Κληθείς από το ΚΥΠΕ να σχολιάσει τις αναφορές Έιντε, ο κ. Ιακωβίδης, πρώην Πρέσβης της Κύπρου στην Ουάσιγκτον ο οποίος συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για την ετοιμασία της Συνθήκης και την υπέγραψε εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, σημειώνει ότι «τα όσα δήλωσε ο κ. Ἐιντε δεν είναι η ορθή θέση» τόσο σε ό,τι αφορά τις αναφορές του στην ΕΕΖ όσο και στα όσα αφορούν την κατάσταση στην Κύπρο, με αναφορές σε “hijack state”, τις οποίες αποδίδει στην τ/κ πλευρά.
Ο κ. Ικαωβίδης, ο οποίος τα τελευταία χρόνια είναι και μέλος της Ακαδημίας της Ρόδου για το Δίκαιο και την Πολιτική των Θαλασσών (Faculty Member of the Rhodes Academy of Maritime Law and Policy), υπενθύμισε τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΕ σε σχέση με την αναφορά σε “hijack state,” θέση που προβάλλει η τουρκική και τ/κ πλευρά από το 1963.
Στο ψήφισμα 186, που υιοθετήθηκε ομόφωνα από το Συμβούλιο Ασφαλείας στις 4 Μαρτίου 1964, σημειώνει ότι υπάρχουν όχι μία αλλά πέντε αναφορές στην Κυβέρνηση της Κύπρου. Επιπρόσθετα, προσθέτει, υπάρχουν και τα ψηφίσματα 541 και 550 τα οποία καλούν τα κράτη μέλη του ΟΗΕ να μην αναγνωρίσουν τη μονομερή ανακήρυξη του ψευδοκράτους (UDI) από την τουρκοκυπριακή κοινότητα, που χαρακτηρίζεται ως «νομικά άκυρη».
«Η ορθή θέση σε ό,τι αφορά την αποκλειστική οικονομική ζώνη των κρατών, με βάση τη Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας, του 1982, καταγράφεται στο Μέρος V, άρθρο 56 1 (α) και στο άρθρο 58 της εν λόγω Συνθήκης,» υποδεικνύει ο κ. Ιακωβίδης.
Είναι ξεκάθαρο, δήλωσε στο ΚΥΠΕ ο κ. Ιακωβίδης, ότι «οι έρευνες που έκανε το τουρκικό Μπαρμπαρός, το οποίο συνόδευαν πολεμικά πλοία, δεν συνάδουν με τις πιο πάνω διατάξεις της Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία έχει καταστεί εθιμικό διεθνές Δίκαιο, αφού έχει υιοθετηθεί από τη μεγάλη πλειοψηφία των κρατών μελών της διεθνούς κοινότητας».
Σύμφωνα με τη Συνθήκη για το ΔτΘ, η κυριαρχία των παράκτιων κρατών, πέραν του εδάφους και των υδάτων τους, επεκτείνεται σε γειτονική θαλάσσια ζώνη, που περιγράφεται ως εδαφική θάλασσα. Η κυριαρχία αυτή επεκτείνεται στον εναέριο χώρο πάνω από την εδαφική θάλασσα καθώς και στο υπέδαφος και στο βυθό της θάλασσας. Η κυριαρχία αυτή ασκείται σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας Συνθήκης (ΔτΘ).
Στο πέμπτο Μέρος της Συνθήκης, το άρθρο 56, στην πρώτη παράγραφο, αναφέρεται συγκεκριμένα: «Στην αποκλειστική οικονομική ζώνη, το παράκτιο Κράτος έχει (α) κυριαρχικά δικαιώματα για εξερεύνηση και εκμετάλλευση, διατηρώντας και διαχειρίζοντας το φυσικό πλούτο, είτε ζωντανό είτε μη, τα νερά που εφάπτονται του βυθού και του βυθού και του υπεδάφους και λαμβάνοντας υπόψη άλλες δραστηριότητες για την οικονομική εκμετάλλευση και εξερεύνηση της ΑΟΖ, όπως την παραγωγή ενέργειας από το νερό, τα ρεύματα και τον άνεμο”.
Στο άρθρο 58, παράγραφος 1, η Συνθήκη σημειώνει ότι «ασκώντας τα δικαιώματά τους και εκτελώντας τα καθήκοντά τους που απορρέουν από την παρούσα Συνθήκη στην ΑΟΖ, τα κράτη θα σέβονται τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του παράκτιου κράτους και θα συμμορφώνονται με τους νόμους και τους κανονισμούς που υιοθετεί το παράκτιο κράτος σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας Συνθήκης και των άλλων κανονισμών του διεθνούς δικαίου στο βαθμό που δεν είναι ασυμβίβαστα με το Μέρος αυτό της Συνθήκης῾
Στη Συνθήκη αναφέρεται επίσης ότι η ΑΟΖ δεν θα επεκτείνεται πέραν των 200 ναυτικών μιλίων από την αρχική γραμμή από την οποία μετράται το πλάτος της κυρίαρχης θάλασσας.
