Η Ουκρανία, είναι μια μεγάλη χώρα, αλλά ατύχησε μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την καπιταλιστική παλινόρθωση, να καταλήξει ένα πιόνι στη στρατηγική των ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας.
Οι ακροδεξιοί και φασίστες με τα ναζιστικά σύμβολα, αυτοί που έκαιγαν ζωντανούς ανθρώπους, που με τη βοήθεια των ΗΠΑ βρέθηκαν στην εξουσία ή δίπλα από αυτή, μετά το πραξικόπημα του 2014, δεν είχαν και δεν έχουν την οξυδέρκεια και ούτε θα μπορούσαν να υπερασπιστούν τα πραγματικά συμφέροντα της χώρας τους.
Αντίθετα, μέσα από εθνικιστικές και φασιστικές ιαχές, ταλαιπωρούν το ουκρανικό λαό τα τελευταία χρόνια, δολοφονούν ρωσόφωνους και ρωσόφιλους, και παίζοντας το παιχνίδι των Αμερικανών δημιουργούν προβλήματα με την παροχή φυσικού αερίου από τη Ρωσία στην Ευρώπη και προσπαθούν να την εντάξουν στο ΝΑΤΟ, μικραίνοντας την απόσταση πυραυλικής βολής από τη Μόσχα και στοχεύοντας να δώσουν στο ΝΑΤΟ το δικαίωμα να παρενοχλεί τη Ρωσία, όπως π.χ. στην Κριμαία.
- Είναι με τρόμο που ο κόσμος άκουσε τον Αμερικανό πρόεδρο να μιλά για «Νατοϊκό έδαφος» και άλλους Νατοϊκούς για «Νατοϊκή επικράτεια»!. Δηλαδή δεν είναι τα κράτη πλέον κυρίαρχα των εδαφών τους αλλά το ΝΑΤΟ.
Σκεφτείτε αν το ΝΑΤΟ, με την δικαιολογία υποστήριξης χώρας μέλους του, επιχειρούσε να ανακαταλάβει την Κριμαία, κάνοντας κουρελόχαρτο το διεθνές δίκαιο όπως συνηθίζουν, τι συνέπειες θα είχε για την παγκόσμια ειρήνη;
ΔΕΝ ΤΗΡΗΣΑΝ ΤΑ ΣΥΜΦΩΝΗΘΕΝΤΑ
Βλέπουμε λοιπόν πως η ειρήνη εξαρτάται και από το ποιοι κυβερνούν τις χώρες και ποια συμφέροντα αυτοί εξυπηρετούν. Όπου κυριαρχούν τα εθνικιστικά και φασιστικά στοιχεία, μόνο συγκρούσεις και καταστροφή επέρχεται.
Η ιστορία έχει δείξει πως όλοι οι μεγάλοι πόλεμοι γίνονται από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, αυτό που λέμε από τον ιμπεριαλισμό που αποτελεί πηγή εχθρικού και βίαιου ανταγωνισμού μεταξύ μεγάλων οικονομικών κέντρων και συνεπώς αστάθειας και αβεβαιότητας.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι προϊόν κύρια του αμερικανορωσικού ανταγωνισμού, και δείχνει την αποφασιστικότητα της Ρωσίας όχι μόνο να αποτρέψει την περικύκλωσή της από το ΝΑΤΟ και συρρίκνωσή της αλλά και να αναβαθμίσει τη θέση της ως παγκόσμια δύναμη. Η κατάργηση του Συμφώνου της Βαρσοβίας θα ανάμενε κανείς ότι θα οδηγούσε στη διάλυση του ΝΑΤΟ, το οποίο δημιουργήθηκε για να αντιμετωπίσει τη «σοβιετική απειλή».
- Αντί αυτού και παρά τις υποσχέσεις των δυτικών στον Γκορπατσιώφ, έγινε το αντίθετο με ένταξη στο ΝΑΤΟ όλων των χωρών, πλην της Ουκρανίας, που δημιουργήθηκαν με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και των πρώην μελών του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Ο Πούτιν, που φαίνεται να έχει αναπτύξει ένα Βοναπαρτικό αυταρχισμό, και εφαρμόζει αμερικανικές και Νατοϊκές στρατηγικές, συμπεριφέρεται ως ο ηγέτης μιας υπερδύναμης, κάτι που με παραξενεύει, γιατί η ρωσική διπλωματία, ως διάδοχος της Σοβιετικής, είχα την εντύπωση πως ήταν από τις καλύτερες στο κόσμο και δεν θα προχωρούσε σε στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία. Και ακόμα πιο ανησυχητικό είναι η απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων.
- Δυστυχώς η διπλωματία απέτυχε οικτρά στην περίπτωση της Ουκρανίας με δραματικές συνέπειες για τον Ουκρανικό λαό αλλά και για το Ρωσικό, τα παιδιά του οποίου πληρώνουν ακριβό τίμημα στο έδαφος της Ουκρανίας, και για την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο.
Η εκ των υστέρων συνάντηση σε τραπέζι των συγκρουόμενων, είναι μεν θετικό αλλά δεν αναιρεί αποτυχία της διπλωματίας γιατί απέτυχε να προλάβει την σύγκρουση. Ο μοναδικός τρόπος για να μη γίνονται πόλεμοι είναι να κυβερνούν άνθρωποι διεθνιστές και πατριώτες που νοιάζονται για το κοινό καλό, για την ειρήνη και ευημερία των ανθρώπων και όχι των επιχειρήσεων και έχουν τη θέληση να λύνουν και τα πλέον πολύπλοκά προβλήματα με τη διπλωματία. Οι πολίτες έχουν τρόπους να επηρεάζουν ή να επιλέγουν ποιοι κυβερνούν. Με εκλογές, με διαδηλώσεις, με λόγο στην παιδεία των χωρών τους.
ΧριΣ
