Σ’ ένα νησί όπου ο μισός του πληθυσμός είναι πρόσφυγες, σ’ ένα λαό όπου βίωσε την προσφυγιά σε διάφορες φάσεις της ιστορίας να υπάρχουν κάποιοι με τόσο σκληρά κι απάνθρωπα αισθήματα, αυτό είναι ακατανόητο.
Αυτοί οι τύποι που αυτοπροσδιορίζονται ως… Έλληνες, τρομάρα τους, που θεωρούν τους εαυτούς τους Χριστιανούς Ορθόδοξους και που αγαπούν τον πλησίον τους ανάλογα με την εθνική του καταγωγή ή το χρώμα της επιδερμίδας του, είναι απλά ντροπή και όνειδος για την κοινωνία μας.
Για κάτι τέτοιους τύπους η ανθρώπινη ζωή έχει αξία ανάλογη με το βάρος του πουγκιού τους.
Μιλάμε για τους «άλλους» ε… για να μην παρεξηγούμαστε!
