Με την παγκοσμιοποίηση και τις νέες τεχνολογίες παραγωγής και μετάδοσης της γνώσης (π.χ. εξ αποστάσεως εκπαίδευση μέσω του Internet) η εκπαίδευση προσαρμόζεται για να ικανοποιεί περισσότερο τις ανάγκες της ιδιωτικής οικονομίας και όχι την ανάπτυξη της προσωπικότητας του φοιτητή, τον διάλογο και τις συλλογικές δράσεις.
Ακόμα και οι συνθήκες διαβίωσης των φοιτητών (ενοίκια, σίτιση, μεταφορές κλπ) αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα της αγοράς που στόχο έχει το κέρδος.
- Το πρόβλημα των ενοικίων έχει οξυνθεί τόσο πολύ, που είναι δυσβάστακτο για τους ίδιους τους φοιτητές και τις οικογένειές τους και αρκετές φορές τους αναγκάζει να διακόπτουν τις σπουδές τους.
Στη Λεμεσό για παράδειγμα, που η κυβέρνηση Αναστασιάδη με τους πύργους και την γενικότερη καταστροφική πολιτική της κατάφερε να εκτοξεύσει τα ενοίκια σε άφταστα επίπεδα, το πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο πλέον που οι φοιτητές όχι μόνο δεν μπορούν να πληρώσουν τα ψηλά ενοίκια αλλά δεν μπορούν καν να βρουν ένα στούντιο να νοικιάσουν.
Αυτό αναγκάζει το ΤΕΠΑΚ να ψάχνει τρόπους για στέγαση των φοιτητών με «ανορθόδοξους» τρόπους, όπως φιλοξενία φοιτητών από οικογένειες, το οποίο όμως δεν λύνει το πρόβλημα.
- Η έλλειψη σχεδιασμού από την Κυβέρνηση και η πίστη της ότι όλα ρυθμίζονται από την ελεύθερη αγορά, έχει φέρει σε αδιέξοδο εκατοντάδες φοιτητές.
Το πρόβλημα αυτό υπάρχει και στη Λευκωσία και λιγότερο στις άλλες πόλεις.
ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΕΤΡΑ!
Οι δομές του εκπαιδευτικού συστήματος, περιλαμβανομένων των κτιριακών αναγκών εκπαίδευσης και στέγασης των φοιτητών, πρέπει να υπηρετούν την κοινωνία και αυτό σημαίνει να υπηρετούν κυρίως τις ανάγκες, τις προσδοκίες και τις φιλοδοξίες των νέων, είτε με οικονομική ευχέρεια και κυρίως χωρίς αυτήν, και όχι τα οποιαδήποτε ιδιωτικά συμφέροντα.
Μαγικές συνταγές για όλα αυτά δεν υπάρχουν. Υπάρχει η συνταγή της προσφοράς της κοινωνίας και του κράτους που εμείς όλοι, οι πολίτες προσδοκούμε και ψηφίζουμε. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη δεν είχε συνολική εκπαιδευτική πολιτική για τα πανεπιστήμια και το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει και με την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.
Καλό είναι λοιπόν να συμβάλουν όλοι όσοι έχουν την δυνατότητα ώστε η εκπαίδευση να παραμείνει δημόσια λειτουργία, προς όφελος του συνόλου της νεολαίας και ειδικά αυτής που έχει οικονομικές δυσκολίες, κάτι που είναι και συμφέρον της κοινωνίας.
Η δημιουργία φοιτητικών εστιών από το κράτος είναι κάτι που πρέπει να γίνει χτές. Οι υποδομές για τα κρατικά πανεπιστήμια είναι ευθύνη του κράτους, όπως και ο έλεγχος των ιδιωτών πάροχων υπηρεσιών, ώστε να μην είναι η κοινωνία ζούγκλα συμφερόντων που εκτοπίζει τους φτωχότερους.
ΧριΣ
