Του Ανδρέα ΦΙΛΗ
Το ΑΚΕΛ μετά τις βουλευτικές εκλογές της 30ης Μαΐου βρίσκεται ίσως στη δυσκολότερη στιγμή της 95χρονης ιστορίας του. Η επαναλαμβανόμενη ήττα στις βουλευτικές εκλογές δεν αφήνει άλλα περιθώρια εφησυχασμού και επιβάλλει την ανάγκη για να γίνουν ριζοσπαστικές αλλαγές στο κόμμα.
Το ΑΚΕΛ αυτή την ώρα χρειάζεται να μαζέψει τις δυνάμεις του, να συγκροτήσει τις σκέψεις και τις ενέργειες του προς τον στόχο της ανάκαμψης η οποία δεν θα έρθει από μόνη της. Θα προέλθει μέσα από την έμπρακτη απόδειξη ότι έλαβε τα μηνύματα από το αποτέλεσμα των εκλογών.
Το ΑΚΕΛ χρίζει σοβαρών αλλαγών
Πολλοί στην προσπάθεια τους να βοηθήσουν το κόμμα εισηγούνται διάφορες αλλαγές και πρακτικές που πρέπει να ακολουθηθούν. Από την επομένη των εκλογών πήραν φωτιά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ο καθένας καταθέτει θέσεις και απόψεις. Πολλές οι απόψεις και διαφορετικές. Πολλές θέσεις και απόψεις είναι σοβαρές ενώ άλλες πάσχουν από έλλειψη σοβαρότητας, ενώ άλλες χαρακτηρίζονται από επιπολαιότητα. Όπως π.χ. η εισήγηση όπως ο νέος Γ.Γ. του ΑΚΕΛ να μην είναι μέλος του κόμματος! Κι αυτό, ισχυρίζεται ο εισηγητής, θα είναι ένα δείγμα τολμηρών αλλαγών στο ΑΚΕΛ! Το αναφέρουμε αυτό διότι ο εισηγητής δεν είναι τυχαίο πρόσωπο αλλά ανήκει στην ηγεσία του Δικηγορικού Συλλόγου!
Ακούστηκαν και πολλές άλλες εισηγήσεις που χρίζουν μελέτης, όπως η αλλαγή στον τρόπο εκλογής του Γ.Γ. του κόμματος, ο ρόλος των κομματικών μελών και η πιο ενεργή συμμετοχή τους στα του κόμματος, η αποκατάσταση καλύτερης επικοινωνίας μεταξύ μελών και ηγεσίας, η καλύτερη λειτουργία των Κομματικών Ομάδων Βάσης, η εμπλοκή και μη κομματικών στην διαμόρφωση πολιτικών κι άλλα παρόμοια.
Ο εγωκεντρισμός δεν έχει θέση στο ΑΚΕΛ
Υπήρξαν όμως και άλλοι που συνόδευαν την άποψη τους με τελεσίγραφα του τύπου αν δεν ακολουθηθούν τα όσα εισηγούμαι/στε τότε δεν ξαναψηφίζω. Αυτή η αντίληψη πραγμάτων δεν υποδηλώνει τίποτε άλλο παρά μια υπεροψία και ένα άκρατο εγωισμό από μέρους εκείνων που διατυπώνουν τέτοιου είδους απόψεις θεωρώντας τον εαυτό τους αυθεντία και ουσιαστικά θέτοντας στο περιθώριο εκείνους που μέσα από τις γραμμές του κόμματος αγωνίζονται νύχτα μέρα για το κόμμα, δηλ. τα μέλη του κόμματος. Ενώ την ίδια ώρα αυτοί που διατυπώνουν αυτά τα τελεσίγραφα δεν κούνησαν ποτέ τους ή τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες ούτε το μικρό τους δακτυλάκι για το ΑΚΕΛ.
Οι αυτόκλητοι…
Λέμε ξανά ότι είναι χρήσιμες όλες οι σοβαρές απόψεις και θα πρέπει να μελετηθούν.
Υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι εκμεταλλεύονται το δημόσιο βήμα ως δημοσιογράφοι για να περάσουν τις δικές τους αντιλήψεις και να νουθετήσουν τα στελέχη και τα μέλη του ΑΚΕΛ ως προς το τι θα πρέπει να κάνουν.
Και δεν μας διαφεύγει το γεγονός πως παρότι εκτιμούμε τις απόψεις τους και μπορούμε να τις αξιολογήσουμε, ότι αυτοί συνέβαλαν στη διάσπαση και την προσπάθεια αποδυνάμωσης του κόμματος μετά το θάνατο του Εζ. Παπαϊωάννου και την αλλαγή ηγεσίας.
Και αναφερόμαστε εν πρώτοις στο δημοσιογράφο Χρίστο Γεωργίου που αποφάνθηκε στις 6 Ιουνίου στην εφημερίδα «Πολίτης» ότι από «ακροθιγώς μικρές διαφανείς αντιδράσεις ορισμένων εκ των στελεχών του, κυρίως τα πρώτα δύο 24ωρα, στο ΑΚΕΛ δεν δείχνουν να απεγκλωβίζονται από την πεπατημένη».
Έβγαλε και συμπέρασμα μέσα σε δύο 24ωρα ότι δεν έγιναν οι κοσμογονίες που ανέμενε να γίνουν!
Αποφάνθηκε ακόμα ότι και «στη συνεδρία της Κεντρικής Επιτροπής, εκείνο που κυριάρχησε μάλλον ήταν ένας βομβαρδισμός απόψεων κενού περιεχομένου, οι οποίες κατέληξαν ή θα καταλήξουν όχι σε επιτομή πρακτικών αποφάσεων στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κόμμα, αλλά σε μια αναβολή για μετά, σε αόριστο και ακαθόριστο χρόνο, όλων των ζητημάτων που έχουν να κάνουν με την ύπαρξη και δράση αυτού του πολιτικού σχηματισμού που πολλά στελέχη του αρέσκονται να μας θυμίζουν ότι έφθασε σχεδόν έναν αιώνα ζωής»!!!
Μας πληροφορεί ακόμα ότι «δεν υπάρχουν εκείνες οι δυνάμεις εντός του κόμματος που να σπρώξουν την αλλαγή».
Αλλά είναι και ο Ανδρέας Παράσχος ο οποίος επιχείρησε με αστήριχτους ισχυρισμούς να υποβάλει ποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν στο ΑΚΕΛ. Έφερε ως παράδειγμα την διορατικότητα του Πλουτή Σέρβα ο οποίος ως γνωστό ήταν θιασώτης της συνεργασίας του ΑΚΕΛ με τον ΔΗΣΥ, όπως ήταν και αρκετοί από αυτούς που έφυγαν από το ΑΚΕΛ την εποχή της κρίσης.
Ο Α. Παράσχος μας είπε για τις ιχνογραφίες του Ιησού Χριστού και του Καρλ Μαρξ που ήταν καδρωμένες στον τοίχο πίσω από το γραφείο του Σέρβα…
Το ΑΚΕΛ να εγκαταλείψει
την ιδεολογία του…
Επί της ουσίας μας είπε ότι η συνταγή για τη σωτηρία του ΑΚΕΛ είναι η εγκατάλειψη της ιδεολογίας του! Μια εισήγηση που την έκαναν αρκετοί αυτόκλητοι, εκτός του χώρου του ΑΚΕΛ το τελευταίο διάστημα. Μας έφερε ως παράδειγμα την ίδρυση του ΑΚΕΛ όπου, σύμφωνα με τον ίδιο, «τα μέλη της ηγεσίας του νέου κόμματος δεν ήταν κομμουνιστές» για να πάρει απάντηση από τον Γιαννάκη Κολοκασίδη ότι αυτά που λέει δεν ευσταθούν.
Έγραψε ο Γ. Κολοκασίδης στις 7 Ιουνίου «Κάνοντας αναφορά στην ίδρυση του ΑΚΕΛ το 1941 και επαινώντας τον Σέρβα για την τόλμη του να ανοίξει το ΑΚΕΛ στην κοινωνία, ο Ανδρέας Παράσχος καταλήγει ότι “για τούτο και τα μέλη της ηγεσίας του νέου κόμματος δεν ήταν κομμουνιστές”. Λάθος. Καλά, και ο Σέρβας που ήταν ταυτόχρονα Γ.Γ. του ΑΚΕΛ και του παράνομου Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου δεν ήταν κομμουνιστής; Στην ηγεσία του ΑΚΕΛ στο πολύ αρχικό στάδιο υπήρχαν και κομμουνιστές και μη κομμουνιστές.»
Σειρά τα ψέματα
και οι ανακρίβειες
Ο Α. Παράσχος ενέπλεξε και τον Δημ. Χριστόφια στο άρθρο του, γράφοντας ότι «ήταν ο μοναδικός των πολιτικών της εποχής εκείνης που δεν επισκέφθηκε τον Σέρβα παρά τις παραινέσεις συντρόφων του όχι μόνο για επίσκεψη αλλά και αποκατάσταση, του ανθρώπου που το 1926 που ιδρύθηκε το ΚΚΚ ήταν μέλος της τριμερούς και από τότε μέχρι το 1945 επικεφαλής του Κόμματος».
Πρώτος απάντησε στο Facebook ο πρώην πολιτιστικός υπεύθυνος του ΑΚΕΛ Δημήτρης Καραγιάννης ο οποίος έγραψε ότι «ο Πλουτής είχε στείλει χαιρετισμό στο Συνέδριο του κόμματος. Εγώ επισκέφτηκα πολλές φορές τον Πλουτή εκ μέρος του ΑΚΕΛ στο σπίτι του, μια φορά και με την Έλλη Παπά (Μπελογιάννη)».
Επίσης ο Φώτης Κουζουπής έγραψε στον ίδιο χώρο ότι «Το ΑΚΕΛ το 2001 παρευρέθηκε επίσημα με αντιπροσωπεία και στη νεκρώσιμη τελετή για την αποτέφρωση του Πλουτή Σέρβα στο κοιμητήριο Southgate στο Λονδίνο».
Χριστόφιας και Πλουτής
Ο Γ. Κολοκασίδης σημείωσε στο σχετικό άρθρο του ότι «ο Δημήτρης Χριστόφιας επισκέφθηκε τον Πλουτή Σέρβα στο σπίτι του στην Αγλαντζιά λίγο καιρό μετά που είχε εκλεγεί Γ.Γ. της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ. Η επίσκεψη έγινε με την σύμφωνη γνώμη της Γραμματείας της Κ.Ε.
Σ’ εκείνη τη συνάντηση ο Χριστόφιας τόνισε ότι η νέα ηγεσία του ΑΚΕΛ σέβεται και τιμά τον Πλουτή Σέρβα, που είναι σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του Κόμματος.
Συνέχισε λέγοντας ότι παρά τις αντιπαλότητες του παρελθόντος και τις διαφορετικές εκτιμήσεις για όσα συνέβηκαν, το ΑΚΕΛ επιθυμεί να έχει μια φιλική σχέση με τον Πλουτή Σέρβα. Ο Πλουτής Σέρβας για να ανταποκριθεί θετικά στη χειρονομία του ΑΚΕΛ, έθεσε ένα όρο. Ένα όρο που δεν είχε σχέση ούτε με τον ίδιο, ούτε με την αποκατάσταση του, ούτε με την ιστορία του ΑΚΕΛ. Έθεσε όρο το ΑΚΕΛ να συνεργαστεί με τον Συναγερμό στα πλαίσια μιας «μεγάλης συμμαχίας». Και έτσι εκείνη η πρωτοβουλία του Δημήτρη Χριστόφια δεν είχε συνέχεια.
Ο αγαπητός Α. Παράσχος είπε κι άλλες ανακρίβειες. Θα κλείσουμε όμως με τον επίλογο του όπου καλεί το ΑΚΕΛ να κάνει αυτό που (δήθεν) έκανε «και ο Σέρβας το 1940 αφήνοντας πίσω το σαρκίο του ΚΚΚ και δημιουργώντας το ΑΚΕΛ. Τώρα το ΑΚΕΛ δεν μπορεί καν να εστιάσει στο μέλλον αν δεν πετάξει από πάνω του τη σοβιετική λεοντή ενός λενινισμού που έχει αποβιώσει προ πολλού.»
Με άλλα λόγια καλεί το ΑΚΕΛ να απαρνηθεί τον εαυτό του, την ιδεολογία του και τον χαρακτήρα του.
- Όλοι αυτοί χύνουν όξος και χολή κατά του ΑΚΕΛ γιατί «πουλά» προφανώς ο αντιΑΚΕΛισμός τους ενώ την ίδια ώρα γίνονται αρεστοί και δίνουν διαπιστευτήρια στα αφεντικά των μέσων ενημέρωσης στα οποία αρθρογραφούν.
Ένα να ξέρουν οι λογής – λογής αυτόκλητοι, ότι το ΑΚΕΛ θα βρει τον δρόμο του και τους διαψεύσει οικτρά. Θα χρειαστεί χρόνος αλλά η ανάκτηση των δυνάμεων θα γίνει!
