- Και όλα αυτά, όσο κι αν ακουστούν «περίεργα» σχετίζονται με τις προεδρικές εκλογές τις οποίες ότι κι αν λέει η κυβέρνηση και ο ΔΗΣΥ, όσο κι αν κατηγορούν άλλους ότι έχουν στο νου τους τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές, αυτό ακριβώς έχουν στο νου τους οι κυβερνώντες και το κυβερνών κόμμα.
Μέσα στο πλαίσιο της έξαρσης του εθνικισμού που επιδιώκει να στήσει η κυβέρνηση δεν δίστασε, για λόγους εντυπώσεων να τα βάλει και με τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο.
Ενοχλήθηκε, λέει, ο Πρόεδρος επειδή έδωσε το παρόν του ο Αρχιεπίσκοπος στα εγκαίνια του «Σπιτιού της Τουρκίας» στη Νέα Υόρκη και στην παρουσία των Ταγίπ Ερντογάν και Ερσίν Τατάρ και γι’ αυτό το λόγο ακύρωσε τη συνάντηση που θα είχε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης με τον Αρχιεπίσκοπο.
Διερωτάται ο εχέφρων άνθρωπος κατά πόσο αυτή η ενέργεια του Προέδρου έχει οποιαδήποτε λογική.
- Με την ίδια λογική, παρόντας στα εγκαίνια ήταν και ο ίδιος ο Γ.Γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, με τον οποίο ο Πρόεδρος στη συνέχεια είχε ιδιαίτερη συνάντηση! Γιατί δεν ακύρωσε τη συνάντηση του και με τον Γ.Γ. του ΟΗΕ;
Το Σάββατο ο Γκουτέρες θα συναντηθεί με τον Ερσίν Τατάρ. Αυτό δεν ενοχλεί τον Πρόεδρο; Αλλά και ο ίδιος θα συναντηθεί τη Δευτέρα και με τον Γκουτέρες και με τον Τατάρ στην τριμερή.
ΜΕΤΩΠΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ!
Να θυμίσουμε ακόμη ότι ο Νίκος Αναστασιάδης ως Πρόεδρος του ΔΗΣΥ είχε επισκεφθεί την Τουρκία και είχε συνάντηση με τον Ταγίπ Ερντογάν κι άλλους Τούρκους αξιωματούχους;
«Τότε ήταν της παπαθκιάς τα ξύλα»;
Μπορεί κάποιος πραγματικά να ερμηνεύσει αυτή την ενέργεια του Προέδρου, εκτός από το ότι έκανε την κίνηση αυτή από τη Ν. Υόρκη με αποδέχτες τους εθνικιστές και εθνικίζοντες στην Κύπρο;
- Μήπως ο Πρόεδρος και η κυβέρνηση με τις ενέργειες των τελευταίων χρόνων εστιάζουν στο να στήσουν ένα μέτωπο με την ακροδεξιά και τους εθνικιστές;
Διότι προς τα εκεί δείχνουν να οδηγούνται τα πράγματα.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα μέσα και έξω από τη Βουλή το ΕΛΑΜ, το εδώ παράρτημα της εγκληματικής «Χρυσής Αυγής», εμφανίζεται ως χειροκροτητής της κυβέρνησης Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ.
Ωστόσο, χωρίς να προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τον Ελπιδοφόρο θα πρέπει να σημειώσουμε κάποια πράγματα.
- ΠΡΩΤΟ: Η Αρχιεπισκοπή της Αμερικής υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο έχει την έδρα του στην Κωνσταντινούπολη.
- ΔΕΥΤΕΡΟ: Όλα τα στελέχη και αξιωματούχοι του Πατριαρχείου είναι Τούρκοι υπήκοοι.
- ΤΡΙΤΟ: Μπορεί κάποιος να φανταστεί ότι ένας ιερωμένος με τόσο ψηλό αξίωμα θα μπορούσε να αρνηθεί να εκπροσωπηθεί στα εγκαίνια του «Σπιτιού» της χώρας της οποίας είναι υπήκοος;
Είναι ολοφάνερο πως αυτή η ενέργεια του Νίκου Αναστασιάδη είναι υποκριτική και στοχεύει να πουλήσει «πατριωτισμό» και εθνικισμό ώστε να συγκεντρώσει τη στήριξη της ακροδεξιάς στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές.
Η ΣΤΡΟΦΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΙΝΗ
Είναι φανερό πλέον ότι η κυβέρνηση ψάχνει να βρει στηρίγματα στις ακραίες πτέρυγες της Δεξιάς γι’ αυτό και κάνει συνεχώς κινήσεις που ενισχύουν τον εθνικισμό, το ρατσισμό κι όλα όσα αναφέραμε πιο πάνω.
Η γραμμή αυτή δεν είναι σημερινή αλλά ξεκινά από την προεκλογική περίοδο των προηγούμενων προεδρικών εκλογών.
Θυμίζουμε τον θόρυβο που ξεσηκώθηκε μετά το Κραν Μοντανά για την ψήφιση από την πλειοψηφία της Βουλής του κανονισμού για τον γιορτασμό στα σχολεία του «ενωτικού δημοψηφίσματος» του 1950.
- Μια ενέργεια της κυβέρνησης και με την ανοχή του ΔΗΣΥ προς την πρόταση του ΕΛΑΜ προκειμένου να αποκτήσει το κυβερνών κόμμα και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης την μετέπειτα στήριξη του εθνικιστικού σχήματος στις προεδρικές εκλογές.
Το πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση ήταν ότι και τα υπόλοιπα κόμματα πλην του ΑΚΕΛ είχαν συναινέσει σε αυτή την ψήφιση η οποία στη συνέχεια προκάλεσε εμπλοκή στις συνομιλίες.
Ήταν από τότε που ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση από το Νίκο Αναστασιάδη για να χαλάσουν οι σχέσεις του με τον Μουσταφά Ακιντζί και να διευκολυνθεί με αυτό τον τρόπο η ανάδειξη του Ερσίν Τατάρ στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων.
ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΣΤΗ ΔΕΥΤΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟ
Στη δεύτερη περίοδο της διακυβέρνησης τους, ΔΗΣΥ και Νίκος Αναστασιάδης απόκτησαν πλέον τη σιγουριά του κυρίαρχου και ξεκίνησαν να υλοποιούν τις πραγματικές τους πολιτικές, αφού οι επόμενες βουλευτικές και προεδρικές εκλογές ήταν ήδη μακριά.
Συνέχισαν με εντονότερο ρυθμό την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, προχώρησαν στην σταδιακή διάλυση του κοινωνικού κράτους με το πρόσχημα των στοχευμένων χορηγιών και επιδομάτων. Αποτέλεσμα ήταν πολλές εκατοντάδες πολιτών που είχαν πραγματική ανάγκη τα χρήματα αυτά.
Ταυτόχρονα ξεκίνησε μια εκστρατεία ρατσισμού και ξενοφοβίας εκπορευόμενη από τα κυβερνητικά γραφεία του Υπουργείου Εσωτερικών και από τον ίδιο τον Υπουργό Νίκο Νουρή.
Οι τελευταίες καταγγελίες που έγιναν στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής και ο τρόπος αντίδρασης του ίδιου του Υπουργού αποδεικνύουν πως πλέον η πολιτική του κράτους έχει μετακινηθεί δεξιότερα.
Αντιμετώπισαν την απανθρωπιά που επιδείχθηκε στην περίπτωση της νεαρής εγκύου και μητέρας από τη Συρία.
Παραβιάζοντας τις πρόνοιες των συμβάσεων και των νομοθεσιών, σύμφωνα με την Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες αλλά και σύμφωνα με δηλώσεις νομικών η κυβέρνηση άφησε την άμοιρη γυναίκα μόνη και αβοήθητη να γεννήσει, ενώ τα ανήλικα παιδιά της και τον σύζυγό της τους έστειλαν πίσω στο Λίβανο.
Ούτε καν συγκινήθηκαν από την περίπτωση της γυναίκας. Ούτε καν συγκινήθηκαν για το ότι αγνοείται ένας άνθρωπος από το επεισόδιο εκείνο.
- Ακόμα και σήμερα στέκουν εκεί στην περιοχή του Αστρομερίτη – Ακακίου τα συρματοπλέγματα της ντροπής.
Κι ενώ μας έλεγαν ότι τα τοποθετούν για να κόψουν τις ροές από τα κατεχόμενα, συνεχίζουν να μιλάνε για μαζικές ροές άτυπων μεταναστών και προσφύγων! Δηλαδή τα συρματοπλέγματα δεν κάνουν δουλειά; Δεν εξυπηρετούν τον σκοπό για τον οποίο τοποθετήθηκαν;
Όμως πρέπει να σημειώσουμε πως σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, και δεκάδες άλλες, η κυβέρνηση βρήκε και πάλι στήριξη από το ακροδεξιό μόρφωμα αλλά και από εθνικιστικούς κύκλους και πολίτες μέσα στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΓΑΒΡΙΗΛ
Μέσα σε όλα αυτά ήρθε και η περίπτωση της προσπάθειας εξοστρακισμού του εκπαιδευτικού και εικαστικού Γιώργου Γαβριήλ που με αφορμή κάποιους πίνακες ζωγραφικής του, ξεκίνησαν διαδικασίας για αποκεφαλισμό του.
Και πάλι βρήκαν στήριξη από την Εκκλησία (αφού με επιστολή του Αρχιεπισκόπου ξεκίνησε η δίωξη του Γαβριήλ), τους θρησκόληπτους όλης της Κύπρου, τους ακροδεξιούς και τους εθνικιστές.
- Λογάριασαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο αφού η έντονη αντίδραση των προοδευτικών πολιτών και των ανθρώπων του πνεύματος και των τεχνών τους ανάγκασαν τελικά να βάλουν την ουρά στα σκέλια και να σταματήσουν τη δίωξη.
Τρανή παραφωνία και πάλι η παντελής απουσία των κομμάτων, πλην του ΑΚΕΛ και στο τελευταίο στάδιο στελεχών του ΔΗΣΥ. Τα κόμματα της Δεξιάς και του λεγόμενου κέντρου, δυστυχώς συνέδραμαν την κυβέρνηση στην ακροδεξιά κατρακύλα της και συνεχίζουν να την συνδράμουν!
