Θύμησες πολέμου, προδοσίας, προσφυγιάς και θανάτου. Και αυτό που μεγαλώνει με το χρόνο είναι ο θυμός γιατί 49 χρόνια μετά δεν κατορθώσαμε να ανατρέψουμε έστω και εν μέρει τα αποτελέσματα εκείνου του βρώμικου σχεδίου που έβαλαν σε εφαρμογή οι πραξικοπηματίες της χούντας και της ΕΟΚΑ Β’, που άνοιξαν το δρόμο στα αποβατικά πλοία και τα βομβαρδιστικά αεροπλάνα της Νατοϊκής Τουρκίας για να χαράξει επί του εδάφους τα σχέδια που προϋπήρχαν επί χάρτου στα Νατοϊκά συρτάρια.
Έγινε πραξικόπημα και πόλεμος τον Ιούλη του 1974:
- Με άρματα, στρατιώτες, αεροπλάνα και νεκρούς.
- Με πρόσφυγες, αγνοούμενους και ερείπια σε μια προδομένη πατρίδα.
- Με μαυροντυμένες μάνες και συζύγους με ηλικιωμένους να πεθαίνουν στην προσφυγιά με ανεκπλήρωτο το πόθο της επιστροφής στη γη που τους γέννησε και που ως τότε της έδιναν την ψυχή και τον ιδρώτα τους.
Αν είσαι άνθρωπος δεν ξεχνάς!
Είναι εικόνες που σημάδεψαν ζωές, είναι πληγές που δεν κλείνουν παρά μόνο με το θάνατο ή την δικαίωση:
- Πες στον Κερυνειώτη να ξεγράψει την Κερύνεια!
- Πες στον Μορφίτη να σβήσει την Μόρφου.
- Πες στον Βαρωσιώτη να ξεχάσει το Βαρώσι! Δε γίνεται. Κι’ όμως ο χρόνος κάνει αυτό που δε θέλουμε να γίνει.
ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ
ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ
Η άλλη Κύπρος, η κατεχόμενη, αλλοιώνεται πολιτισμικά, εποικίζεται, γίνεται τουρκική επαρχία, οι τουρκοκύπριοι και η κουλτούρα τους παραγκωνίζονται. Ο χρόνος δεν καταλαβαίνει τίποτε. Ούτε ο κατακτητής στην Άγκυρα όσο εμείς αδρανούμε. Και ξημέρωσε η 21η Ιουλίου 2023. Ο ήλιος ανέτειλε όπως το συνηθίζει, και στην Κύπρο όλα ξαναμπήκαν στο «φυσιολογικό» τους ρυθμό.
Μόνο που για πολλούς δεν είναι φυσιολογικό. Υπάρχουν οι πονεμένοι, τα θύματα, οι πρόσφυγες, οι συγγενείς των αγνοουμένων και των νεκρών που δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό.
Ο ουρανός δεν σταματά πάνω από την διαχωριστική γραμμή. Ο ουρανός είναι ένας και μια πρέπει να είναι και η Κύπρος για να είναι φυσιολογική.
- Πως μπορούμε να παραδώσουμε στις νέες γενιές μια Κύπρο μη φυσιολογική με μισή γη και ουρανό;
Δεν μπορούμε να βάζουμε για πάντα, έστω και ποιητικά, το ερώτημα για ποιό από τα δυό κομμάτια της πατρίδας πρέπει να αγαπούμε. Γιατί αγαπούμε και τα δυό κομμάτια και οφείλουμε να τα ενώσουμε σε ένα.
Οι ένοχοι της προδοσίας μπορεί να ήταν λίγοι αλλά για να αναιρέσουμε, στο βαθμό που αυτό μπορεί να γίνει, τα αποτελέσματα της προδοσίας χρειάζονται πολλοί και ενότητα και κοινή δράση του λαού και των πολιτικών δυνάμεων που θέλουν πραγματικά την επανένωση. Και ο πρόεδρος να αφήσει κατά μέρος τα μισόλογα, την αντιπαραγωγική στάση που κρατούσε ως Υπουργός Εξωτερικών του κ. Αναστασιάδη μετά το Κραν Μοντανά και να εκμεταλλευτεί τις νέες διεθνείς συγκυρίες ώστε να υπάρξει κινητικότητα προς λύση και να απομακρυνθούν τα αιωρούμενα περί δύο κρατών…
ΧριΣ
