Του Νικόλα ΚΟΥΜΟΥΣΙΗ
Τις προάλλες έβλεπα για πολλοστή φορά, ένα απόσπασμα από μια παλιά συνέντευξη του ακτιβιστή και συγγραφέα Χρόνη Μίσιου στην ΕΡΤ.
Αναφερόταν στην παιδεία, λέγοντας χαρακτηριστικά πως είναι οξύμωρο τις μέρες μας να μιλάμε για παιδεία. «Η παιδεία μας τέλειωσε», είχε δηλώσει ο Μίσιος. «Αυτή τη στιγμή θα πρέπει να μιλάμε για εκπαίδευση, και μάλιστα εκπαίδευση τεχνικών ηλιθίων», συνέχισε.
Θυμήθηκα αυτές τις ατάκες, όταν διάβασα την είδηση για τα αποτελέσματα που σημείωσε η Κύπρος στην διεθνή αξιολόγτηση PISA του ΟΟΣΑ. Η χώρα μας σημειώνει τραγικά αποτελέσματα. Σύμφωνα με την αξιολόγηση το 61% των 15χρονων είναι χωρίς δεξιότητες στην Κατανόηση Κειμένου, το 53% χωρίς δεξιότητες στα Μαθηματικά και το 52% χωρίς δεξιότητες στη Φυσική Επιστήμη.
Φταίνε μήπως τα παιδιά για αυτά τα αποτελέσματα; Νομίζω πως όχι. Φταίει προπάντων ένα εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο αντί να φροντίζει να βγάζει σωστούς ανθρώπους στην κοινωνία, βγάζει αναλφάβητους πτυχιούχους.
Στο επίκεντρο είναι το πώς να έχουμε έτοιμες μονάδες για την παραγωγή και όχι ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Το τελευταίο δεν το θέλει το σύστημα. Η άρχουσα τάξη για να διατηρήσει την θέση της, δεν θέλει σκεπτόμενους πολίτες, αλλά αποβλακωμένους υπηκόους.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο κυπριακό. Είναι παγκόσμιο και φοβερά επικίνδυνο. Καθήκον όλων των προοδευτικών δυνάμεων, είναι η δημιουργία ενός μετώπου για μια καλύτερη, πιο ανθρωποκεντρική παιδεία.
