Για έντεκα χρόνια έδωσαν λαμπρές εξετάσεις μιας αχαλίνωτης ημετεροκρατίας, της ταύτισης και υποταγής του δημόσιου συμφέροντος στα στενά ιδιοτελή και ιδιωτικά τους συμφέροντα. Μετέτρεψαν την διαπλοκή και την καζινοοικονομία εθνικό ιδανικό.
Συμπεριφέρθηκαν στους εργαζόμενους ως παιδιά ενός κατώτερου θεού. Σήμερα φοβούνται μήπως η κάλπη γίνει ειδώλιο λογοδοσίας για τις πολιτικές της διαπλοκής, της όξυνσης των ανισοτήτων, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, της διάλυσης του κοινωνικού κράτους – των νοσοκομείων περιλαμβανομένων -, της κλοπής του Συνεργατισμού για να δοθεί ως δώρο σε ημέτερες μετοχές. Έχοντας κατά νου τις διαδηλώσεις πριν μερικά χρόνια των εκπαιδευτικών και των πολιτών που βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τον αυταρχισμό και την διαφθορά, προβληματίζονται από τις διεργασίες και αλλαγές που αναπτύσσονται στις συνειδήσεις τις οποίες για χρόνια χειρίζονται ώστε, αν δεν είναι φιλικές προς αυτούς, τουλάχιστον να είναι αδιάφορες και να πιστεύουν, οι συνειδήσεις, πως όλοι οι πολιτικοί είναι οι ίδιοι.
Μιλάμε για τους τέως και τους νυν κυβερνώντες και τα κόμματά τους, που είναι οι ίδιοι όπως και τότε. Η δοκιμασία της κάλπης έρχεται και κάνουν ότι μπορούν για να γλυκάνουν τους ψηφοφόρους λίγο πριν την ψηφοφορία. Όπως έκαναν πάντα. Με δεσμεύσεις πριν και αποδεσμεύσεις μετά τις εκλογές. Θα φανεί αν αυτές οι εποχές έχουν παρέλθει ή αν θα καταφέρουν, αφού έχουν όλα τα μέσα και τα ΜΜΕ να επαναλάβουν το ίδιο μοτίβο. Με άλλα λόγια αν θα ξαναπεράσουν το ποτάμι της οργής χωρίς να βραχούν.
ΧριΣ
