Η σχέση Κίνας – Ρωσίας λειτουργεί «όχι μόνο προς το θεμελιώδες συμφέρον των δύο χωρών αλλά και ευνοώντας την ειρήνη (…) Επιτεύχθηκε με κόπο και οι δύο πλευρές οφείλουν να τη φροντίσουν και να τη μεγαλώσουν διεθνώς», υποστήριξε ο Πρόεδρος της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, υποδεχόμενος την Πέμπτη στο Πεκίνο τον Ρώσο ομόλογό του, Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος είχε διήμερες επίσημες συναντήσεις ως επικεφαλής πολυμελούς αντιπροσωπείας, με πολλά στελέχη υπουργείων, κρατικών οργανισμών και φυσικά επιχειρήσεων.
Στην ατζέντα της συνάντησης Σι – Πούτιν βρέθηκαν όλες οι διεθνείς εξελίξεις, οι πόλεμοι στην Ουκρανία αλλά και στη Μέση Ανατολή, μαζί με μια σειρά από άλλα φλέγοντα μέτωπα (Νότια Κινεζική Θάλασσα, Καύκασος, Μεσόγειος κ.ά.) που επιβεβαιώνουν πόσο βαθαίνει η αντιπαράθεση με ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ.
Οι δύο ηγέτες υπέγραψαν Κοινό Ανακοινωθέν για την εμβάθυνση της «σινορωσικής καθολικής στρατηγικής σύμπραξης», όπως μετέδωσε το κρατικό κινεζικό πρακτορείο «Νέα Κίνα» («Σινχουά») ενώ μόνο για την Πέμπτη η ρωσική «Nezavisimaya Gazeta» μετέδωσε ότι μπήκαν υπογραφές σε τουλάχιστον 11 συμφωνίες συνεργασιών.
Την Παρασκευή, οι δύο ηγέτες παραβρέθηκαν στα εγκαίνια της 8ης ρωσο-κινεζικής Εκθεσης στη Χαρμπίν της βορειοανατολικής Κίνας, όπου ο Σι μίλησε για «νέες ιστορικές ευκαιρίες και ευρύτερες προοπτικές». Ο Πούτιν ανέφερε ότι «επί του παρόντος, υπάρχουν περισσότερα από 80 έργα προτεραιότητας αξίας περίπου 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε εξέλιξη ή προετοιμασία για υλοποίηση μέσω της αντίστοιχης διακυβερνητικής επιτροπής».
Προτεραιότητα σε Ενέργεια και βιομηχανία
Ειδικά για την Ενέργεια, ο Ρώσος ηγέτης ξεκαθάρισε ότι «παραμένει μία από τις βασικές προτεραιότητές μας και έχουμε συγκεκριμένα σχέδια». Βέβαια, υπάρχουν και μεγαλεπήβολες εξαγγελίες, όπως ο αγωγός «Power of Siberia-2», που εδώ και χρόνια συζητιούνται αλλά η υλοποίησή τους καθυστερεί. Την Παρασκευή ο σύμβουλος για θέματα Ενέργειας του Ρώσου Προέδρου, Αλεξάντερ Νόβακ, προσδιόρισε αόριστα ως «εγγύς μέλλον» τη χρονική περίοδο που επιδιώκεται η αναθεώρηση και υπογραφή της σύμβασης για την κατασκευή του αγωγού, που όταν και αν γίνει θα μεταφέρει μέσω Μογγολίας 50 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου τον χρόνο, από την περιοχή Yamal μέχρι την Κίνα.
Πάντως, με δεδομένη και την παγκόσμια «στροφή», «πέραν των υδρογονανθράκων», προχωράνε και άλλοι σχεδιασμοί:
– Η κατασκευή νέων μονάδων από τη ρωσική «Rosatom» στους σταθμούς παραγωγής πυρηνικής ενέργειας σε Tianwan και Xudapu, για τους οποίους ο Πούτιν ανέφερε ότι θα συμβάλουν «ουσιαστικά στον ενεργειακό εφοδιασμό της Κίνας, παρέχοντας οικονομικά προσιτή και καθαρή Ενέργεια σε κινεζικές βιομηχανίες και νοικοκυριά».
– Η πειραματική ανάπτυξη και αντιδραστήρων πιο εξελιγμένης τεχνολογίας (ταχέων νετρονίων) όπως και η ανάπτυξη ερευνητικών κέντρων που αναλαμβάνουν βασικό ρόλο ευρύτερα στην αξιοποίηση της πυρηνικής ενέργειας, όπως το Κοινό Ινστιτούτο Πυρηνικής Ενέργειας και το συγκρότημα επιταχυντών NICA στην Ντούμπνα, κοντά στη Μόσχα.
Εκτός όμως από την Ενέργεια, οι δύο πλευρές εστιάζουν την οικονομική τους συνεργασία και στην ηλεκτροκίνηση (ο Πούτιν μίλησε για «ολόψυχο εναγκαλισμό» της συνεργασίας στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας και τόνισε ότι «προσβλέπουμε στην περαιτέρω ανάπτυξη αυτής της συνεργασίας»). Ακόμα, στη διάρκεια των κοινών δηλώσεων έγινε λόγος για «μεγάλα κοινά έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη στη μη σιδηρούχα μεταλλουργία, στη χημική βιομηχανία και τη βιομηχανία χαρτοπολτού, στη βιοτεχνολογία, στα φαρμακευτικά προϊόντα, στην εξερεύνηση του Διαστήματος και διάφορους άλλους τομείς υψηλής τεχνολογίας».
Ξεχωριστή αξία διατηρεί στα κοινά σχέδια επίσης η ανάπτυξη εμπορικών δικτύων, με ανάπτυξη «από κοινού διεθνών διαδρόμων μεταφορών και υλικοτεχνικής υποστήριξης, αξιοποιώντας τις δυνατότητες των σιδηροδρόμων Υπερσιβηρίας και Βαϊκάλης – Αμούρ, καθώς και της Βόρειας Θαλάσσιας Διαδρομής…».
Αναζήτηση «αξιόπιστων αρχιτεκτονικών ασφαλείας»
Πέρα φυσικά από κοινές μπίζνες οι δύο πλευρές εστιάζουν και στη διεύρυνση του συντονισμού τους για θέματα «ασφάλειας» και «παγκόσμιας διακυβέρνησης».
Καθόλου τυχαία δεν ήταν η έμμεση πλην σαφής κριτική Πούτιν στα σχήματα που προωθούν οι ΗΠΑ στον Ινδο-Ειρηνικό για να σταθεροποιήσουν την παρέμβαση δικών τους συμμαχιών (AUKUS, QUAD κ.λπ.), αφού ζήτησε «να δημιουργηθεί μια αξιόπιστη και κατάλληλη αρχιτεκτονική ασφάλειας στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, στην οποία δεν υπάρχει θέση για “κλειστές” στρατιωτικές – πολιτικές συμμαχίες» αφού «η δημιουργία τέτοιων συμμαχιών είναι εξαιρετικά επιζήμια και αντιπαραγωγική».
Από την πλευρά του, ο Σι ανέφερε ότι «έχουμε ξεπεράσει πολλές προκλήσεις και σφυρηλατήσαμε ακόμη πιο ισχυρούς δεσμούς (…) Ενισχύουμε διαρκώς τις διμερείς σχέσεις από τότε που μπήκαν σε μια νέα εποχή, δίνοντας νέα υπόσταση στη συνεργασία μας».
