Παραθέτουμε την ομιλία της Σκεύης Κουκουμά:
Κάθε φορά που τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν σε μια εκδήλωση ή ένα συνέδριο γυναικείας οργάνωσης -όπως το δικό μας σήμερα- πολλοί -αλλά και πολλές- θέτουν το ερώτημα γιατί χρειάζεται σήμερα να οργανώνονται ξεχωριστά οι γυναίκες; «Δεν είναι αναχρονισμός να υπάρχουν γυναικείες οργανώσεις;» διερωτώνται; Άλλοι ισχυρίζονται ότι πλέον δεν υπάρχει ανισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα και ότι κάθε γυναίκα μόνη της, αν το θέλει πολύ, θα πετύχει. Αυτές οι αντιλήψεις δεν είναι καινούριες. Αλλά η απάντηση είναι διαχρονική και ηχηρή:
- Χρειάζεται να οργανώνονται, να διεκδικούν και να αγωνίζονται οι γυναίκες -και για τις γυναίκες- γιατί είμαστε εμείς το φύλο που κάθε χρόνο μετρά εκατομμύρια θύματα της έμφυλης βίας, των βιασμών, της ενδοοικογενειακής βίας. Γιατί εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο σκοτώνονται ή κακοποιούνται μέχρι αναπηρίας καθημερινά από το σύζυγο ή το σύντροφό τους, επειδή θεωρεί ότι έχει εξουσία πάνω τους. Γιατί εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια είναι θύματα της σωματεμπορίας, της εξαναγκαστικής πορνείας, της σεξουαλικής παρενόχλησης σε όλες τις χώρες του κόσμου, ακόμα και στις λεγόμενες πιο ανεπτυγμένες.
- Χρειάζεται να οργανώνονται, να διεκδικούν και να αγωνίζονται οι γυναίκες -και για τις γυναίκες- γιατί η ανεργία, η φτώχεια, η ανισομισθία, η υποαπασχόληση, η μερική και η προσωρινή απασχόληση, τα ανεξέλεγκτα ωράρια εργασίας πλήττουν πρώτα και κύρια τις εργαζόμενες γυναίκες. Γιατί σε όλο τον κόσμο εκατομμύρια γυναίκες δεν προσλαμβάνονται ή απολύονται από εργοδότες που δεν τις θέλουν ως εργαζόμενες επειδή θα γίνουν μητέρες. Γιατί η εργαζόμενη γυναίκα όταν σχολάσει από τη δουλειά την περιμένει ένα δεύτερο μεροκάματο στο σπίτι επειδή ακόμα και στον 21ο αιώνα η φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, του νοικοκυριού ακόμα θεωρείται ευθύνη της γυναίκας. Και γιατί -όπως επιβεβαιώνει Έκθεση της Κομισιόν για τις κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες της πανδημίας, αυτή «έχει επιδεινώσει υπάρχουσες ανισότητες ανάμεσα σε γυναίκες και άντρες σχεδόν σε όλους τους τομείς της ζωής, τόσο στην Ευρώπη όσο και αλλού».
- Χρειάζεται ακόμα να οργανώνονται, να διεκδικούν και να αγωνίζονται οι γυναίκες -και για τις γυναίκες- γιατί είναι σε αυτό το δρόμο που κατακτήσαμε όλα τα δικαιώματα που έχουμε μέχρι σήμερα. Από το δικαίωμα της ψήφου, μέχρι τα μέτρα που στηρίζουν τη μητρότητα και τους νόμους που ποινικοποιούν την έμφυλη βία.
- Χρειάζεται να οργανώνονται, να διεκδικούν και να αγωνίζονται οι γυναίκες -και για τις γυναίκες- γιατί η ισοτιμία των φύλων μπορεί να είναι κατοχυρωμένη στο σύνταγμα και στους νόμους, αλλά στην πράξη παραμένει όραμα.
Για αυτό λοιπόν χρειάζεται να υπάρχει στον κόσμο αλλά και στην Κύπρο, γυναικείο κίνημα μαζικό, δραστήριο και αγωνιστικό. Κίνημα που να συνδέει στη θεωρία και στην πράξη την κοινωνική ισότητα με την ισοτιμία των φύλων.
Για αυτό λοιπόν υπάρχει εδώ και 70 χρόνια στην Κύπρο το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ, η πιο ιστορική, η πιο μαζική και η πιο δραστήρια γυναικεία οργάνωση του τόπου.
Για αυτό πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει, να δρα μέσα στις συνθήκες της εποχής μας, να πρωτοπορεί και να γίνεται κάθε μέρα καλύτερο, το Κίνημα μας, το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ.
Φίλες και Φίλοι,
Αγαπητές συναγωνίστριες,
Τα τελευταία οκτώ χρόνια στην διακυβέρνηση του τόπου βρίσκεται η παράταξη της Δεξιάς, ο Δημοκρατικός Συναγερμός. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Η κυβέρνηση του Συναγερμού έφερε μια άνευ προηγουμένου γιγάντωση της διαφθοράς. Χαντάκωσε σε επικίνδυνο βαθμό το Κυπριακό φέρνοντας το στο πιο επικίνδυνο σημείο από το 1974. Κυβερνά με μια αλαζονεία και ένα αυταρχισμό που δεν έχει ξαναδεί ο τόπος. Εφαρμόζει στην οικονομία μια θατσερική πολιτική που κατεδάφισε το Συνεργατισμό, ιδιωτικοποιεί ημικρατικούς, επιβάλλει νόμους υπέρ των τραπεζών και αδιαφορεί προκλητικά για την ακρίβεια και τις αυξήσεις στις τιμές οι οποίες θερίζουν το εισόδημα των εργαζομένων, των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων. Μαζί με αυτά όμως, η κυβέρνηση διακατέχεται από μια βαθύτατη συντηρητική πολιτική για τα θέματα γυναίκας και ισοτιμίας των φύλων.
Τον τόπο κυβερνά ένας Πρόεδρος που μόνο μετά από κοινωνική κατακραυγή διόρισε γυναίκες στο Υπουργικό Συμβούλιο. Μια κυβέρνηση που αρχικά μόνο μια γυναίκα βρήκε να διορίσει στο Συμβούλιο για τον Πολιτισμό ως να μην υπάρχουν εκατοντάδες πανάξιες Κύπριες γυναίκες των τεχνών και των γραμμάτων. Μια κυβέρνηση που λαμβάνει μέτρα όπως τα ανεξέλεγκτα ωράρια στο λιανικό εμπόριο -όπου υπάρχει υψηλή γυναικεία απασχόληση- αδιαφορώντας που εκατοντάδες γυναίκες θα χάσουν κι άλλο χρόνο για τη ζωή τους, για την οικογένεια τους, για τον εαυτό τους. Μια κυβέρνηση που χρηματοδότησε την παραγωγή ενός ουροδοχείου σε σχήμα γυναίκας. Μια κυβέρνηση που από τον Πρόεδρο της μέχρι σειρά στελεχών της βαρύνονται με αδιανόητες σεξιστικές επιθέσεις και τοποθετήσεις σε βάρος των γυναικών οι οποίες πέρασαν και περνούν ουσιαστικά ατιμώρητες.
Όμως απέναντι σε αυτή την κυβέρνηση, αυτές τις πολιτικές και αυτές τις αντιλήψεις εμείς δεν αντιπαραβάλλουμε καταγγελίες και γκρίνια. Προτάσσουμε διεκδικήσεις, αγώνες, προτάσεις.
Φίλες και Φίλοι,
Αγαπητές συναγωνίστριες,
Πρώτα και κύρια, το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ παλεύει ενάντια στην πιο αποκρουστική μορφή καταπίεσης της γυναίκας που είναι η βία κατά των γυναικών, σε όλες της τις εκφράσεις. Είτε είναι γυναικοκτονία, είτε είναι βία μέσα στην οικογένεια, είτε είναι σεξουαλική παρενόχληση ή παρενόχληση μέσα στο διαδίκτυο. Διεκδικούμε να υπάρχουν δραστικοί νόμοι. Να εφαρμόζονται αυτοί οι νόμοι και να τιμωρούνται οι δράστες.
Σε αυτό το σημείο υπενθυμίζω ότι πριν λίγα χρόνια, στον τόπο μας, πέντε γυναίκες και δύο κορίτσια δολοφονήθηκαν από έναν κατά συρροή δολοφόνο και όλοι γνωρίζουμε ότι οι περισσότερες θα είχαν σωθεί αν οι αστυνομικοί δεν αδιαφορούσαν στις πρώτες καταγγελίες και δεν έλεγαν «έτσι κάμνουν τούτες». Και όμως η Νομική Υπηρεσία δεν βρήκε κανένα λόγο να διώξει ποινικά όλους αυτούς που αδιαφόρησαν να ψάξουν αυτές τις γυναίκες και να αποτρέψουν τα εγκλήματα. Για αυτό η ΠΟΓΟ διαδήλωσε έξω από την Γενική Εισαγγελία και το Προεδρικό και θα διαδηλώσουμε όσες φορές χρειαστεί και όσο δυναμικά χρειαστεί. Γιατί πρέπει όλοι οι θεσμοί να πάρουν το μήνυμα ότι οι γυναίκες της Κύπρου ΔΕΝ θα σιωπούν μπροστά στην αδράνεια του συστήματος, των θεσμών και της κυβέρνησης απέναντι στην έμφυλη βία. Και το Συνέδριο της ΠΟΓΟ σήμερα πρέπει να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα και στην Πολιτεία και στην κοινωνία, ότι όλες οι γυναίκες που ζούμε στην Κύπρο θα είμαστε πιο αποφασιστικές, πιο ενωμένες και πιο απαιτητικές από ποτέ στη μάχη για την πάταξη της βίας κατά των γυναικών.
Η πιο σημαντική εξέλιξη στο τομέα της καταπολέμησης της βίας κατά των γυναικών τα τελευταία χρόνια είναι η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης του Συμβουλίου της Ευρώπης, που αποτελεί το πιο εξελιγμένο νομικό εργαλείο σε αυτό το ζήτημα. Εντούτοις, αυτή η κυβέρνηση όχι μόνο καθυστέρησε χρόνια ολόκληρα να κυρώσει τη Σύμβαση αλλά τελικά τη μετέφερε στην κυπριακή νομοθεσία με τρόπο στρεβλό και λειψό. Για παράδειγμα, ενώ η Σύμβαση αυτή αναγνωρίζει την ευθύνη του κράτους να αποζημιώνει τα θύματα βίας στις περιπτώσεις βαριάς σωματικής βλάβης, η κυβέρνηση ζήτησε και πήρε εξαίρεση από την εφαρμογή του συγκεκριμένου άρθρου. Δηλαδή, μια γυναίκα που ο άντρας της την κτυπούσε σε σημείο που την άφησε ανάπηρη, δεν θα έχει μια οικονομική στήριξη από το κράτος. Όσες και όσοι πιστεύουν ότι αυτό είναι τουλάχιστον απαράδεκτο, μπορούν να καταλάβουν γιατί αντιδρά η ΠΟΓΟ και γιατί διεκδικούμε πραγματική εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης και στη χώρα μας. Επιπρόσθετα, δεν είναι δυνατόν η Βουλή να έχει ψηφίσει πριν 7 ολόκληρους μήνες τη νομοθεσία για την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών αλλά μέχρι σήμερα η κυβέρνηση να μην έχει ορίσει τον Εθνικό Συντονιστικό Φορέα που θα εφαρμόσει αυτή τη νομοθεσία, με αποτέλεσμα αυτή να παραμένει κενό γράμμα.
Άλλο μεγάλο πεδίο δράσης της ΠΟΓΟ είναι η εργασία και η κοινωνική πολιτική για τη γυναίκα. Το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ διακηρύσσει και με την ευκαιρία του 14ου Συνεδρίου την στήριξη μας στον αγώνα του εργατικού κινήματος για την κατοχύρωση κατώτατων μισθών και ελάχιστων όρων εργασίας σε κάθε επάγγελμα που δεν καλύπτεται από συλλογική σύμβαση, παράλληλα με την κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Με αυτό τον τρόπο -και όχι όπως προσανατολίζεται η κυβερνητική παράταξη και οι εργοδοτικοί σύνδεσμοι- θα μπει ένα φρένο στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Οι εργαζόμενες γυναίκες έχουν διπλούς λόγους να στηρίξουν αυτό τον αγώνα γιατί οι γυναίκες πλήττονται δυσανάλογα από την ανασφάλεια στους χώρους δουλειάς.
Στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής, προτάσσουμε αυτό που ζητά καθολικά η κυπριακή κοινωνία. Εν έτει 2021 το κυπριακό κράτος θα έπρεπε να είχε κατοχυρώσει έξι μήνες πλήρως πληρωμένης άδειας μητρότητας για κάθε εργαζόμενη γυναίκα. Δεν είναι υπερβολή ούτε πλειοδοσία. Είναι η σύσταση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Άλλωστε όπως έχουμε τονίσει σε κάθε ευκαιρία, η άδεια μητρότητας δεν πρέπει να γίνεται κατανοητή ως κίνητρο δημογραφικής πολιτικής, αλλά υποχρέωση του κράτους προς την μητέρα και το παιδί. Είναι για αυτό το λόγο που υποδείξαμε πρόσφατα στην κυβέρνηση ότι είναι ανεπαρκές και στρεβλό να αυξάνεται η άδεια μητρότητας μόνο για το δεύτερο και το τρίτο παιδί, και όχι για το πρώτο. Πρόβλημα βέβαια είναι και το γεγονός ότι μια εργαζόμενη που γεννά, καλείται να ζήσει τις 18 εβδομάδες της άδειας μητρότητας με το 72% του μισθού της γιατί τόσο είναι το επίδομα μητρότητας. Όταν όμως γνωρίζουμε ότι το 40% των γυναικών αμείβονται με λιγότερα από 1250 ευρώ ακάθαρτα, πώς ακριβώς θα ζήσουν με τα ¾ αυτού; Παράλληλα, περιμένουμε ακόμα την κατοχύρωση πληρωμένης γονικής άδειας την οποία βέβαια θα αναγκαστεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση -όχι από δική της πολιτική- αλλά γιατί πλέον αποτελεί ευρωπαϊκή οδηγία.
Διεκδικούμε ακόμα πραγματική κοινωνική πολιτική για τη μονογονεϊκή οικογένεια που στο 90% των περιπτώσεων έχει επικεφαλής τη μητέρα ενώ περίπου οι μισές από αυτές τις οικογένειες βρίσκονται στον κίνδυνο της φτώχειας. Είναι δυνατόν να μιλούμε για κοινωνικό κράτος, όταν αυτό το κράτος κόβει το επίδομα μονογονιού της τάξης 160-180 ευρώ στις περιπτώσεις που η γυναίκα μονογονιός συμβιώσει με άλλο πρόσωπο και προχωρήσει τη ζωή της; Απαιτούμε να μπει τέρμα σε αυτή την αναχρονιστική πολιτική και για αυτό ζητούμε να ψηφιστεί η Πρόταση Νόμου του ΑΚΕΛ για αυτό το ζήτημα και παράλληλα, ζητούμε να ενσωματωθεί η διάσταση της μονογονεϊκής οικογένειας στην κοινωνική πολιτική του κράτους.
Η υγεία των γυναικών, τα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώματα της γυναίκας είναι επίσης προτεραιότητα του Κινήματός μας. Η ΠΟΓΟ εκφράζει τη στήριξη της στην εφαρμογή του Γενικού Συστήματος Υγείας και ενώνουμε τη φωνή μας με όλο το Λαϊκό Κίνημα αλλά και το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας στέλνοντας το μήνυμα ότι θα εμποδίσουμε κάθε προσπάθεια να ανατραπεί ή να ακυρωθεί ο κοινωνικός χαρακτήρας του ΓεΣΥ. Ιδιαίτερα για τις γυναίκες και τα κορίτσια που έχουν συμπληρώσει το 15ο έτος της ηλικίας τους, η απευθείας πρόσβαση σε γυναικολόγους χωρίς την καταβολή οποιασδήποτε συνεισφοράς είναι ένα θετικό βήμα και έχει ενθαρρύνει πολλές γυναίκες να χρησιμοποιήσουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες φροντίδας και πρόληψης. Η πρόληψη του καρκίνου του μαστού μέσω της ελεύθερης πρόσβασης σε υπέρηχο μαστού είναι ένα από τα θετικά που έχει προσφέρει το ΓεΣΥ στο γυναικείο πληθυσμό. Διεκδικούμε όμως να παρθούν και άλλα μέτρα όπως η καθολική πρόσβαση σε μαστογραφία με βάση επιστημονικά κριτήρια και όχι σε οικονομικά μοντέλα, κάτι που πρέπει να επανεξετάσει ο ΟΑΥ δεδομένης της εμφάνισης πολλών περιστατικών καρκίνου του μαστού σε νεαρότερες ηλικίες. Επίσης, διεκδικούμε τη δωρεάν παροχή του τεστ Παπανικολάου κάθε χρόνο – και όχι κάθε δύο- κάτι που είναι επιτακτικό λόγω της συχνής εμφάνισης του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας στη χώρα μας.
Συνδεδεμένα με την υγεία των γυναικών είναι και τα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώματα της γυναίκας η προώθηση των οποίων είναι μέρος της δράσης της ΠΟΓΟ. Είναι άλλωστε με πρωτοβουλία της ΠΟΓΟ και του ΑΚΕΛ -και στη συνέχεια και άλλων κομμάτων- που έγινε το 2017 το ιστορικό βήμα του εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας για τις αμβλώσεις κατοχυρώνοντας το δικαίωμα της γυναίκας να αποφασίζει για το σώμα της.
Φίλες και Φίλοι,
Αγαπητές συναγωνίστριες,
Η ΠΟΓΟ θέλει να είναι η φωνή και για αυτές που δεν έχουν φωνή. Για αυτό -κόντρα στο κλίμα ρατσισμού και ξενοφοβίας- αναπτύσσει δράση για τη μετανάστρια γυναίκα, η οποία είναι μια από τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες του τόπου. Διεκδικούμε και για τις πιο περιθωριοποιημένες ομάδες γυναικών στον τόπο όπως οι ξένες οικιακές εργαζόμενες και ζητούμε από την κυβέρνηση να κυρώσει την Σύμβαση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για την αξιοπρεπή εργασία των οικιακών εργαζομένων και βελτίωση των όρων εργασίας και συνθηκών διαβίωσης τους. Μιλούμε για τις γυναίκες που βιώνουν την απανθρωπιά να τις χωρίζουν από τα παιδιά τους, όπως η Σύρια έγκυος γυναίκα που έφτασε με βάρκα μαζί με άλλους πρόσφυγες τον περασμένο Αύγουστο και οι κυπριακές αρχές την χώρισαν από το άντρα και τα παιδιά της, και την άφησαν ετοιμόγεννη να κοιμηθεί στην αποβάθρα της Αγίας Νάπας. Ασήκωτες οι ευθύνες του Υπουργού Εσωτερικών. Δράττομαι της ευκαιρίας να εκφράσω τον αποτροπιασμό μας για τις πρόσφατες δηλώσεις του Κυβερνητικού Εκπροσώπου ο οποίος στοχοποίησε τα παιδιά της προδημοτικής και προδημοτικής εκπαίδευσης με μεταναστευτική βιογραφία. Η δική μας απάντηση είναι απλή: Δεν υπάρχουν ξένα παιδιά, κύριοι κυβερνώντες! Υπάρχουν μόνο παιδιά! Δεν αποτελούν κίνδυνο τα παιδιά αυτά, αλλά βρίσκονται σε κίνδυνο τα παιδιά αυτά και χρειάζονται πολιτικές στήριξης και ένταξης τους. Όπως χρειάζονται και πολιτικές καταπολέμηση της εμπορίας προσώπων για εργασιακή και σεξουαλική εκμετάλλευση που κατά κανόνα είναι αλλοδαπές γυναίκες. Δεν είναι δυνατόν να ανθεί η σωματεμπορία, αλλά τα τελευταία τρία χρόνια να μην υπάρχει ούτε μία καταδίκη για εμπορία προσώπων από την Δικαιοσύνη.
Φίλες και Φίλοι,
Αγαπητές συναγωνίστριες,
Όπως μπορείτε να δείτε και στο έγγραφο των Θέσεων του 14ου Παγκύπριου Συνεδρίου της ΠΟΓΟ, το Κίνημα μας έχει επεξεργαστεί τα τελευταία χρόνια θέσεις -θέσεις με επιστημονικό υπόβαθρο τολμώ να πω- και διεκδικήσεις για κάθε ζήτημα που αφορά τη σύγχρονη γυναίκα της Κύπρου. Αυτό έγινε κατορθωτό γιατί πετύχαμε να έχουμε κοντά στη δράση της ΠΟΓΟ, γυναίκες με ακαδημαϊκή κατάρτιση (νομικούς, κοινωνιολόγους, εκπαιδευτικούς, ψυχολόγους, πολιτικούς επιστήμονες, γιατρούς) που η συμβολή τους είναι καθοριστική στην επεξεργασία πολιτικών προτάσεων όπως είναι οι Θέσεις που κρατάτε στα χέρια σας.
Ταυτόχρονα, η ΠΟΓΟ μαζί με το ΑΚΕΛ έχει προωθήσει μέσα στη Βουλή σειρά νομοθετικών παρεμβάσεων για τα θέματα γυναίκας και ισοτιμίας των φύλων. Πάνω από όλα όμως, προσπαθήσαμε να ενισχύσουμε την κινηματική δράση της ΠΟΓΟ μέσα από μαζικές κινητοποιήσεις. Σε αυτά τα πλαίσια, οι εκδηλώσεις για την 8η του Μάρτη -τη μέρα της Γυναίκας- τα τελευταία χρόνια έχουν μορφή μαζικής κινητοποίησης στους δρόμους γιατί ακριβώς ο αγώνας της ισοτιμίας είναι στους δρόμους αλλά και δρόμος αγώνα. Πυκνώσαμε τις κινηματικές παρεμβάσεις. Μόνο τους τελευταίους μήνες η ΠΟΓΟ οργάνωσε κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας έξω από τη Νομική Υπηρεσία και το Προεδρικό, έξω από τη Βουλή αντιδρώντας στη επίθεση ενός ακροδεξιού βουλευτή σε μια γυναίκα στέλεχος των Οικολόγων, στο Μόλο τη Λεμεσού πρόσφατα για την έμφυλη βία, στις πυρόπληκτες περιοχές της Μελίνης-Οδού ζητώντας κλιματική δικαιοσύνη. Ξεδιπλώσαμε -όχι χωρίς δυσκολίες- όλα τα τελευταία χρόνια μια δράση με δεκάδες κινητοποιήσεις, πορείες, κινητοποιήσεις, συζητήσεις, διαλέξεις, λαϊκές βραδιές, οδοιπορικά, εκδρομές. Πλούσια και δραστήρια είναι η δουλειά που κάνουμε και στο πεδίο του αγώνα για την επανένωση της Κύπρου και την επαναπροσέγγιση Ε/κ και Τ/κ. Ουσιαστικά, η ΠΟΓΟ είναι μόνη γυναικεία οργάνωση που έχει σχέσεις με τις τουρκοκυπριακές γυναικείες οργανώσεις και οποίες βέβαια είναι βασισμένες στην κοινή έγνοια για την κοινή πατρίδα και τη θέση για μια ελεύθερη, ανεξάρτητη και ομοσπονδιακή Κύπρο. Ταυτόχρονα, οι διεθνείς σχέσεις και η διεθνής δράση της ΠΟΓΟ την καταξίωσαν να κατέχει μία από τις θέσεις των Αντιπροέδρων της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών και να διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο διεθνές προοδευτικό γυναικείο κίνημα.
Αγαπητές συναγωνίστριες,
Αγαπητοί φίλοι,
Λέγοντας τα αυτά, δεν θέλω σε καμιά περίπτωση να υπονοήσω ότι το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ δεν αντιμετωπίζει και μεγάλα προβλήματα. Αντίθετα, πρέπει να αναγνωρίσουμε τις μεγάλες δυσκολίες και αντιξοότητες που έχουμε ενώπιον μας. Οι σοβαρές οικονομικές, μας είχαν οδηγήσει πριν από το προηγούμενο συνέδριο να αλλάξουμε το μοντέλο δράσης μας και να λειτουργούμε χωρίς επαγγελματικά στελέχη στις Επαρχιακές Οργανώσεις, με εξαίρεση την Λευκωσία. Αυτό δημιούργησε οργανωτικά εμπόδια αφού, παρότι πετύχαμε να μπουν στη δουλειά της ΠΟΓΟ περισσότερες εθελόντριες, δεν έχει γίνει κατορθωτό να υποκατασταθεί η ανάγκη επαγγελματικού στελέχους σε κάθε επαρχία. Είναι επίσης πέρα για πέρα φανερό ότι χρειάζεται να προσελκύσουμε στη δράση και τη δουλειά της ΠΟΓΟ πολύ περισσότερες νέες γυναίκες. Για αυτό έχει σημασία σήμερα να κάνουμε μια ορθή και ισορροπημένη ανασκόπηση για τα κενά, τις αδυναμίες μας, τα θετικά και τα αρνητικά μας και να θέσουμε στόχους για την επόμενη περίοδο. Θα ήθελα λοιπόν, να υπογραμμίσω τη σημασία που έχει σήμερα, να καταθέσουμε όλες αν είναι δυνατόν τις απόψεις, τις ιδέες, τις εισηγήσεις μας, την κριτική και την αυτοκριτική μας, για όλα τα ζητήματα που αφορούν τη δράση της ΠΟΓΟ, για τα προβλήματα και τα αιτήματα των γυναικών της Κύπρου.
Πρέπει βέβαια να πω ότι όχι μόνο υπάρχει ελπίδα και προοπτική για να προχωρήσει πολύ πιο δυναμικά η ΠΟΓΟ στο μέλλον, αλλά αυτή η ελπίδα και η προοπτική είναι ήδη εδώ και πρέπει να την αγκαλιάσουμε. Θα ήθελα να αναφέρω χαρακτηριστικά ότι πάνω από το 50% των υποψηφίων για το νέο Γενικό Συμβούλιο της ΠΟΓΟ είναι κάτω των 50 ετών, εκ των οποίων μάλιστα 12 κάτω των 30 ετών και άλλες 26 κάτω των 40. Αυτό φανερώνει ότι η ΠΟΓΟ έχει μέλλον! Έχει ελπίδα! Έχει προοπτική! Είμαστε βέβαιες ότι αυτή η γενιά θα αποδειχθεί πολύ καλύτερη από τη δική μας και θα κάνει την ΠΟΓΟ ακόμα πιο μεγάλη και μαχητική, δεμένη πάντα με τις γυναίκες του τόπου μας και με το όραμα της ισοτιμίας των φύλων.
Αγαπητές συναγωνίστριες και συναγωνιστές,
Με δύναμη από τις νέες γυναίκες της ΠΟΓΟ και με έμπνευση από τις πρωτοπόρες γυναίκες που έφυγαν αλλά πρόλαβαν να ανοίξουν τους δρόμους της γυναικείας χειραφέτησης στην Κύπρο, συνεχίζουμε δυναμικά και αποφασιστικά. Γιατί οι γυναίκες πρέπει να βρεθούν ξανά μπροστά! Μπροστά στην κοινωνία και στην Κύπρο! Μπροστά στους αγώνες και στην Αριστερά! Για την Ισοτιμία. Για την Επανένωση. Για τη Ειρήνη.
