη, όμως δεν ήταν και η τελευταία φορά που ο Γιώργος Χριστοδουλίδης θα φυλακιζόταν επειδή πάλευε μαζί με τους συντρόφους του για το φωτεινό αύριο της Κύπρου και του κόσμου.
Το 1943 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ και τον επόμενο χρόνο μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Το 1949 και το 1952 φυλακίστηκε άλλες δύο φορές για συμμετοχή σε παράνομες εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις. Το 1955 όταν το ΑΚΕΛ τέθηκε εκτός νόμου, ο Γιώργος Χριστοδουλίδης συνελήφθη ξανά και μαζί με άλλα 134 στελέχη του Κόμματος, φυλακίσθηκε για 14 μήνες. Τον προδοτικό Ιούλιο του 1974, οι πραξικοπηματίες προσπάθησαν να τον συλλάβουν και πάλι. Ο ίδιος κατάφερε να διαφύγει, όμως συνελήφθη τότε η σύντροφος της ζωής και των αγώνων του, Αγάθη.
Όταν συχνά περηφανευόμαστε για την παράδοση του Κόμματος μας στα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, το μυαλό μας πάει αβίαστα και στον Γιώργο Χριστοδουλίδη. Τον «πατέρα» της Λάρνακας. Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης αγάπησε τη Λάρνακα με πάθος και εργάστηκε ακούραστα για την ανάπτυξη της. Το 1949 εξελέγη Δημοτικός Σύμβουλος της Λάρνακας ενώ το 1953 εξελέγη Δήμαρχος και παρέμεινε σε αυτή τη θέση μέχρι το 1962, όταν η τότε Κυβέρνηση επανέφερε το διοριστικό σύστημα στους Δήμους. Ως Δήμαρχος Λάρνακας υπήρξε ένας από τους εκπροσώπους της Αριστεράς στην σύσκεψη που συγκάλεσε ο Μακάριος στο Λονδίνο εν όψει της υπογραφής των συμφωνιών για την ανεξαρτησία της Κύπρου.
Το 1986 εξελέγη και πάλι Δήμαρχος της Λάρνακας, συνεχίζοντας την προσφορά του στο Δήμο της Λάρνακας. Από την ίδια χρονιά εκλέγηκε στη Γραμματεία της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ.
Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης ήταν από τους συντρόφους που έβλεπες πάνω στο πρόσωπο τους την ιστορία που κουβαλούσαν. Τους αγώνες που έδωσαν. Αγώνες για το δίκαιο της τάξης μας και για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα του λαού μας. Αγώνες ενάντια στο φασισμό και για την απελευθέρωση και την επανένωση της Κύπρου. Όπως το έγραψαν και οι στίχοι «το δίκαιο του αγώνα πολλά στέρησε» στο σύντροφο Χριστοδουλίδη και στην αείμνηστη σύντροφο του Αγάθη. Την ελευθερία, ίσως και την ηρεμία μιας ήσυχης και τακτοποιημένης ζωής. Όμως κέρδισε την περηφάνια του να παλεύει κανένας για τα πιο ευγενή ιδανικά που γέννησε ποτέ η ανθρώπινη σκέψη. Κέρδισε γιατί έκανε το πέρασμα του από αυτή τη ζωή σημαντικό. Γιατί η κοινωνική και ταξική του συνείδησή του τον στράτευσε στον αγώνα για κάτι πλατύτερο και ανώτερο από την ατομική του ύπαρξη. Μια τέτοια πορεία, ενός τέτοιου ανθρώπου αξίζει όλες τις τιμές.
Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης ήταν μια ήρεμη δύναμη. Ήρεμη, αλλά δύναμη. Είναι χαρακτηριστικό το σθένος με το οποίο υπερασπίσθηκε τις αρχές και τις αξίες του Κόμματος στα χρόνια της εσωκομματικής κρίσης, πιστός στο Μαρξισμό – Λενινισμό και αφοσιωμένος στις ιδεολογικοπολιτικές αρχές του Κόμματος και στις προσπάθειες της τότε ηγεσίας για να συνεχίσει το ΑΚΕΛ την πορεία του στο μέλλον. Ο σύντροφος Γιώργος αφυπηρέτησε το 1991, αλλά δεν αποστρατεύθηκε. Μέχρι την τελευταία του πνοή δήλωνε παρών στη ζωή του Κινήματος και αρθρογραφούσε τακτικά στη Χαραυγή. Είναι χαρακτηριστικό πως σε μια από τις πιο έντονες περιόδους που ο αντιΑΚΕΛισμός βρισκόταν στην ημερήσια διάταξη, το καλοκαίρι του 2011, η πένα του σύντροφου Γιώργου υπερασπιζόταν με αποφασιστικότητα τον Δ. Χριστόφια και το ΑΚΕΛ δίνοντας το παράδειγμα του ήθους και της δύναμης με τα οποία η δική του γενιά ήξερε να υπερασπίζεται τη σημαντικότερη κατάκτηση των εργαζομένων, το ίδιο τους το Κόμμα.
Σήμερα αποχαιρετούμε ένα σύντροφο που τον διέκρινε το ήθος, η ακλόνητη πίστη του στο Κόμμα, στις δυνάμεις της εργατικής τάξης και τις αξίες του σοσιαλισμού. Ο σύντροφος Γιώργος είχε ήδη γίνει αθάνατος, πολύ πριν το θάνατο του. Γιατί οι αγώνες που έδωσε ο ίδιος μαζί με άλλους πολλούς και ακριβούς μας συντρόφους ήταν και παραμένουν ζωντανοί. Ήταν και παραμένουν η πυξίδα που καθοδηγεί τις σημερινές και τις αυριανές γενιές του Λαϊκού Κινήματος. Αυτή είναι και η διαβεβαίωση που του δίνουμε σήμερα. Ότι θα βαδίσουμε στα χνάρια που ο ίδιος και οι άλλοι πρωτοπόροι σύντροφοι χάραξαν.
ΣΥΝΕΔΕΣΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Στο δικό του επικήδειο ο Δήμαρχος Λάρνακας Ανδρέας Λουρουτζιάτης ανέφερε ότι «η Λάρνακα σήμερα με συγκίνηση και σεβασμό ψελλίζει εξόδιο χαίρε στον σεμνό, στον οραματιστή, στον Δήμαρχο φίλο της Γεώργιο Χριστοδουλίδη, καθώς ετοιμάζεται να τον δεχθεί στα σπλάχνα της για το αιώνιο ταξίδι της αθανασίας».
Πρόσθεσε πως «ο Γεώργιος Χριστοδουλίδης συνέδεσε το όνομα του με την πόλη της Λάρνακας, την αγάπησε και την υπηρέτησε πιστά και με επιτυχία ως Δήμαρχος σε δύο περιόδους. Έθεσε προτεραιότητα την ανάπτυξη της πόλης μας και συνέβαλε με κοινωνική ευαισθησία στην αναβάθμιση των υποδομών της και στην ευημερία των κατοίκων της. Διαδραμάτισε ουσιαστικό ρόλο και στην ανάπτυξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Κύπρο γενικότερα αφήνοντας τη δική του ανεξίτηλη σφραγίδα».
Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ, Η ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΚΑΙ Ο ΑΠΛΟΣ
ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΥΞΙΔΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Εκ μέρους της οικογένειας επικήδειο λόγο εκφώνησε η εγγονή του Εμιλυ Χριστοφίδου – Λεοντιάδου, η οποία αναφέρθηκε στη ζωή του παππού της στο ΑΚΕΛ, στην προσφορά του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στην εκλογή του στη Δημαρχία της Λάρνακας, την οποία αγαπούσε πολύ και υπηρέτησε ακούραστα. Αναφέρθηκε στη συνήθεια του εκλιπόντος να κατεβαίνει στα εργοτάξια του Δήμου από τις πέντε το πρωί για να ελέγξει αν όλα πήγαιναν καλά, καθημερινά ήταν «στην πρώτη γραμμή και δίπλα στα προβλήματα και του πιο απλού ανθρώπου», πάντα η έγνοια του ήταν η εξέλιξη και η ευημερία της Λάρνακας, ενώ ανησυχούσε πολύ για την υλοποίηση της ενιαίας ανάπτυξης του λιμανιού και της μαρίνας.
Η κ. Λεοντιάδου έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην απόδοση του ονόματος του Γεώργιου Χριστοδουλίδη σε μια από τις Λεωφόρους της Λάρνακας, σημείωσε πως ο θάνατος του «βύθισε σε βαθύ πένθος ολόκληρο το Λαϊκό Κίνημα, την οικογένεια και τον κόσμο της Λάρνακας» και πρόσθεσε πως “η προσωπικότητα, η καλοσύνη και ο απλός τρόπος ζωής θα αποτελεί πυξίδα” για την οικογένεια, τα τρία παιδιά, τα οκτώ εγγόνια και τα δώδεκα δισέγγονα του.
Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων και η ταφή στο Κοιμητήριο Αγίου Γεωργίου στη Λάρνακα.
