Του Πέτρου Χ. ΠΑΣΙΑ
Μισός αιώνας από τότε! Ιούλης του 1974, μαύρες μνήμες, μαύρες σελίδες στην Ιστορία της Κύπρου. Σελίδες γεμάτες με δολοπλοκίες από τους ξένους που ήθελαν την Κύπρο αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Συνωμοσίες από τους ΝΑΤΟϊκούς, από τους Αμερικανούς και τους Άγγλους που ήθελαν την Κύπρο στρατιωτική βάση, ορμητήριο για έλεγχο της διακίνησης του πετρελαίου της Μέσης Ανατολής.
Τότε, είχαμε τον ψυχρό πόλεμο μεταξύ της βορειοατλαντικής συμμαχίας ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Τότε η Κύπρος με Πρόεδρο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο είχε επιλέξει το στρατόπεδο των Αδεσμεύτων αναπτύσσοντας μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική κερδίζοντας την εκτίμηση και επιπρόσθετα τη συνεργασία στον εμπορικό και οικονομικό τομέα, με χώρες και της Ανατολής και της Δύσης.
Όμως η ουδετερότητα, η αδέσμευτη εξωτερική πολιτική δεν βόλευε τους ΝΑΤΟϊκούς ιμπεριαλιστές.
Από την πλευρά της η Τουρκία για εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων, εποφθαλμιούσε από τη δεκαετία του 1950 τη διχοτόμηση της Κύπρου. Στα πρώτα χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας προκάλεσε τις διακοινοτικές ταραχές. Την ανέκοψε η τότε κραταιά Σοβιετική ΄Ενωση.
Η φασιστική κυβέρνηση της Ελλάδας που επιβλήθηκε με το Αμερικανοκίνητο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, ήταν ο πρόθυμος συνεργάτης των Δυτικών Ιμπεριαλιστών και της ‘Αγκυρας. Όλοι μαζί, στο άντρο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες οργάνωσαν το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και στη συνέχεια την τουρκική εισβολή.
Όμως, για να μπορέσουν να αλώσουν τη χώρα, χρειάζονταν βοήθεια εκ των έσω. Και δυστυχώς και σ’ αυτή την ιστορική συγκυρία βρέθηκαν οι εφιάλτες, οι οποίοι ασφαλώς έχουν όνομα και επίθετο.
Περιοριζόμαστε στον αρχηγό τους, τον Γρίβα, ένα Κύπριο στρατιωτικό ο οποίος υπηρέτησε στον Ελληνικό στρατό και στα χρόνια της κατοχής της Ελλάδας από τους Γερμανούς αντί να συμμαχήσει με τις δυνάμεις της αντίστασης για την αποτίναξη του ξένου κατακτητή, δημιούργησε ένοπλη οργάνωση και αντί τους Γερμανούς πολεμούσε τις δυνάμεις των Ελλήνων αντιστασιακών.
Μέλη της ΕΟΚΑ Β’ που αποφυλακίστηκαν το μεσημέρι της 15ης Ιουλίου 1974 πανηγυρίζουν ανεβασμένοι σε άρμα μάχης της Εθνικής Φρουράς
Αυτός ο άνθρωπος οργάνωσε και ηγήθηκε της προδοτικής ΕΟΚΑ Β΄ η οποία προετοίμασε το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974.
Ανέλαβε ένα βρόμικο ρόλο. Τα περί μίσους κατά του Μακαρίου για δήθεν εγκατάλειψη της γραμμής της ένωσης δεν ήταν τίποτε άλλο παρά προπέτασμα καπνού. Ο στόχος αυτός κατέστη ανέφικτος προ πολλού και χρησιμοποιείτο από τους αρρωστημένους εθνικιστές για να υποσκάπτουν τον νόμιμα εκλεγμένο Πρόεδρο Μακάριο.
Αυτό ήταν ακριβώς το σχέδιο των ξένων αφεντικών του Γρίβα και των συνεργατών του. Να προκαλέσουν αναταραχή με συκοφαντίες και ύβρεις αλλά και με πολεμικά μέσα. Με δολοφονίες δημοκρατικών πολιτών, με βομβιστικές επιθέσεις εναντίον αστυνομικών σταθμών και δημοσίων κτιρίων.
Οι φασίστες του Γρίβα, ως πειθήνια όργανα των ξένων αφεντικών τους, επιχείρησαν να προκαλέσουν τη φυσική εξόντωση του Προέδρου Μακαρίου. Δεν τα κατάφεραν με τις απόπειρες δολοφονίας του.
Όμως οι φασίστες ακροδεξιοί, κατάφεραν να δημιουργήσουν μια έκρυθμη κατάσταση, ακριβώς για να δώσουν την πρόφαση επέμβασης του στρατού, της Εθνικής Φρουράς η οποία στις ανώτερες βαθμίδες, στελεχωνόταν αποκλειστικά από Ελλαδίτες αξιωματικούς τους οποίους έστελνε εδώ η Χούντα. Η Εθνική Φρουρά χρησιμοποιήθηκε ως ο δούρειος ίππος για άλωση του κράτους, για ανατροπή της κυβέρνησης Μακαρίου.
Την επιχείρηση ανέλαβε η περιβόητη CIA, οι μυστικές υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών με πακτωλούς δολαρίων για εξαγορά συνειδήσεων και πρόθυμων να στρέψουν τα όπλα εναντίον της χώρας τους. Συνηθισμένες άλλωστε τακτικές για τους Αμερικανούς και ΝΑΤΟϊκούς, και τις εφάρμοσαν σε πλείστες περιπτώσεις σε Λατινο-αμερικάνικες και άλλες χώρες.
΄Ετσι, σύμφωνα με τα Πορίσματα του Φακέλου της Κύπρου, της Έρευνας που διεξήγαγε η Βουλή των Αντιπροσώπων, με εντολές της Χούντας των Αθηνών, μετά από απόφαση στα στρατηγεία του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, προχώρησαν στο πραξικόπημα κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, με την Τουρκία, όπως προέβλεπε το σενάριο της συνωμοσίας σε βάρος της Κύπρου, να εκφράζει ανησυχία δήθεν για την τύχη των ομοεθνών Τουρκοκυπρίων.
Βεβαίως ήταν πρόφαση. Η Τουρκία καθόλου δεν ενδιαφερόταν για τους Τουρκοκυπρίους οι οποίοι για δεκαετίες ζούσαν αρμονικά μαζί μας.
Όπως η Αγγλία στη διάρκεια του ένοπλου αγώνα του 1955 – 59 χρησιμοποίησε το τουρκικό στοιχείο στα πλαίσια της πολιτικής του διαίρει και βασίλευε, για να προκαλέσει σύγκρουση μεταξύ των κατοίκων του νησιού, το ίδιο έκανε και η Τουρκία το 1974 για να επέμβει και να καταλάβει το ένα τρίτο των εδαφών της χώρας μας.
ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΖΗΜΙΑ
ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ!
Έτσι εξελίχθηκαν τα γεγονότα, έτσι προδόθηκε η Κύπρος. Για τα συμφέροντα των διεθνών μονοπωλίων που ήθελαν να ελέγχουν τις πηγές και τους διαδρόμους του πετρελαίου, σκοτώνονταν οι λαοί.
Για τα συμφέροντα των εμπόρων ακρωτηρίασαν την Κύπρο, δυστυχώς με τη συνέργεια ντόπιων μίσθαρνων οργάνων τους.
Πάθαμε τόσα και μισό αιώνα μετά, δυστυχώς δεν βάζουμε μυαλά. Τότε είχαμε τον Ψυχρό Πόλεμο μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Από τη μια οι Αμερικανοί και οι Δυτικοευρωπαίοι με το ΝΑΤΟ και από την άλλη η Σοβιετική Ένωση με το Σύμφωνο της Βαρσοβίας.
Δινόταν τότε ιδεολογικο-πολιτικό στίγμα στη σύγκρουση.
Σήμερα που δεν υπάρχει πλέον η Σοβιετική Ένωση και οι χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, πάλι έχουμε τη σύγκρουση μεταξύ Ανατολής και Δύσης και οι αιτίες αναζητούνται στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα των ισχυρών κρατών.
Το θέμα είναι πώς ενεργούμε εμείς, μικρά κράτη όπως το δικό μας το οποίο βρίσκεται στο επίκεντρο σύγκρουσης οικονομικών συμφερόντων των ισχυρών κρατών ή σε περιοχές με ζωτικά συμφέροντα των δυο πόλων.
Δυστυχώς ως κράτος τα τελευταία χρόνια δεν ακολουθούμε σώφρονα πολιτική. Εγκαταλείψαμε την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που μας εξασφάλιζε τη συνεργασία στον οικονομικό τομέα με όλες τις δυνάμεις σ’ Ανατολή και Δύση και την ίδια ώρα είχαμε συμμάχους στις μάχες στο Συμβούλιο Ασφαλείας και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς στον αγώνα μας για αποτροπή αναγνώρισης των τετελεσμένων της εισβολής και δημιουργίας προϋποθέσεων για αναζήτηση λύσης του Κυπριακού.
Δυστυχώς όπως και η προηγούμενη κυβέρνηση Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ και η σημερινή με πρόεδρο το Νίκο Χριστοδουλίδης παραμένει προσκλολλημένη μονόπλευρα στους ΝΑΤΟϊκούς και του Δυτικοευρωπαίους, ενώ με τις συμμαχίες που αναπτύσσει προκαλεί την τύχη της χώρας μας.
Παίζει παιχνίδια με τη φωτιά η κυβέρνηση της Κύπρου! Οι απειλές της Χεσμπολάχ του Λιβάνου ότι θα κτυπήσει και στην Κύπρο εάν συνεχιστεί η χρήση της από το Ισραήλ και τους συμμάχους του στις επιδρομές κατά των Παλαιστινίων και των Αράβων, επιβεβαιώνουν την επικινδυνότητα του εναγκαλισμού της κυβέρνησης της Κύπρου με τους Δυτικούς.
Με ανοικτές πληγές από το 1974, με άλυτο το Κυπριακό χρειαζόμαστε πολιτικές που θα ανοίξουν δρόμους για αντιμετώπιση της τουρκικής αδιαλλαξίας και επιθετικότητας, για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για αναζήτηση λύσης που να επανενώνει τη χώρα και το λαό μας.
Φτάνει πια να γινόμαστε θύματα για την εξυπηρέτηση των οικονομικών συμφερόντων των μεγάλων.
Το χρωστάμε στους ήρωες μας, στα παλικάρια που αντιστάθηκαν και θυσιάστηκαν υπερασπιζόμενοι τη Δημοκρατία και την Πατρίδα στα πεδία των μαχών.
