Κουβέντα που την είπε στο προεδρικό ο μεγάλος μπροστά σε καμιά δεκαριά δημοσιογράφους, απευθυνόμενος σε ένα από αυτούς. Κι ήταν ο μόνος που αντέδρασε, οι άλλοι εθωρούσαν το τταβάνιν.
Καταλαβαίνω ότι εν δύσκολο να αντιληφθεί ο μέσος πολίτης τι παναϋριν γίνεται κάθε φορά που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (ΠτΔ) συναντάται με δημοσιογράφους. Ένα πέπλο σιωπής καλύπτει τις αδυναμίες και τα ξεσπάσματα του. Κι έτσι ο κόσμος, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις, δεν έχει ιδέα τι γίνεται.
Τούτη η απαξιωτική συμπεριφορά, τα ξεσπάσματα, το θυμοθκιάρικον ύφος που φτάνει μέχρι τα όρια του τραμπουκισμού, είναι συχνό φαινόμενο. Οι πιο πολλοί κρύφκουν μες την πεττσιάν τους (να γοράσουμεν τον πελάν σιορ). Άλλοι ψιθυρίζουν διάφορες κινέζικες παροιμίες τζι οι υπόλοιποι… δικαιολογούν τον! Καλύπτουν τον! Τζαι βεβαίως, λιβανίζουν τον!
Έζησα που κοντά τέσσερις προέδρους της Δημοκρατίας. Τούτος εν ο πιο φοητσσιάρικος.
God save the idiots
