Πενήντα χρόνια μετά τα γεγονότα του 1974, όλοι μιλάμε για την προδοσία που οδήγησε στην τουρκική εισβολή και την κατοχή της μισής μας πατρίδας.
Αλήθεια όμως; Εάν οι γνωστοί – άγνωστοι που άνοιξαν τις πόρτες στις τουρκικές ορδές είναι προδότες, τότε αυτοί οι οποίοι χρόνια μετά είχαν την ευκαιρία να διορθώσουν την κατάσταση και δεν το έκαναν για να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους, ιδιοτελείς σκοπούς, δεν είναι δύο φορές προδότες;
Παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον την συνέντευξη του τέως Γενικού Γραμματέα του ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού στο podcast “Legal Matters”.
Ο Άντρος Κυπριανού έζησε από πρώτο χέρι τα όσα δραματικά συνέβησαν το 2017, στην τελευταία μέχρι σήμερα προσπάθεια των Ηνωμένων Εθνών για λύση.
Οι αποκαλύψεις για το πώς συμπεριφέρθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης και τι μεθόδους χρησιμοποίησε για να οδηγήσει την διαδικασία σε τέλμα, προκαλούν αλγεινή εντύπωση.
Την ώρα που είμασταν στο παρά πέντε της λύσης, με την Τουρκία να έχει ουσιαστικά αποδεχθεί την κατάργηση της συνθήκης εγγύησης, ο Αναστασιάδης πρότεινε στον Τσαούσογλου τη λύση δύο κρατών για να ξεγλιστρήσει και να επιστρέψει άπρακτος στην Κύπρο.
Σε αντίθεση με τον Μουσταφά Ακκιντζί, ο οποίος παρά την επιμονή της Τουρκίας, αρνήθηκε να θέσει στο τραπέζι των συνομιλιών απαίτηση για λύση δύο κρατών.
