Πως νάσαι περήφανος μετά από τόσες δεκαετίες υποταγής στην δεσποτεία των Άγγλων, 50 χρόνια υπό την ομηρεία των Τούρκων και κλωτσοσκούφι στο ρεύμα των καιρών ως υπήκοοι των ΗΠΑ και εσχάτως χαλί των σιωνιστών;
Την βόρεια περιοχή της Κύπρου, γύρω στο 37% την ελέγχουν οι Τούρκοι. Το 3% το ελέγχουν οι Εγγλέζοι με τις στρατιωτικές βάσεις και άλλο 3% αποτελεί νεκρή ζώνη. Ένα σεβαστό ποσοστό εδάφους το αγόρασαν Ρώσοι, Ουκρανοί, Άραβες, Ισραηλινοί κλπ και τα λιμάνια, αεροδρόμια και άλλους ζωτικής σημασίας χώρους τους ελέγχουν οι Ισραηλινοί.
Μερικές υπηρεσίες τις ελέγχουν ανεπίσημα οι Αμερικάνοι.
Και εμείς γιορτάζουμε την ημέρα της ανεξαρτησίας με τη σημαία ενός άλλου κράτους.
Αν και νιώθω μια εθνική μελαγχολία και απογοήτευση, είμαι πολύ περήφανος και αισιόδοξος για το …παρελθόν μας!
Ένας λαός αξίζει να είναι υπερήφανος, από το παρόν του, από το είδος της κοινωνίας που έχει οικοδομήσει, από το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, Υγείας Παιδείας, Δικαιοσύνης, ισότητας και ελευθερίας, φαίνεται από τη χρησιμότητά του στην υπόλοιπη ανθρωπότητα και από τους ηγέτες που επιλέγει.
Πως νάσαι περήφανος μετά από τόσες δεκαετίες υποταγής στην δεσποτεία των Άγγλων, 50 χρόνια υπό την ομηρεία των Τούρκων και κλωτσοσκούφι στο ρεύμα των καιρών ως υπήκοοι των ΗΠΑ και ως ένα βαθμό του συνασπισμένου ευρωπαϊκού Κεφαλαίου και εσχάτως χαλί των σιωνιστών;
Πως να είσαι αισιόδοξος όταν οι ηγέτες σου ούτε στα λόγια δεν μπορούν να στηρίξουν το δίκαιο!
Πως το’ πε εκείνος ο ασυμβίβαστος;
«Εθνικά υπερήφανος θα είναι ο λαός μας… όταν πετάξει από τον σβέρκο του ντόπιους και ξένους εχθρούς του!»
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
