Οι ένοπλες ενέργειες ως τώρα γίνονταν στην Ουκρανία, αλλά οι πράξεις δολιοφθοράς και καταστροφών με προοπτική ένοπλων ενεργειών σχεδιάζεται να επεκταθούν σταδιακά σε ρωσικούς στόχους είτε στη Ρωσία είτε σε ρωσικούς στόχους σε τρίτες χώρες.
Η ρωσική εισβολή ενεργοποίησε κυρώσεις κατά της Ρωσίας, μέχρι και μεγάλους ρώσους λογοτέχνες περασμένων δεκαετιών και αιώνων απαγόρευσαν, μέχρι και τα μπαλέτα Μπολσόϊ, λογοκρισία σε ρωσικά ΜΜΕ, ανατίναξη των αγωγών αερίου, αποκλεισμό της Ρωσίας από το παγκόσμιο εμπόριο (όσο ελέγχεται από τις αντίπαλους της Ρωσίας), ροή δυτικών οπλικών συστημάτων, κεφαλαίων και χρεών στην Ουκρανία συνθέτουν εν συντομία το περίγραμμα του πολέμου.
Η «Δύση» – με επικεφαλής τις ΗΠΑ και με ακόλουθο την Ευρωπαϊκή Ένωση – διεξάγει τον πόλεμο κατά της Ρωσίας, αλλά δια αντιπροσώπου και μέσω των διεθνών οργανισμών που ελέγχουν.
- Θύματα σε αυτό τον πόλεμο, είναι φυσικά οι λαοί, πρώτα ο ουκρανικός και ρωσικός που πληρώνουν με αίμα και καταστροφές και μετά οι ευρωπαϊκοί και οι άλλοι λαοί.
Αυτή την παράνοια, που πληρώνεται με μεγάλο τίμημα από τους λαούς σε τελική ανάλυση χάριν των κερδών λίγων πολυεθνικών, πρέπει να την σταματήσουμε πριν εξαπλωθεί με ακόμα χειρότερο τρόπο.
Η ΚΥΠΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
ΣΤΟ ΑΠΥΡΟΒΛΗΤΟ!
Ο καθένας να συμβάλει σε αυτό, όπως μπορεί. Και πρώτα από όλους η κυβέρνηση που πρέπει να σταματήσει την ασάφεια και να υιοθετήσει μια ολοκληρωμένη κρατική πολιτική. Μια πολιτική που να βλέπει μακριά.
- Μια πολιτική που να «εμπλέκει» τη χώρα μας όχι σε πολεμικά παιχνίδια και στρατιωτικές επιχειρήσεις και ανταγωνισμούς αλλά σε διαδικασίες και κινήσεις που να στοχεύουν στο τερματισμό των πολέμων και στην αντιμετώπιση των προβλημάτων με ειρηνικά μέσα και αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας.
Η εντύπωση ότι η Κύπρος βρίσκεται στο απυρόβλητο δεν ισχύει. Και ότι συμβαίνει σε άλλες χώρες και ειδικά στην Ευρώπη στην οποία ανήκουμε, μας αφορά. Η Κύπρος, θύμα της παραβίασης του διεθνούς δικαίου, δεν πρέπει να σύρεται αλλά να αντιδρά με θετικές ενέργειες κατά της πορείας της καταστροφής. Η φωνή της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν μπορεί να ακούγεται εσαεί ούτε ως απόηχος των ακραίων και ανόητων εθνικιστών, ούτε πολύ περισσότερο ως αντίλαλος των αμερικανικών πολεμοχαρών δεξαμενών σκέψης που χρηματοδοτούνται από τις πολεμικές βιομηχανίες και τις βιομηχανίες ενέργειας.
ΧριΣ
