Αυτές τις μέρες οι μνήμες είτε το θέλουμε, είτε όχι γυρίζουν πίσω στα γεγονότα του μαύρου εκείνου Καλοκαιριού, όσο και να προσπαθούν με διάφορους τρόπους να ξεθωριάσουν μνήμες, να ενσπείρουν την λήθη και να εξισώσουν τους θύτες με τα θύματα, κύρια στις συνειδήσεις της νέας γενιάς με την προσφιλή τους επωδό για τον «εθνικό διχασμό που είναι το σαράκι της φυλής».
Έτσι λοιπόν ξεγράφεται η προδοσία, δεν υπάρχουν προδότες, απλώς κάποιοι παρασυρμένοι οπαδοί, οι οποίοι πιθανόν μέσα στην παραφροσύνη του διχασμού με τις τρομοκρατικές πράξεις τους και τις δολοφονίες, προσπάθησαν να μεταλαμπαδεύσουν τα υψηλά «εθνικά ιδανικά»,
Η προσχεδιασμένη και μεθοδευμένη παραχάραξη και της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας έχει γίνει «επιστήμη» τόσο από τους γραβατομένους ιδεολογικούς απογόνους των νοσταλγών του γριβισμού και της άκρατης εθνικοφροσύνης, όσο και από διάφορους δήθεν αδέσμευτους φιλελέ ερευνητές και ιστορικούς αναλυτές, που συνεχίζοντας την παρακαταθήκη του «πατριάρχη» τους γράφουν και μιλούν για την «βία και αντιβία», εξισώνοντας το νόμιμο κράτος με την παρανομία. Έτσι αθωώνουν, δίνοντας συχωροχάρτι στην τρομοκρατία και εξισώνοντας την με την νομιμότητα.
Το φασιστικό πραξικόπημα δεν έγινε ούτε από εξωγήινους, ούτε πολύ περισσότερο από κάποιος «άφρονες» στην Αθήνα και «παρασυρμένους» στην Κύπρο. Όσο και να καταβάλλεται προσπάθεια διαγραφής των πραγματικών αιτιών του, το πραξικόπημα ήταν το αποκορύφωμα μιας ολόκληρης πορείας, που σηματοδοτείται πολλά χρόνια πριν και σχετίζεται με τις καταβαλλόμενες προσπάθειες διάλυσης της κυπριακής ανεξαρτησίας, τον διαμελισμό του νησιού και την μετατροπή του σε αβύθιστο αεροπλανοφόρο του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Εγγύς Ανατολής.
- Για όλους αυτούς τους παραχαράκτες δεν υπάρχουν ξένες επεμβάσεις, δεν υπάρχουν μεθοδεύσεις και ραδιουργίες ξέων κέντρων, τέλος δεν υπάρχει η εαρινή Σύνοδος του ΝΑΤΟ στην Λισσαβόνα τον Ιούνιο 1971, που προσδιόρισε τους ρόλους των «μητέρων πατρίδων» και μεθόδευσε τα τραγικά γεγονότα του Ιουλίου 1974 στην Κύπρο.
Η συμπαιγνία των Κυβερνήσεων Ελλάδας και Τουρκίας υπό την υψηλή καθοδήγηση των ΗΠΑ κράτησε από τα τέλη της δεκαετίας 1950 μέχρι και τα γεγονότα του 1974, που έχουν σφραγίσει μια ολόκληρη περίοδο, αλλά δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν τους οριστικούς στόχους που μεθόδευαν οι πάτρωνες τους.
ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
ΤΗΣ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Η δημιουργία τετελεσμένων επί εδάφους και η ντε φάκτο διχοτόμηση, που επιβλήθηκε αναμφίβολα δυσκόλεψαν και δυσκολεύουν μέχρι και τις μέρες μας τον αγώνα του Κυπριακού λαού για απελευθέρωση και επανένωση της κοινής πατρίδας.
Ό,τι δεν μπόρεσε η αμαρτωλή κυπριακή ακροδεξιά να εφαρμόσει στο παρελθόν με τα διάφορα αμερικανόπνευστα διχοτομικά σχέδια σε βάρος της Κύπρου, ό,τι δεν πέτυχε να ολοκληρώσει με το δίδυμο έγκλημα – το φασιστικό πραξικόπημα και την τούρκικη εισβολή, σήμερα μεθοδεύεται εκατέρωθεν από τους γραβατομένους ιδεολογικούς απόγονους της με την πολιτική αδράνεια, τις παλινωδίες, τα τετελεσμένα και τους τακτικισμούς.
Η οριστική διχοτόμηση στο παρόν στάδιο βρίσκεται προ των πυλών, ενώ κάποιοι επιμένουν ότι ήδη είμαστε στο και πέντε. Όσες πατριωτικές κορώνες και όσες δήθεν διαβεβαιώσεις για σταθερότητα στις θέσεις για επίλυση του Κυπριακού στην βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ από την στιγμή, που δεν συνοδεύονται με ουσιαστικές κινήσεις, συγκεκριμένα βήματα και πρωτοβουλίες, που θα δημιουργούν μια δυναμική αποτελμάτωσης και επανέναρξης των συνομιλιών, αλλά παραμένουν στο επίπεδο επικοινωνιακών χειρισμών για επίρριψη ευθυνών το ολοκληρωτικό κόστος θα το πληρώσει και πάλι πολύ ακριβά ο Κυπριακός λαός στο σύνολο του.
- Για μια φορά ακόμα αποδεικνύεται ότι οι δήθεν αντιτιθέμενοι πόλοι της κυπριακής εθνικιστικής δεξιάς – ε/κ και τ/κ, στην πράξη είναι προσανατολισμένοι στον ίδιο στόχο, αλληλοσυμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο, παρουσιάζοντας αμφότεροι τις θέσεις τους με πατριωτική γαρνιτούρα.
Καθήκον και χρέος του κάθε πραγματικού πατριώτη είναι η ανατροπή των αντικυπριακών σχεδιασμών που στοχεύουν την περαιτέρω ενίσχυση και τελική νομιμοποίηση της διχοτόμησης, πράγμα για το οποίο απαιτείται εγρήγορση και σύμπτυξη ενός ευρύτερου πατριωτικού μετώπου πάλης ένθεν και ένθεν του διχοτομικού συρματοπλέγματος, που να συνενώνει όλες τις δυνάμεις – ε/κ και τ/κ, που εναντιώνονται στη διατήρηση του διχοτομικού στάτους κβο, στη λύση δυο κρατών και που επιδιώκουν λύση που να διασφαλίζει μια ενωμένη πατρίδα, απαλλαγμένη από ξένους στρατούς και κηδεμόνες, ευημερούσα, όπου όλοι οι κάτοικοι της θα ζουν σε συνθήκες αμοιβαίας ασφάλειας, ειρήνης, συνεργασίας και αλληλοκατανόησης.
Μόνον έτσι θα δικαιωθεί η θυσία όλων εκείνων, που με διάφορους τρόπους αντιστάθηκαν και πολέμησαν ενάντια στις ξένες ιμπεριαλιστικές ραδιουργίες και επεμβάσεις, ενάντια στον αρρωστημένο εθνικισμό, τον σωβινισμό και την τρομοκρατία και στις δυο κοινότητες.
