Στην ουσία όμως ωθούνται από την επιθυμία τους για μη λύση του κυπριακού και την παραμονή της παρούσας ντε φάκτο διχοτομικής κατάστασης παρά να βρεθεί μια λύση. Κι αυτό διότι φοβούνται ότι μια λύση με τη συμμετοχή στη διοίκηση του κράτους και των Τουρκοκυπρίων θα αφαιρέσει το αποκλειστικό δικαίωμα των Ελληνοκυπρίων να διαφεντεύουν τον τόπο.
Διότι αυτό είναι το πρόβλημα.
Όλοι αυτοί θεωρητικά τάσσονται υπέρ του ενιαίου κράτους και υπεραμύνονται της Ζυρίχης κατά το δοκούν. Αναφέρονται μεν στο ενιαίο κράτος αλλά όχι αυτό που προνοεί η Ζυρίχη. Αναφέρονται σε ένα κράτος ενιαίο – και όχι ομόσπονδο – αλλά με πλήρη κυριαρχία των Ελληνοκυπρίων και τη μετατροπή των Τουρκοκυπρίων σε μειονότητα. Θέλουν δηλαδή να πάνε πιο πίσω από τη Ζυρίχη.
Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο αφού ξέρουν πως αυτό που εισηγούνται είναι ανέφικτο. Το ξέρουν, το αναγνωρίζουν αλλά εμμένουν. Κι εμμένουν διότι καλύπτονται από το ότι – δήθεν – θέλουν λύση και από την άλλη παρουσιάζονται ως πρωτοστάτες στη σωστή λύση του Κυπριακού.
Είναι κάτι παρόμοιο με το «ομοσπονδία με το σωστό περιεχόμενο» που είναι ο… τάφος του αγίου Νεοφύτου.
ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΤΗ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ!
- Δεν είναι τυχαία η τελευταία ομιλία Σιζόπουλου στο οδόφραγμα της Δερύνειας. Τη στιγμή που Ερντογάν και Τατάρ εξήγγειλαν τα όσα εξήγγειλαν για το Βαρώσι, η ΕΔΕΚ πρωτοστατεί στην εδραίωση της διχοτόμησης επικαλύπτοντας τις θέσεις της με ένα ψεύτικο πέπλο αγωνιστικότητας.
Να κλείσουν τα οδοφράγματα, λέει. Να αφαιρεθούν τα διαβατήρια από Τουρκοκύπριους που υπηρέτησαν και υπηρετούν το ψευδοκράτος, λένε μαζί με το ΔΗΚΟ κι άλλους περιλαμβανομένου του εθνικιστικού, ακροδεξιού ΕΛΑΜ.
Ξέρουν ότι αυτά που εισηγούνται δεν είναι ούτε επαναστατικά ούτε πατριωτικά. Ξέρουν πολύ καλά ότι πρόκειται για πυροτεχνήματα (που έλεγε και ο ΥΠΕΞ για την πρόθεση της Τουρκίας να ανοίξει το Βαρώσι) που αν εφαρμοστούν θα τινάξουν την πιθανότητα λύσης στον αέρα.
- Γιατί; Διότι ακριβώς δεν θέλουν λύση. Όλες οι εισηγήσεις τους προς αυτή την κατεύθυνση οδηγούν στον οριστικό διαχωρισμό και στη διχοτόμηση.
Κλείνοντας τα οδοφράγματα ξέρουν πολύ καλά ότι αποκόπτουν ξανά την επαφή μεταξύ των Κυπρίων. Σπάζουν και διαλύουν φιλίες, γνωριμίες. Όπως τις έσπασαν οι συγκρούσεις του 1963-64 και η εισβολή του 1974.
Κι έτσι εφαρμόζεται πλήρως και το δόγμα Ντενκτάς ότι το Κυπριακό θα λυθεί μόνο του μετά την πάροδο μισού αιώνα. Και να μην ξεχνούμε ότι φτάσαμε ήδη τον μισό αιώνα.
Και διερωτάται λοιπόν κάποιος: Πράγματι θέλουν λύση όλοι αυτοί; Κι αν ναι ποιου είδους λύση;
Δεν είναι τυχαίο που μέχρι τώρα αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι να προσδιορίσουν επακριβώς τι εννοούν όταν λένε ότι θέλουν λύση.
Διστάζουν. Και διστάζουν διότι ξέρουν ότι ακόμα δεν έχει περάσει στη συνείδηση των Κυπρίων η διχοτόμηση.
Ακόμα και οι οπαδοί τους επαναλαμβάνοντας τις θέσεις των κομμάτων τους, δυσκολεύονται να αντιληφθούν ότι ουσιαστικά προωθούν τη διχοτόμηση.
- Ξέρουν πολύ καλά ότι το κλείσιμο των οδοφραγμάτων για ακόμα μια φορά ίσως να είναι και η τελευταία. Ξέρουν πολύ καλά ότι το κλείσιμο των οδοφραγμάτων σπρώχνει τους Τουρκοκύπριους πιο βαθιά στην αγκαλιά της Τουρκίας διότι το εκλαμβάνουν ως απαξίωση εναντίον τους από τους Ελληνοκύπριους.
- Ξέρουν πολύ καλά ότι η αφαίρεση διαβατηρίων με διάφορα προσχήματα οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα, να σπρώξει και πάλι την Τουρκοκυπριακή κοινότητα στις αγκάλες της Τουρκίας.
Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν πως οι Τουρκοκύπριοι με όλα αυτά που κάνουν οι Ελληνοκύπριοι ηγέτες εκλαμβάνονται ως εχθρική ενέργεια. Και ενισχύει τους φόβους τους προς τους Ελληνοκύπριους. Και ότι αυτές οι ενέργειες τους οδηγούν να σκέφτονται πως η μόνη ασπίδα προστασίας τους είναι η Τουρκία. Και γι’ αυτό μια μεγάλη μερίδα της Τουρκοκυπριακής κοινότητας τάσσεται υπέρ της συνέχισης των τουρκικών εγγυήσεων.
Σίγουρα δεν συμφωνούμε με αυτές τις συλλογιστικές των Τουρκοκυπρίων. Δεν παύουν όμως να είναι μια πραγματικότητα.
ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ
Η ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ!
Από την άλλη κάποιοι εισηγούνται να ανοίξουμε μέτωπο κατά των βρετανών. Να ανοίξουμε θέμα στρατιωτικών βάσεων, να ανοίξουμε θέμα αφαίρεσης του βρετανικού «κεκτημένου», να συντάσσει το Φόρεϊν Όφις οτιδήποτε αφορά, σε επίπεδο Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το Κυπριακό.
Είναι γνωστό ότι από το 1964 το Λονδίνο έχει την ευθύνη για τη σύνταξη των κειμένων του Συμβουλίου Ασφαλείας για την Κύπρο.
Προβάλλουν το επιχείρημα αυτοί οι «επαναστάτες» ότι μπορεί να αφαιρεθεί το «κεκτημένο» αφού δεν υπάρχει κάποια απόφαση που να δίνει αυτό το δικαίωμα στη Βρετανία.
Για ακόμα μια φορά εύηχα συνθήματα. Διότι περί συνθημάτων πρόκειται.
Όλα αυτά τα λένε οι άνθρωποι που πολέμησαν με λύσσα όσες προσπάθειες έγιναν για επίλυση του Κυπριακού από το 1977 μέχρι σήμερα. Τα λένε οι άνθρωποι που βλέπουν παντού δολοπλοκίες, συνωμοσίες, βλέπουν παντού εχθρούς της Κύπρου. Από την άλλη στις αναλύσεις τους πολλοί από αυτούς λένε ότι ένας από τους λόγους που πληρώσαμε το τίμημα του 1974 ήταν το ότι πήγαμε κόντρα στις μεγάλες δυνάμεις της Δύσης.
Και σήμερα εισηγούνται να κάνουμε το ίδιο.
- Αυτή τη στιγμή η Αμμόχωστος χάνεται. Και μαζί της χάνεται και το Κυπριακό. Οι τουρκικές εξαγγελίες δεν είναι τίποτε άλλο από την απαρχή της σαλαμοποίησης του Κυπριακού.
Αν πετύχει ο στόχος της Τουρκίας, δηλαδή να απαλλαγεί από τον βραχνά της Αμμοχώστου δίνοντας μια λύση στην πτυχή αυτή χωρίς την συνολική λύση του Κυπριακού, δεν θα σταματήσει μέχρι εδώ.
Θα πάρει σειρά η Μόρφου. Και θα καλέσουν τους μορφίτες να επιστρέψουν υπό τουρκική ή τουρκοκυπριακή διοίκηση.
Και μετά τη Μόρφου θα πάρει σειρά άλλη περιοχή, π.χ. η Μεσαορία και μετά άλλη και μετά άλλη.
Και με αυτό τον τρόπο θα επέλθει μία λύση χωρίς επίσημες υπογραφές που θα οριστικοποιεί την τουρκοποίηση των κατεχομένων, οι νόμιμοι κάτοικοι θα προβούν οι ίδιοι σε διευθετήσεις των περιουσιακών τους κι έτσι θα λυθεί και το εδαφικό και το περιουσιακό μαζί.
ΚΙ ΟΜΩΣ, ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ
ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ!
Μετά τις εξαγγελίες της τουρκικής πλευράς ξεσάλωσαν κάποιοι εναντίον της Επιτροπής Ακίνητης Περιουσίας που λειτουργεί στα κατεχόμενα, επαναλαμβάνοντας τα τετριμμένα που έλεγαν και για τα οδοφράγματα. Ότι δηλαδή προσφυγή στην Επιτροπή θα σημαίνει αναγνώριση των κατεχομένων. «Ξεχνούν» ότι οι πολίτες δεν αναγνωρίζουν κράτη αλλά είναι τα κράτη που αναγνωρίζουν κράτη.
Μέσα στην αδυναμία τους να προσφέρουν λύσεις προσπαθούν και πάλι να φοβίσουν τον κόσμο. Το έκαναν και το 2003 με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων. Ο κόσμος δεν τους ακολούθησε. Τώρα φαίνεται ότι ορισμένοι Αμμοχωστιανοί θα προσφύγουν στην Επιτροπή. Ήδη ενώπιον της βρίσκονται πέραν των 300 αιτήσεων.
Στην Ελλληνοκυπριακή κοινότητα λένε πως η Επιτροπή είναι παράνομη αλλά ξέρουν πως δεν είναι παράνομη ούτε ανήκει στο ψευδοκράτος.
Αυτό πιστοποιεί και η προσπάθεια του Τατάρ να συστήσει άλλη Επιτροπή, διαχειριστική όπως την ονόμασε των περιουσιών. Κι αυτό το κάνει σε μια προσπάθεια να παρακάμψει προσφυγές στην Επιτροπή αφού αυτή δεν ελέγχεται από τον ίδιο αλλά ιδρύθηκε μετά από εντολή του ΕΔΑΔ.
Κι όμως κάποιοι στις ελεύθερες περιοχές συνεχίζουν τα παραμύθια.
Η ουσία είναι μία. Με τις αρνήσεις, τις παλινδρομήσεις από Ελληνοκυπριακής πλευράς, τις αδιαλλαξίες της Τουρκίας από την άλλη, πατήσαμε ήδη το πρώτο σκαλοπάτι της διχοτόμησης.
Μήπως είναι ώρα η Ελληνοκυπριακή πολιτική ηγεσία να προβληματιστεί σοβαρά για το τι θα πρέπει να κάνει και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να σταματήσει τις επικοινωνιακές πολιτικές;
