Ο Νίκος Αναστασιάδης, ο Νίκος Χριστοδουλίδης και οι άλλοι της «Συμμορίας» που μας κυβερνούσαν (και δυστυχώς μας κυβερνούν) τό’σκασαν από το Ελβετικό θέρετρο και επέστρεψαν στην Κύπρο προς άγραν ψήφων ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2018 με το Νίκο Αναστασιάδη που επαναδιεκδικούσε εκλογή και χρειαζόταν τις ψήφους των ακροδεξιών του ΕΛΑΜ και των άλλων απορριπτικών που βολεύονται με το υφιστάμενο διχοτομικό στάτους κβο.
Ο σημερινός Πρόεδρος και ηγέτης της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας αντιγράφει πιστά τις τακτικές του προκατόχου του. Έτσι στις ομιλίες του για το Κυπριακό αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι να αναφέρεται καν στη μορφή της επιδιωκόμενης λύσης, τη Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) και στην πολιτική ισότητα, προκαλώντας τον εθνικιστή ηγέτη της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας Ερσίν Τατάρ να επιμένει στη διχοτομικής φιλοσοφίας θέση για «κυριαρχική ισότητα» και λύση δυο κρατών.
Ασφαλώς ο αντίλογος στον Τατάρ και στην κυβέρνηση του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν που τον ενθαρρύνει θα ήταν πολύ εύκολος, εάν φυσικά και ο «δικός μας» ηγέτης είχε καθαρές θέσεις. Θα αρκούσε να τον παρέπεμπε στο πλαίσιο Γκουτέρες, στις συγκλίσεις Χριστόφια – Ταλάτ και στα Ψηφίσματα και τις Αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών που καθορίζουν ως μορφή λύσης τη Δικοινοτική, Διζωνική Ομοσπονδία και στην πολιτική ισότητα όπως καθορίζεται σ’ αυτές τις Αποφάσεις του διεθνούς οργανισμού.
- Αντ’ αυτού ο Νίκος Χριστοδουλίδης περί άλλων τυρβάζει ενώ ο υπουργός Άμυνας Μιχάλης Γιωργάλλας ο οποίος εξελίσσεται στον κύριο εκφραστή της πολιτικής του Προέδρου στο Κυπριακό στις ομιλίες και δηλώσεις του διαγράφει πλήρως τις διαχρονικές αρχές λύσης όπως καθορίστηκαν από τις αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου.
Ο κ. Γιωργάλλας που οπτασιάζεται τον εαυτό του ως… «μέγα στρατηλάτη» που θα ρίξε (κι αυτός τον… εχθρό στη θάλασσα όπως έκανε και ο οκταήμερος πρόεδρος του προδοτικού πραξικοπήματος το 1974, Νίκος Σαμψών), στρατικοποιεί σε πρώτο πλάνο το Κυπριακό. Υπερτονίζει τη διασφάλιση «αποτρεπτικής άμυνας» και εξαγγέλλει νέα κούρσα στρατιωτικών εξοπλισμών.
Την ίδια ώρα ο εκ των εκλεκτών του Νίκου Χριστοδουλίδη που για χάρη του τα τσούγκρισε με την Ελένη Θεοχάρους, την πρόεδρο της «Αλληλεγγύης», του κόμματος από το οποίο προέρχεται ο υπουργός Άμυνας, υποβαθμίζει την ανάγκη για λύση και μάλιστα μιλά για ετοιμότητα επανέναρξης των συνομιλιών «για δίκαιη λύση του Κυπριακού, στηριζόμενοι στις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Πουθενά η μορφή λύσης του Κυπριακού, η ΔΔ0, πουθενά στο δημόσιο λόγο του τα Ηνωμένα Έθνη, τα Ψηφίσματα και οι Αποφάσεις τους, όπως κάνει και ο ίδιος ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης που τον διόρισε.
ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ
ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ…
Η διεθνής κοινότητα, και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση τους δείχνουν πως μοναδικός δρόμος που θα μπορούσε να σπάσει το αδιέξοδο είναι ο ΟΗΕ αλλά αυτοί επιμένουν να πορεύονται στο δικό τους δρόμο.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης δίνει την εντύπωση πως συνειδητά δεν επιθυμεί να υπάρξουν θετικές εξελίξεις προς την κατεύθυνση της δημιουργίας συνθηκών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε επανέναρξη των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν το 2017 στο Κραν Μοντανά.
- Προφανώς φοβάται μην χαλάσει τις ισορροπίες μέσα στους κόλπους του κυβερνητικού σχήματος που περιλαμβάνει φανατικούς πολέμιους της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, ακραίους εθνικιστές και ακροδεξιούς που βλέπουν την Κύπρο ως την… «Ελλάδα του νότου» και οπτασιάζονται γούρια για να ρίξουμε τους Αττίλες στη θάλασσα όπως οι πολιτικοί πρόγονοι τους έκαναν και το 1974 και άνοιξαν τις κερκόπορτες στον Αττίλα.
Έτσι ο Νίκος Χριστοδουλίδης συμπεριφέρεται με τόσο έπαρση που νομίζει πως είναι σε θέση «να πουλά ψυγεία στους Εσκιμώους», προσπαθεί να μας πείσει πως «ανακάλυψε» το «θαυματουργό φάρμακο» για το Κυπριακό και εξαγγέλλει ότι θα… «εκστρατεύσει», διπλωματικά, στις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για να εξηγήσει και να πείσει για τη φαεινή του ιδέα.
Βεβαίως υπήρχε και πιο εύκολος δρόμος από του να περιφέρεται από χώρα σε χώρα και ασφαλώς τον γνωρίζει, είναι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και οι θεσμοί της Ε.Ε. Και όντως προσπάθησε να αξιοποιήσει αυτά το δρόμο αλλά σκόνταψε από το πρώτο βήμα και καταφατσελλώθηκε.
Όλοι του υπέδειξαν πως το ζήτημα που εγείρει για «ενεργότερη εμπλοκή της Ε.Ε.» στις προσπάθειες για αναζήτηση λύσης είναι μη θέμα, αφού διαχρονικά η ΄Ενωση συμμετείχε σε όλα τα στάδια των διαδικασιών και τον προέτρεψαν να συνεργαστεί με τον Γ.Γ. του ΟΗΕ και τους εκπροσώπους του που έχουν την πρωτοβουλία στα χέρια τους.
- Ακόμη, του είπαν ευθέως πως δεν είναι στις πρωτεταιότητες της Ε.Ε. ο διορισμός Ευρωπαίου απεσταλμένου για το Κυπριακό αφού εκκρεμεί ακόμη ο διορισμός ειδικού απεσταλμένου του Γ.Γ. του ΟΗΕ ο οποίος κρίνει προφανώς πως δεν έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες για το διορισμό.
Δυστυχώς, όπως συμπεριφέρονται, και οι νέοι ένοικοι του Προεδρικού δείχνουν πως δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Εδώ κτυπούν από παντού καμπάνες για τον επερχόμενο κίνδυνο της μονιμοποίησης της διχοτόμησης και ο Νίκος Χριστοδουλίδης αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι να αναλάβει σοβαρές πρωτοβουλίες για να πείσει πρώτα απ’ όλα πως πλέον η Ελληνοκυπριακή Κοινότητα εγκατέλειψε όποιες άλλες σκέψεις και έχει όντως την πολιτική βούληση για επιστροφή στη διαδικασία των Ηνωμένων Εθνών και συνέχιση της προσπάθειας από το σημείο που διακόπηκε στο Κραν Μοντανά.
- Έχει αυτή την πολιτική θέληση ο κ. Χριστοδουλίδης;
Αν ναι, ας κινηθεί προς τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, και προς τα 5 όμως, γιατί στο Κυπριακό έχουμε ανάγκη και είμαστε αναγκασμένοι να συνεργαζόμαστε τόσο με τους Δυτικούς (ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία) όσο και με τους Ανατολικούς (Ρωσία και Κίνα).
Αυτός είναι ο δρόμος για να δημιουργηθούν προοπτικές για διάρρηξη του επικίνδυνου πολύχρονου αδιεξόδου στο Κυπριακό πρόβλημα.
Αυτό είναι εν τέλει το μέγα ερώτημα: Ο Νίκος Χριστοδουλίδης έχει την πολιτική βούληση και το πολιτικό θάρρος να ενεργήσει βάζοντας πάνω απ’ όλα το συμφέρον της Κύπρου ή θα παραμείνει δέσμιος στις πολιτικο-ιδεολογικές αγκυλώσεις του, μιμούμενος τον προκάτοχο του, τον Νίκο Αναστασιάδη ο οποίος διακήρυττε πως η «κρίση θέλει ηγέτη» και στο τέλος πήγε σπίτι του ως ο ηγέτης που μας έφερε σε απόσταση αναπνοής από την οριστική διχοτόμηση.
Αυτό είναι το διακύβευμα για το Νίκο Χριστοδουλίδη: Θα μπορέσει να αποτρέψει το τελευταίο βήμα προς την μονιμοποίηση της διχοτόμησης ή θα βάλει με τα ίδια του τα χέρια το τελευταίο λιθαράκι που θα οδηγήσει σε μια νέα, επικίνδυνη κατάσταση με εμφανείς θανάσιμους κινδύνους για τη χώρα, το κράτος και το λαό της;
