Ο Ιούλιος όμως πάντα ξαναζωντανεύει μνήμες και έχουμε υποχρέωση πέρα από το να τιμούμε τους ήρωες, που θυσιάστηκαν για να υπερασπιστούν την εδαφική κυριαρχία της πατρίδας μας, για να μην περάσει ο φασισμός, οφείλουμε να αποτιμούμε ξανά και ξανά τα γεγονότα, που προηγήθηκαν και να δακτυλοδείχνουμε τους ένοχους της κυπριακής τραγωδίας. Κι’ αυτό γιατί λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να ξαναζήσουν εφιάλτες και νέες τραγωδίες. Αποτελεί χρέος προς τις νεότερες γενιές για να μαθαίνουν την πραγματική ιστορία, ιδιαίτερα τη σύγχρονη, την οποία οι σημερινοί συναγερμικοί κυβερνώντες την τοποθέτησαν στη μαύρη λίστα της λησμονιάς, της παραποίησης, της παραχάραξης.
Για 48 χρόνια καταβάλλονται συνεχείς προσπάθειες για διαστρέβλωση γεγονότων, ισοπέδωση ευθυνών, διαγραφή έξωθεν επεμβάσεων, απενοχοποίηση αργυρώνητων προδοτών που βρίσκονταν σε εντεταλμένη αποστολή, μίσθαρνα όργανα ξένων αφεντικών. Αφεντικά που έχουν και όνομα και διεύθυνση ανεξάρτητα αν καταβάλλεται προσπάθεια να τους ξεπλύνουν και εξαγνίσουν αυτοί, που θεώρησαν και ακόμα θεωρούν επάναγκες το χουντικό πραξικόπημα, όπως και αυτοί που πολιτικά στέγασαν τους πραξικοπηματίες και τους φιγούραραν στα εκλογικά τους ψηφοδέλτια, ενώ προπραξικοπηματικά εξίσωναν την νομιμότητα με την παρανομία με τη θεωρητική ατάκα «η βία φέρνει αντιβία».
Μαζί με τους πιο πάνω συμπορεύονται ακόμα και διάφοροι τάχατες φιλελεύθεροι συγγραφείς, ακόμα και αριστερίζοντες κονδυλοφόροι, που μεγιστοποιούν και απολυτοποιούν εσωτερικές αντιθέσεις και αντιφάσεις, εξουδετερώνοντας και μηδενίζοντας τις εξωτερικές αιτίες.
Το πραξικόπημα όμως δεν ήταν ένα στιγμιαίο γεγονός, αλλά το αποκορύφωμα των Νατοϊκών ραδιουργιών με στόχο τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη μετατροπή του νησιού σε αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Ήταν λοιπόν το πραξικόπημα ο προτελευταίος κρίκος της αλυσίδας των γεγονότων, που έδωσε το πρόσχημα και τη δικαιολογία στην Τουρκία για την εισβολή, που θα ολοκλήρωνε τους αμερικανόπνευστους σχεδιασμούς για τη διπλή Ένωση, δηλαδή το διαμελισμό της Κύπρου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας – δυο χωρών μελών του ΝΑΤΟ.
Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ…
Σχεδιασμοί, που οι καταβολές τους βρίσκονται στη δεκαετία του 1950 με πρωταγωνιστές τους ΄Αγγλους αποικιοκράτες, τους οποίους σταδιακά αντικατέστησαν οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές στη δεκαετία του 1960. Κρίκοι αυτής της ιμπεριαλιστικής ραδιουργίας αποτελούν τα Σχέδια Σάντυ-Μπολ, Άτσενσον, οι συνομιλίες στον Εύρο μεταξύ Χούντας και Άγκυρας, τα γεγονότα της Κοφίνου, οι δολοφονικές απόπειρες κατά του προέδρου Μακαρίου. Η έναρξη της αντίστροφης μέτρησης σηματοδοτήθηκε στην εαρινή Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Λισσαβόνα τον Ιούνιο 1971.
Από εκείνο το σημείο εξελίσσονται με κινηματογραφική ταχύτητα τα γεγονότα στην Κύπρο με τις συνεχείς παρεμβάσεις της αμερικανοκίνητης Χούντας των Αθηνών, τη μυστική κάθοδο του Γρίβα στο νησί και τη δημιουργία της τρομοκρατικής ΕΟΚΑ Β με στόχο την αποσταθεροποίηση του εσωτερικού μετώπου πάλης του κυπριακού λαού και τη ψυχολογική προετοιμασία του πραξικοπήματος με ανατινάξεις αστυνομικών σταθμών, με δολοφονίες δημοκρατικών πολιτών, με την επιστράτευση των τριών μητροπολιτών, με τον άκρατο αντικομουνισμό και αντιακελισμό.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΥ…
Όλα αυτά όμως σήμερα διαγράφονται και αποσιωπούνται στο όνομα μιας δήθεν μη αναμόχλευσης των παθών του παρελθόντος, που αποτελεί την εύκολη καραμέλα των σημερινών κυβερνόντων και των ταγών του Συναγερμού, που μεθοδεύουν το ξαναγράψιμο της πρόσφατης κυπριακής ιστορίας.
Η πολιτικοποίηση των πραξικοπηματιών στο Συναγερμό, η εύκολη εξίσωση των θυμάτων με τους θύτες, η κατάθεση δάφνινων στεφάνων σε τάφους πραξικοπηματιών από αξιωματούχους της συναγερμικής διακυβέρνησης εντάσσονται στην απέλπιδα προσπάθεια τους να εξαγνίσουν το πραξικόπημα, την ΕΟΚΑ Β και τον ιδρυτή της Γρίβα.
Η διακυβέρνηση Αναστασιάδη φέτος έκανε ακόμα ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, στηριζόμενη από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, πρωτοστατούντος του κρατικού καναλιού του ΡΙΚ, που συνειδητά υποβάθμισαν ακόμα περαιτέρω τα ετήσια μνημόσυνα των νεκρών της Αντίστασης.
Αποκορύφωμα της απαράδεκτης αυτής στάσης ήταν η μη παρουσία του Υπουργού Παιδείας της κυβέρνησης Αναστασιάδη στο μνημόσυνο των Αντιστασιακών στην Πάφο, που θα ήταν και ο ομιλητής με την πρόφαση της αδιαθεσίας, ενώ στα υπόλοιπα μνημόσυνα δεν υπήρχε ομιλητής από πλευράς της Κυβέρνησης, η οποία είναι ο επίσημος διοργανωτής τους.
Χρέος και καθήκον του κάθε δημοκρατικού πολίτη, χρέος όλων εμάς είναι να κρατούμε άσβεστη τη μνήμη των ηρώων της Αντίστασης κατά του πραξικοπήματος και κλίνοντας ευλαβικά το γόνυ στο μεγαλείο της θυσίας τους να αγωνιζόμαστε για τη δικαίωση των οραμάτων τους, για τα οποία έδωσαν ότι πολυτιμότερο είχαν την ίδια τη ζωή τους. Το καλύτερο όμως μνημόσυνο στους ηρωικούς νεκρούς μας θα είναι η απαλλαγή από αυτούς που αμαυρώνουν τη μνήμη τους!
