Τα χαράματα της 22ας Ιουνίου 1941 η χιτλερική Γερμανία, χωρίς την επίσημη κήρυξη πολέμου, επιτέθηκε ύπουλα κατά της Σοβιετικής ΄Ενωσης, σκορπώντας το θάνατο και την καταστροφή, προκαλώντας δεινά και ανθρώπινες απώλειες, που δεν γνώρισε καμιά άλλη χώρα κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Φέτος συμπληρώθηκαν 83 χρόνια από την έναρξη της επίθεσης της Γερμανίας κατά της ΕΣΣΔ. Η 22α Ιουνίου 1941 αποτελεί την πιο τραγική ημερομηνία του 20ου αιώνα και δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστεί. Η Σοβιετική ΄Ενωση είχε τις μεγαλύτερες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και υλικές καταστροφές. Οι νεκροί ξεπέρασαν τα 27 εκατομμύρια. Σχεδόν 9 εκατομμύρια στρατιώτες έδωσαν τη ζωή τους για την απαλλαγή της Ανθρωπότητας από τη φασιστική πανούκλα. Πέραν των 18 εκατομμυρίων αμάχων – γέροντες, γυναίκες και παιδιά, – δολοφονήθηκαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο από τους γερμανούς στρατιώτες και τους συμμάχους τους. Ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί αισθητά αν σ’ αυτόν προστεθούν οι Σοβιετικοί στρατιώτες και πολίτες που έχασαν τη ζωή τους, πολεμώντας τον φασισμό μέσα από τις γραμμές των δυνάμεων Αντίστασης σε άλλες χώρες, όπως επίσης, όλοι αυτοί που απεβίωσαν μετά τη λήξη του πολέμου, από τραύματα σε νοσοκομεία ή έμειναν ανάπηροι και πέθαναν πρόωρα.
Οι δυτικές συμμαχικές δυνάμεις, δυστυχώς και παρά τις ειλημμένες υποχρεώσεις στις Συναντήσεις Κορυφής των ηγετών της αντιχιτλερικής Συμμαχίας – Ρούζβελτ, Τσώρτσιλ και Στάλιν, – το 1943 στην Τεχεράνη και το 1944 στη Γιάλτα, καθυστερούσαν να ανοίξουν το «Δυτικό Μέτωπο» για να βοηθήσουν την ΕΣΣΔ, που ουσιαστικά από τις 22 Ιουνίου 1941 αγωνιζόταν μόνη.
Κατά τα χρόνια του πολέμου κατά της ΕΣΣΔ η ναζιστική Γερμανία και οι ένοπλες της δυνάμεις απώλεσαν στο «Ανατολικό Μέτωπο», δηλαδή στην ΕΣΣΔ, πέραν του 70% του στρατιωτικού και τεχνικού δυναμικού τους.
Οι δυτικού σύμμαχοι άνοιξαν το δυτικό μέτωπο μόνον όταν κατάλαβαν ότι ο Κόκκινος Στρατός ήδη βρισκόταν καθ οδό προς το Βερολίνο…
Θα μείνουν για πάντα στη μνήμη των ανθρώπων τα ανδραγαθήματα του Κόκκινου Στρατού και του Σοβιετικού Λαού στις μεγαλύτερες μάχες εκείνου του πολέμου – του Στάλινγκραντ, του Λένινγκραντ, της Σεβαστούπολης και του Κούρσκ.
Κατά την υπεράσπιση ενός μόνο κτηρίου, του γνωστού «Σπιτιού του Πάβλωφ», στο κέντρο του καταστραμμένου από τους γερμανούς Στάλινγκραντ, οι υπερασπιστές ενός μονάχα κτηρίου άντεξαν και απέκρουσαν τις χιτλερικές επιθέσεις περισσότερο χρονικό διάστημα από όσο αντιστάθηκαν η Δανία, η Ολλανδία, το Βέλγιο και η Πολωνία, από κοινού!
Το δε περικυκλωμένο Λένινγκραντ, για σχεδόν 900 μέρες και νύχτες, δηλαδή τρία χρόνια, χωρίς τρόφιμα, ηλεκτρικό ρεύμα και όλα τα χρειώδη για την ομαλή επιβίωση, κράτησαν τους γερμανούς κατακτητές, χάνοντας πέραν των 800 χιλιάδων ζωών άμαχου πληθυσμού. Σε όλη της διάρκεια της περικύκλωσης έχασαν τη ζωή τους στο Λένινγκραντ, δηλαδή μονάχα μιας σοβιετικής πόλης, 1,5 εκατομμύρια Σοβιετικοί άνθρωποι, δηλαδή περισσότεροι, από όσους έχασαν μαζί οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία καθ’ όλη τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου!
Με λύπη, αλλά και με θυμό οι φιλειρηνικές δυνάμεις βλέπουν τις τάσεις των τελευταίων χρόνων, και ιδιαίτερα μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, που στοχεύουν στο να ξεχαστούν τα τραγικά διδάγματα του Β΄ΠΠ.
- Είναι αδιανόητο, αλλά και επικίνδυνο, να σηκώνουν κεφάλι εκείνοι που εξισώνουν την ΕΣΣΔ με τη ναζιστική Γερμανία.
Πως είναι δυνατόν να εξισώνεται ο βάρβαρος κατακτητής, ο δολοφόνος και επιδρομέας με το θύμα και τον απελευθερωτή των Λαών της Ευρώπης; Δυστυχώς, ακόμη και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που εκπροσωπεί τους λαούς που υπόφεραν τόσο από τον φασισμό, με ψήφισμα του εξίσωσε τον ρόλο και την ευθύνη της χιτλερικής Γερμανίας και της Σοβιετικής ΄Ενωσης για το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου !
ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ
ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ!
«Άβολα» στοιχεία για τη συμμετοχή της Δύσης στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά της Σοβιετικής ΄Ενωσης, στο πλευρό της χιτλερικής Γερμανίας
Τα στοιχεία που θα αναφερθούν στη συνέχεια κανονικά θα πρέπει να προκαλούν ντροπή στις χώρες της Δύσης, οι οποίες βοήθησαν με κάθε τρόπο στην χιτλερική εισβολή και τα κακουργήματα και θηριωδίες που προκάλεσε η ναζιστική Γερμανία κατά του Σοβιετικού Λαού.
Τα ιστορικά γεγονότα και αδιαμφισβήτητα στοιχεία μαρτυρούν ότι στις 22 Ιουνίου 1941 κατά της Σοβιετικής ΄Ενωσης δεν επιτέθηκε μόνη της η χιτλερική Γερμανία. Στην επίθεση, την πραγματοποίηση ανείπωτων εγκλημάτων, υλικών καταστροφών και τη δολοφονία σχεδόν 28 εκατομμυρίων πολιτών της ΕΣΣΔ, έλαβε μέρος σχεδόν ολόκληρη η υπόλοιπη Ευρώπη, με εξαίρεση των Ελλήνων και των Σέρβων.
Οι βασικοί σύμμαχοι της ναζιστικής Γερμανίας που κήρυξαν τον πόλεμο κατά της ΕΣΣΔ και πήραν ενεργά μέρος από τις πρώτες μέρες της χιτλερικής βαρβαρότητας κατά των λαών της Σοβιετικής ΄Ενωσης ήταν η φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι, η Ρουμανία, η Φιλανδία, η Ουγγαρία, η Τσεχία και η Σλοβακία, επίσημα ως κράτη. Όμως κατά του Σοβιετικού Λαού πολέμησε και μεγάλος αριθμός στρατιωτών και από σειρά άλλων χωρών, μεταξύ των οποίων ήταν και η Γαλλία, η Ισπανία, η Αλβανία, η Πολωνία, η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Δανία, το Λουξεμβούργο, η Νορβηγία, η Σουηδία, η Κροατία, η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, αλλά και άλλες χώρες όπως η Ιαπωνία, η Αυστραλία και άλλες…
Στον απάνθρωπο πόλεμο κατά της Σοβιετικής ΄Ενωσης πήραν ενεργά μέρος ισπανικές και γαλλικές ταξιαρχίες, οι στρατοί της Ιταλίας, της Ρουμανίας, της Ουγγαρίας, της Φιλανδίας, της Σλοβακίας, της Κροατίας και στρατιώτες άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Για παράδειγμα, κατά των υπερασπιστών του φρουρίου της Βρέστης πήραν ενεργά μέρος αυστριακοί στρατιωτικοί, ενώ για την κατάληψη του μεγάλου Σοβιετικού Ναύσταθμου και της πόλης της Σεβαστούπολης στην Κριμαία πολέμησαν στρατιώτες από τη Ρουμανία και την Ιταλία. Ακόμη και η σχετικά μικρή Αλβανία έστειλε τους στρατιώτες της για να πολεμήσει ενάντια στην ΕΣΣΔ με τη γνωστή μεραρχία της «Σκαντερμπέη».
Οι Ρουμάνοι, οι Ουγγαρέζοι, οι Κροάτες και οι Σλοβάκοι είχαν μάλιστα και εδαφικές βλέψεις και διεκδικήσεις ολόκληρων περιοχών της ΕΣΣΔ. Μέσα στα τάνκς του χιτλερικού Στρατάρχη Γκουντεριάν ο κάθε δεύτερος οδηγός ήταν Τσέχος.
Όπως γράφουν χαρακτηριστικά Σοβιετικοί ιστοριογράφοι του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου του Σοβιετικού Λαού, όλοι αυτοί οι ευρωπαίοι σε αρκετές περιπτώσεις ξεπερνούσαν τους γερμανούς σε αγριότητες και θηριωδίες, κυρίως κατά του άμαχου πληθυσμού. Για παράδειγμα, εξαιτίας αυτής της σκληρής συμπεριφοράς, κάποιοι Σοβιετικοί στρατιώτες δεν αιχμαλώτιζαν ούγγρους στρατιώτες, αφού δεν μπορούσαν να τους συγχωρέσουν για τα απάνθρωπα και άγρια εγκλήματα τους. Παρόμοια ήταν και η συμπεριφορά των ούγγρων στρατιωτών και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και της ξένης στρατιωτικής εισβολής εναντίον του νεαρού Σοβιετικού κράτους, αμέσως μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία του 1917. Στην περικύκλωση της ηρωικής πόλης του Λένινγκραντ και της πόλης Ρζιέφ έδειξαν όλη τους την αγριότητα οι Ολλανδοί και οι Φιλανδοί. Ιδίως η ολλανδική μεραρχία «Νόρντ Λαντ».
Καταγράφηκαν τα απάνθρωπα «κατορθώματα» των Ιταλών και Ισπανών στρατιωτών, καθώς και των 60 χιλιάδων Γάλλων εθελοντών της μεραρχίας «Σιαρλεμάν», μαζί με τα ειδικά σώματα εκτελεστών-δολοφόνων από την Ελβετία, μαζί με Βέλγους Φλαμανδούς και Βαλώνους. Η Δανία και η Ισπανία έστειλαν και τον επίσημο κρατικό στρατό τους! Όλα αυτά είναι άβολα για τις σημερινές ηγεσίες αυτών των χωρών. Γι’ αυτό προτιμούν να τα διαγράψουν από τη μνήμη τους και να κατηγορούν συνέχεια την ΕΣΣΔ…
Συνολικά, δίπλα και μαζί με τον χιτλερικό στρατό της Γερμανίας που επιτέθηκε κατά της Σοβιετικής ΄Ενωσης το 1941 έλαβαν μέρος και ένα περίπου εκατομμύριο στρατιώτες από τις χώρες – συμμάχους της φασιστικής Γερμανίας, οι οποίες σήμερα αποτελούν κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Στο ένα εκατομμύριο δεν περιλαμβάνονται και χιλιάδες μη ευρωπαίοι που συμμάχησαν και πήραν ενεργά μέρος μαζί με τον χιτλερικό στρατό στον πόλεμο κατά της ΕΣΣΔ.
Αποτελεί αποδεδειγμένο και αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός ότι μέχρι και το 1943 στο Σοβιετικο-γερμανικό μέτωπο υπερίσχυαν αριθμητικά τα κράτη της φασιστικής συμμαχίας και οι δορυφόροι τους.
Παράλληλα και μαζί με τους αναφερθέντες πολεμούσαν ενάντια στη Σοβιετική ΄Ενωση ολόκληρες στρατιές, αποτελούμενες από ντόπιους προδότες. Ανάμεσα τους ήταν Λιθουανοί, Λεττονοί και Εσθονοί. Επίσης, ουκρανοί της «Γκαλιτσινά», ρώσοι υπό τον προδότη σοβιετικό στρατηγό Βλάσωφ, Γεωργιανοί, Τουρκμένοι και άλλοι που με την έναρξη του πολέμου πέρασαν αμέσως με το μέρος της ναζιστικής Γερμανίας. Όλοι αυτοί ξεπερνούσαν τις 400 χιλιάδες, από τους οποίους οι 200 χιλιάδες, περίπου, ήταν Ουκρανοί, πρόγονοι των σημερινών Ουκρανών ναζιστών, που στηρίζουν το παρόν καθεστώς του Κιέβου. Όλοι αυτοί δεν θεωρούνταν στρατιώτες, αλλά μισθοφόροι, γι’ αυτό και η αντιμετώπιση τους από τα σοβιετικά στρατεύματα ήταν διαφορετική και ανάλογη της ιδιότητας τους και των περιστάσεων…
Η 22α Ιουνίου 1941 δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστεί. Πρέπει να διατηρηθεί στις μνήμες των νεότερων γενεών για να μην ξαναζήσει ποτέ στο μέλλον η Ανθρωπότητα την τραγωδία ενός νέου μεγάλου πολέμου.
