Βαρβαρότητα είναι να μην μπορείς να αποκτήσεις στέγη, βαρβαρότητα είναι οι εκποιήσεις της πρώτης κατοικίας και της μικρής επιχείρησης.
Βαρβαρότητα είναι ο χαμηλός μισθός που δεν αρκεί να πληρώσεις το ενοίκιο, το ρεύμα και το τηλέφωνο.
Βαρβαρότητα είναι οι φορολογίες που δεν μπορείς να πληρώσεις.
Βαρβαρότητα είναι να δουλεύεις και Σάββατο και Κυριακή ενώ ο άλλος πηγαινοέρχεται σε ταξίδια αναψυχής στην Ευρώπη ή στις Σεϋχέλλες.
Βαρβαρότητα είναι το κράτος να βουλιάζει στο καθεστώς της διαφθοράς και της ασυδοσίας, οι θεσμοί εξουσίας να γίνονται προσωπικά τσιφλίκια οικογενειοκρατίας και ημετεροκρατίας.
Βαρβαρότητα είναι να γίνεται η καθημερινότητα αβάστακτη για πολλούς. Και βαρβαρότητα είναι να ξυπνάς στην Ανατολική Μεσόγειο (ή στην Ουκρανία, ή στην Παλαιστίνη, ή στην Υεμένη ή στη χώρα που πρέπει να λεηλατηθεί) με ένα κακό προαίσθημα, ότι επίκειται μια νέα θύελλα στο κοντινό ή μακρινό μέλλον ένα νέο μαζικό φονικό που θα φέρει νέα δυστυχία.
ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΚΙ ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ ΖΩΕΣ!
Ο σοσιαλισμός μπορεί τα τελευταία χρόνια μετά την πτώση του πρώτου σοσιαλισμού στην Ανατολική Ευρώπη να θεωρείται από πολλούς ντεμοντέ, όμως ας μη ξεχνάμε τα πολλά θετικά (δωρεάν Παιδεία, Υγεία, σχεδόν δωρεάν μεταφορές και στέγαση).
- Ενώ στο σημερινό καπιταλισμό τι μας έμεινε;
Μέσα στο χυδαίο χρηματιστήριο του καπιταλισμού, όπου η δημιουργία καζίνο θεωρείται πολιτισμός, πωλούνται και αγοράζονται ζωές, ανθρώπινες ευαισθησίες, ανθρώπινες αξίες. Πουλάμε τις ζωές μας σε χαμηλές τιμές. Οι αλλεπάλληλες μειώσεις στους μισθούς των εργαζομένων στον Δημόσιο και τον Ιδιωτικό τομέα, η αύξηση του ποσοστού απολύσεων, οι μισθοί ελεημοσύνης των 600 ευρώ για τους νέους, η ελαστικοποίηση των όρων εργασίας, η μονομερής διευθέτηση του χρόνου εργασίας;
- Για να εκλείψει η βαρβαρότητα χρειάζεται μετασχηματισμός της κοινωνίας, είτε με επανάσταση (και η δυνατή ψήφος επανάσταση είναι) είτε με άλλον τρόπο, αν αυτό είναι δυνατό και αποβλέπει στον τερματισμό της εκμετάλλευσης, των ανισοτήτων, στην απρόσκοπτη εκδήλωση της δημιουργικότητας των ανθρώπων,
Ποιος όμως θα μας μιλήσει για τα βήματα και τη μορφή μιας επανάστασης που πρέπει να κηρύξουμε; Ποιος ξέρει τι να κάνουμε για να μην πέσουμε στις παγίδες που το σύστημα στήνει για να διαιωνίσει την παρουσία του;
Γιατί δεν αρέσει στους πάνω να έχει ο εργαζόμενος σταθερή δουλειά αξιοπρεπή διαβίωση. Να καρπώνεται τον πλούτο που παράγει και να μην του τον κλέβουν. Να μορφώνεται, να ψυχαγωγείται, να έχει ελεύθερο χρόνο και ειρήνη.
Η βαρβαρότητα, όταν βρεθεί μπροστά σε κίνδυνο ανατροπής της θα προσπαθήσει να επιβιώσει με προσωρινές παραχωρήσεις προς τους εργαζόμενους, όπως αύξηση του μισθού, περιορισμό της ανεργίας και μείωση του χρόνου εργασίας. Ταυτόχρονα θα προσπαθήσει να αποκλείσει τους ανθρώπους από την εργασία και την πολιτική.
