Γερμανία
Στη Γερμανία, τη χώρα που σπάνια βλέπει κανείς πολυήμερες, μαζικές απεργίες, η κυβέρνηση συνασπισμού του Όλαφ Σόλτζ βρίσκεται αντιμέτωπη με τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις της τελευταίας δεκαετίας.
Η αρχή έγινε από τους πιλότους και οι εργαζόμενους της Lufthansa, που διεκδικούσαν αυξήσεις μισθών στα επίπεδα του πληθωρισμού και τώρα, είναι οι εργαζόμενοι στα αεροδρόμια και τις μεταφορές, που απαιτούν ανάλογες αυξήσεις με χιλιάδες πτήσεις και δρομολόγια τρένων και λεωφορείων να ακυρώνονται.
Οι Γερμανοί διεκδικούν 10% πάνω από το μέσο όρο των μισθών τους (ο πληθωρισμός ήταν στο 9,3% τον Φεβρουάριο) που αντιστοιχεί σε σχεδόν 500 ευρώ επιπλέον στους μισθούς τους.
Κι ενώ η κυβέρνηση διαμηνύει ότι, η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε τέτοιες αυξήσεις μισθών στον δημόσιο τομέα, οι Γερμανοί δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τις απεργίες και την επόμενη εβδομάδα.
Βρετανία
Παρόμοια είναι η εικόνα και στη Βρετανία με τους υγειονομικούς, τους δασκάλους και τους εργαζόμενους σε αεροδρόμια και σιδηροδρόμους να διεκδικούν ψηλότερους μισθούς που θα συμβαδίζουν με τον αυξανόμενο πληθωρισμό.
Σχολεία, νοσοκομεία, αεροδρόμια και τρένα παραλύουν τους τελευταίους μήνες, με χιλιάδες εργαζόμενους να μετέχουν στις απεργίες των συνδικάτων και εκατομμύρια άνθρωποι να εγκλωβίζονται σε αεροδρόμια και σταθμούς.
Πρόσφατα, το προσωπικό ασφαλείας στο αεροδρόμιο Χίθροου του Λονδίνου ψήφισε για επέκταση της απεργίας για 10 ακόμη ημέρες με το συνδικάτο Unite να ανακοινώνει, ότι περισσότεροι από 1.400 εργαζόμενοι δεν θα πάνε στη δουλειά τους.
Στις 11 Απριλίου η Βρετανία θα βάλει λουκέτο για 24 ώρες, καθώς πάνω από 3.000 Βρετανοί δημόσιοι υπάλληλοι σε τέσσερα κυβερνητικά τμήματα θα απεργήσουν, ζητώντας καλύτερες αμοιβές και συντάξεις και μεγαλύτερη ασφάλεια στους χώρους εργασίας, σύμφωνα με το συνδικάτο Δημοσίων και Εμπορικών Υπηρεσιών (PCS).
Γαλλία
Στη Γαλλία, οι μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό που θέλει να περάσει ο Εμμανουέλ Μακρόν ξυπνά πρόσφατες μνήμες από τις διαδηλώσεις των «κίτρινων γιλέκων».
Ο Γάλλος πρόεδρος δήλωσε ότι θα επιμείνει για τις μεταρρυθμίσεις στη χώρα, απορρίπτοντας την έκκληση του ηγέτη των συνδικάτων Verdi να αναστείλει το νέο νόμο για τις συντάξεις, που αυξάνει την ηλικία συνταξιοδότησης στα 64 από τα 62 έτη.
Το ίδιο επίμονοι όμως είναι και οι συμπατριώτες του, που δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν πίσω, πυροδοτώντας μια σειρά από βίαιες συγκρούσεις, με τον Μακρόν να βρίσκεται σε δύσκολη θέση καθώς η κυβέρνηση του δεν διαθέτει ισχυρή πλειοψηφία για να ψηφίσει το νομοσχέδιο στη Βουλή.
Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΦΤΑΝΕΙ ΩΣ ΕΔΩ!
Οι εργαζόμενοι στις ευρωπαϊκές χώρες, νιώθουν την ακρίβεια και τη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου στο πετσί τους και αντιδρούν. Μετά τις διαδηλώσεις στην Αγγλία και την Γαλλία, όχι για τους ίδιους ακριβώς λόγους, οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς στην Γερμανία κατήλθαν τις προηγούμενες μέρες σε γενική απεργία. Με τον πληθωρισμό να έχει εκτιναχτεί στο 6,9% την προηγούμενη χρονιά και να κινείται και το τρέχον έτος σε υψηλά επίπεδα, τα συνδικάτα διεκδικούν αυξήσεις αποδοχών ύψους 10,5% ή τουλάχιστον 500 ευρώ μηνιαίως και μεγαλύτερα μπόνους για το προσωπικό των αεροδρομίων που εργάζεται σε νυχτερινές βάρδιες και σε αργίες.
Εκεί δεν έχουν ΑΤΑ και οι εργοδότες, όπως συμβαίνει παντού, δεν έχουν την καλή θέληση να δώσουν αυξήσεις από μόνοι τους. Έτσι οι εργαζόμενοι διεκδικούν τις αυξήσεις που δικαιούνται με απεργίες και διαδηλώσεις.
Στην Κύπρο όσο είχαμε την ΑΤΑ υπήρχε και εργατική ειρήνη. Φαίνεται ότι οι εργοδότες δεν είναι ευχαριστημένοι με την εργατική ειρήνη και γυρεύουν κάτι άλλο. Οι αρνητές της οικονομικής/κοινωνικής ταξικής πάλης στην Ευρώπη, σπρώχνουν σε ταξικό πόλεμο. Η πανευρωπαϊκή Κοινωνία των Πολιτών μάχεται κατά του παλαιού ή νέου φιλελευθερισμού.
Η διεθνής των ανθρώπινων υπάρξεων μάχεται κατά της διεθνούς του κεφαλαίου που έχει το μεγάλο κέρδος από την εκμετάλλευση της δουλειάς των εργαζομένων, ως θεότητα. Λιτότητα, εκμετάλλευση των εργαζομένων, αύξηση ανεργίας, ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, χρηματοπιστωτική εγκληματικότητα υπάρχει στον ένα ή άλλο βαθμό στις πλείστες χώρες και της Ευρώπης.
Έτσι οι βιοπαλαιστές και όσοι συνεχώς περιθωριοποιούνται, αφού κατάλαβαν πως η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός, βγήκαν στους δρόμους και παλεύουν για όσα δικαιούνται και ενάντια στους πολιτικούς που έχουν υποταχθεί στους οικονομικά ισχυρούς, στους εμπόρους όπλων και ενέργειας, στους τραπεζίτες και στους κομπιναδόρους των χρηματιστηρίων.
Ο ήχος των ευρωπαϊκών διαδηλώσεων, φτάνει στην χώρα μας αρκετά καθαρός και με εξίσου καθαρά μηνύματα. Για όσους θέλουν να τον ακούσουν!
ΧριΣ
