Η λεγόμενη ελεύθερη οικονομία, είναι ελεύθερη μόνο όσο επιτρέπει σε ιδιωτικά συμφέροντα να κερδοσκοπούν σε βάρος των καταναλωτών και της χώρας. Αυτός δεν είναι ο οποιοσδήποτε νεοφιλελευθερισμός.
Είναι ο νεοφιλελευθερισμός της κυβέρνησης του ΔΗΣΥ, η οποία δε θέλει το κράτος ηλεκτρολόγο, δε θέλει το κράτος ψωμά, δε θέλει το κράτος νοσοκόμο, αλλά θέλει να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για κερδοσκοπική εκμετάλλευση οποιουδήποτε οργανισμού έχει κοινωνικό χαρακτήρα και αφήνει έσοδα στο δημόσιο.
Εφόσον ιδιωτικοποιηθεί ένας οργανισμός, υπάρχει μια μόνο περίπτωση για το ΔΗΣΥ να τον επανακρατικοποιήσει. Όταν πτωχεύσει ή όταν δεν αφήνει οικονομικό κέρδος αλλά οικονομική ζημιά. Όπως τα νοσοκομεία εν μέσω πανδημίας, που δεν άφηναν οικονομικό κέρδος και γι’ αυτό ήταν πολύ καλά ως κρατικά για την κυβέρνηση του ΔΗΣΥ.
Οι κυβερνήσεις της Δεξιάς είναι εξ ορισμού αντικοινωνικές. Δεν περιμένουμε από μια τέτοια κυβέρνηση να στηρίξει κοινωφελείς οργανισμούς. Αντίθετα θα τους υπονομεύσει με τρόπο που να μεταφέρει τα όποια κέρδη βγάζουν σε ιδιώτες και όταν τους ιδιωτικοποιήσει, όπως δείχνει η εμπειρία με τα λιμάνια αλλά και με οργανισμούς παραγωγής ηλεκτρισμού, υδατοπρομήθειας, τραίνων κλπ σε άλλες χώρες όπου έγιναν ιδιωτικοποιήσεις, θα αυξηθούν οι τιμές των υπηρεσιών που προσφέρουν στο πολλαπλάσιο.
Και σήμερα λοιπόν, ο ελάχιστος δημόσιος τομέας της οικονομίας, βρίσκεται στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης για την πορεία της οικονομίας και καθορίζει τις θέσεις των υποψηφίων προέδρων και των κομμάτων και τις συμμαχίες και συνεργασίες που θα γίνουν για να βγει η χώρα από την κρίση ακρίβειας και οικονομικών ανισοτήτων που μας οδήγησε η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ και που δεν οφείλεται στον πόλεμο των τελευταίων μηνών αλλά στην πολιτική των τελευταίων χρόνων.
Ο αγώνας εναντίον της κλοπής του δημόσιου πλούτου, δεν έχει τελειώσει και θα συνεχίζεται όσο στην εξουσία βρίσκεται η αγριοφιλελεύθερη Δεξιά που την έχει στο μανιφέστο της, πολιτική την οποία στηρίζουν και θέλουν να συνεχίσουν οι κ.κ. Αβέρωφ
