Οι καταγγελίες της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του παιδιού για τις συνθήκες διαβίωσης των ανήλικων μεταναστών στο Πουρνάρα, είναι μια ηχηρή σφαλιάρα στο πρόσωπο του κάθε ενός από εμάς.
Γιατί ανεχόμαστε οι αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους μας, να αναγκάζουν παιδιά να ζήσουν με ένα κομμάτι ψωμί την ημέρα και ένα μπουκαλάκι νερό.
Γιατί δεχόμαστε να διαβιούν δεκαπέντε μωρά σε μια παράγκα ενώ για την εξυπηρέτηση της υγιεινής 300 παιδιών υπάρχουν δύο τουαλέτες και μια ντουσιέρα.
Την ίδια ώρα οι περισσότεροι από εμάς σωστά διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το κακό που βρήκε την Ουκρανία σήμερα, αλλά δεν είπαμε λέξη για το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Συρία, την Παλαιστίνη.
Μήπως επειδή οι πρόσφυγες από την Ουκρανία είναι ανοιχτόχρωμοι, ενώ από τις άλλες χώρες είναι σκουρόχρωμοι;
Έχουμε ως κοινωνία ευθύνη απέναντι σε όλους όσους μας ζητούν την βοήθειά μας. Από όποιο μέρος αυτού του πλανήτη και αν έρχονται.
