Ο σατανάς ο πόλεμος, κατά τον ποιητή, συνεχίζεται στην Ουκρανία και σε άλλες χώρες, ενώ εμείς συνεχίζουμε την ζόρική ή εύκολη ζωή μας.
Η απόλυτη ανθρώπινη ανοησία και η απόλυτη επιθυμία για περισσότερο πλούτο συντηρούν την σφαγή.
- Ο υπόλοιπος κόσμος παρακολουθεί λες και δεν συμβαίνει τίποτε. Πώς κατάντησε έτσι η ανθρωπότης;
Τι είδους πολιτισμός είναι αυτός που οι πολιτικοί σωπαίνουν, οι επιχειρηματίες μετρούν λεφτά και οι Τέχνες συμβιώνουν πλάϊ σε σφαγεία ανθρώπων; Όταν όλοι αυτοί συνεστιάζονται σε τραπέζια όπου η οσμή του χαρτιού εναλλάσσεται με την οσμή του αίματος; Όταν οι πύραυλοι μας είναι σαν τον Άγιο Γεώργιο που σκοτώνει το τέρας ή όπως τις κορυφές των τζαμιών που σκίζουν τους αιθέρες, ενώ οι πύραυλοι των άλλων είναι πρωτόγονες βολές ημιάγριων ανθρώπων.
- Πόση ηλιθιότης;
Λένε μερικοί πως ο πόλεμος είναι στο αίμα των ανθρώπων, στο αιμοβόρο μας ένστικτό. Και όμως οι πρωτόγονοι δεν ήσαν άγριοι αλλά πιο ειρηνικοί από τους σημερινούς. Τους παρουσίαζαν άγριους οι σύγχρονοι για να δικαιολογήσουν τη δική τους αγριότητα, το δουλεμπόριο, την αποικιοκρατία την αρπαγή της γης τους και του πλούτου της.
Οι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονται, ενώ τα ζώα όχι παρά μόνο σε συνθήκες αιχμαλωσίας ή όταν πρέπει να φάνε γιατί έτσι είναι από τη φύση. Μπορεί να τσακώνονται μεταξύ τους αλλά ποτέ δεν σκοτώνουν από κακία, από ανοησία, για να κλέψουν ότι ανήκει στο άλλο. Ο άγριος άνθρωπος, που είναι το αγριότερο των ζώων, γίνεται αγριότερος όσο έχει να κερδίσει περισσότερα. Λεφτά, δόξα, εδάφη, πόρους, δύναμη, εξουσία, τρέλα.Πρέπει να είσαι πολυεθνική ή κακός πολιτικός με αρρωστημένες ιδέες.
- Όσο υπάρχει πόλεμος ο πολιτισμός μας θα βρίσκεται στο στάδιο της βαρβαρότητας. Εκεί που βρέθηκε όταν ξεκίνησε ο πολιτισμός πριν περίπου 5-6 χιλιάδες χρόνια.
Σκεφτείτε πόσες ζωές θα γλύτωναν από το θάνατο λόγω πείνας, πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργούνταν, πόσα σχολεία και νοσοκομεία θα κτίζονταν, πόσοι μετανάστες θα γύριζαν στις πατρίδες τους για δουλειά, αν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια που πάνε στους πολέμους στις καταστροφές και στις σφαγές ανθρώπων, πήγαιναν για αυτούς τους στόχους.
Αν οι στρατιωτικοί οργανισμοί, όπως το ΝΑΤΟ διαλύονταν και οι πολυεθνικές με τους στρατηγούς τους σταματούσαν να αναμιγνύονται στα εσωτερικά άλλων χωρών.
Ο εικοστός αιώνας, όπως και οι προηγούμενοι, μας έδωσε κάποια μαθήματα περί των συνεπειών του πολέμου. Εκατομμύρια άνθρωποι κατάλαβαν και είπαν ποτέ πια πόλεμος. Όμως τα μεγάλα συμφέροντα είναι ανεπίδεκτα μαθήσεως. Ή για να είμαστε πιο σωστοί, για περισσότερο κέρδος πατάνε επί πτωμάτων. Για τους πολλούς όμως, η ειρήνη είναι κορυφαία επιδίωξη, για να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω.
