Αξίζει όμως να εστιάσουμε στο κομμάτι του κυπριακού λαού που αντιστέκεται σθεναρά. Και δεν είναι άλλο από το προοδευτικό κομμάτι των Τουρκοκυπρίων που δύο μέρες πριν την 15η Νοεμβρίου βγήκε στους δρόμους και μίλησε άφοβα και με όραμα. Με πρωτοστάτη την Τουρκοκυπριακή πλατφόρμα «Αυτή η Χώρα είναι Δική Μας» (την οποία στηρίζουν τα αριστερά Τουρκοκυπριακά κόμματα και συντεχνίες) χιλιάδες Τουρκοκύπριοι βροντοφώναξαν μεταξύ άλλων:
- «Εμείς είμαστε οι αφέντες της χώρας μας»,
- «Δεν θέλουμε να μεταναστεύσουμε»,
- «Τερματίστε την κατοχή»
Συνθήματα που μεταφέρουν την αγωνία μιας γενιάς Τουρκοκυπρίων που κόντρα στο σκοτεινό πολιτικό σκηνικό επιμένουν να αγωνίζονται για ανατροπή των δεδομένων που έχουν φέρει οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις στο νησί.
Αποτελεί γεγονός πως στο πλαίσιο του διαπραγματευτικού κενού στο Κυπριακό και των εξόφθαλμων παρεμβάσεων της Τουρκίας, η Τουρκοκυπριακή Αριστερά πριν ένα χρόνο δέχτηκε ανεπανάληπτο πλήγμα με την μη εκλογή Ακιντζί και τη νίκη του εγκάθετου της Άγκυρας, Ερσίν Τατάρ. Δεν αποτέλεσε απλά ήττα μιας πολιτικής πτέρυγας, αλλά ήττα ολόκληρης της Κοινότητας ως προς το ερώτημα αν υπάρχει ως οντότητα με δική της βούληση ανεξάρτητη από αυτή της Τουρκίας.
Ήττα ήταν επίσης επειδή αποτέλεσε μια νέα εποχή στο Κυπριακό, όπου τίθεται πλέον επίσημα από Τουρκοκυπριακής πλευράς η λύση δύο κρατών. Ήττα διότι η Τουρκία υπέδειξε επανειλημμένα όσο κάθε άλλη φορά ότι πλέον θα «επιβραβεύει» τους εγκάθετους και θα «τιμωρεί» τους «ταραξίες» της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας.
- Παρόλα αυτά η Τουρκοκυπριακή Αριστερά το επόμενο διάστημα, κατάφερε να συγκέντρωσε χιλιάδες κόσμο στους δρόμους είτε με αφορμή τα κοινωνικά ζητήματα είτε με το Κυπριακό.
Το σημαντικό είναι πως όλες αυτές οι αντιδράσεις κορυφώνονται με πλήρη αμφισβήτηση της παρέμβασης της Τουρκίας για αλλοίωση της συλλογικής θέλησης της Τουρκοκυπριακής κοινότητας. Ωστόσο το γεγονός αυτό δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο. Η συγκρουσιακή σχέση χρονολογείται και σχετίζεται με διάφορα ζητήματα, όπως προσπάθειες για περαιτέρω δημογραφική αλλοίωση με τις «πολιτογραφήσεις» εποίκων, την προώθηση της ισλαμικής ατζέντας στα κατεχόμενα, τις διώξεις όσων τολμούν να καταφερθούν ενάντια στην Τουρκία κοκ.
Πλέον υπάρχει και η λεγόμενη «μαύρη λίστα» για είσοδο στην Τουρκία η οποία περιλαμβάνει από πολιτικά πρόσωπα μέχρι δημοσιογράφους και ανθρώπους του πολιτισμού. Υπάρχει βέβαια και άλλη λίστα για όσους με την είσοδο τους στην Τουρκία «χτυπά καμπανάκι» στις αρχές, άσχετα αν θα τους επιτραπεί η είσοδος.
ΖΗΤΟΥΜΕΝΟΙ ΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ
Σε όλο αυτό το πλαίσιο και με την απουσία Ελληνοκύπριου ηγέτη ο οποίος να τείνει χέρι σωτηρίας ή έστω ειλικρινούς θέλησης για ομοσπονδιακή λύση, η Τουρκοκυπριακή Αριστερά, όπως βέβαια και το ΑΚΕΛ από την άλλη, προσπαθεί να κρατήσει την ελπίδα για προοπτική λύσης ζωντανή.
- Για ποια λύση; Με το διχοτομιστή Τατάρ από τη μια και τον δραπέτη από το Κρανς Μοντανά, Αναστασιάδη, από την άλλη;
Αυτός είναι και ο γρίφος που καλείτε η Αριστερά, ένθεν κι ένθεν της πράσινης γραμμής, να λύσει…ή έστω να δώσει εναλλακτικές λύσεις.
Πηγαίνοντας λίγο πίσω, ιστορικά, αξίζει να σημειωθεί πως η Τουρκοκυπριακή Αριστερά, με προεξάρχων το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα (CTP) κατάφερε να μαζικοποιηθεί και να πρωτοστατήσει όταν υπήρχε προοπτική λύσης του Κυπριακού. Από την άλλη, ενόσω δεν υπήρχε αυτή η προοπτική, η πλάστιγγα έγερνε προς τα δεξιά. Ακριβώς διότι η δεξιά στα μάτια του μέσου Τουρκοκύπριου ήταν ο αποτελεσματικός διαχειριστής του στάτους κβο. Η δεξιά ήταν αυτή που είχε την αποτελεσματική δικτύωση με την Άγκυρα, καθοριστικό στοιχείο για την όποια «διακυβέρνηση»…
ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ ΓΙΑ ΝΕΑ «ΒΟΥΛΗ»
Σε αυτό το ανέλπιστο τοπίο λοιπόν, με 7000 περίπου νέες «πολιτογραφήσεις» εποίκων μόλις τον τελευταίο χρόνο, με το άνοιγμα της περίκλειστής πόλης των Βαρωσίων, τη δημιουργία αεροδρομίου drone στο Λευκόνοικο και στρατιωτικής βάσης στην Καρπασία, την πτώση της τουρκικής λίρας, τον καλπάζων πληθωρισμό, οι Τουρκοκύπριοι οδηγούνται στις κάλπες μέσα στο επόμενο τρίμηνο για εκλογή νέας «βουλής».
Για να εκλέξουν ακόμα μια «κυβέρνηση»-διαχειριστή του στάτους κβο, αφού ως γνωστό είναι ο ηγέτης της Κοινότητας που έχει το λόγο για όποια προοπτική λύσης του Κυπριακού. Το ΡΤΚ αλλά και τα μικρότερα κόμματα της Αριστεράς προσπαθούν να πείσουν για μια ψήφο αντίστασης σε όσα συμβαίνουν. Η δεξιά απλά καλεί σε επιστροφή στις ωραίες εποχές που ανεμίζουν ψηλά οι σημαίες της Τουρκίας και η μητέρα πατρίδα μας «ταΐζει».
Σε αυτό το σκηνικό λοιπόν, όσοι έχουν κοινά οράματα καλούνται να δώσουν τα χέρια πάνω από το συρματόπλεγμα και ας είναι τα αγκάθια να τους ματώσουν. Σε αυτή τη δύσκολη εξίσωση, επείγει το όραμα για δράση και ελπίδα για αντιστροφή της πορείας προς τη διχοτόμηση.
- Ο Ηλίας Δημητρίου είναι Επικεφαλής του Γραφείου Επαναπροσέγγισης ΑΚΕΛ, μέλος Κ.Ε. ΑΚΕΛ
