Οι εξελίξεις στην Ουκρανία είναι δραματικές. Μια κυβέρνηση εθνικιστική, με συμμετοχή Ναζιστικών στοιχείων ανέλαβε την εξουσία με πραξικοπηματικό τρόπο. Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ, στηρίζουν εμφανώς και με διάφορους τρόπους την νέα πολιτική κατάσταση. Η μεταστροφή Γιανουκόβιτς από τις οικονομικές αγκάλες της ΕΕ, σε αυτές της Ρωσικής Ομοσπονδίας, πυροδότησαν την θρυαλλίδα. Μέχρι και η Υφυπουργών Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτώρια Νούλαντ συμμετείχε στις κινητοποιήσεις ενάντια στην νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση. μπορεί η εκλελεγμενη κυβερνηση να μην χειρίστηκε σωστά διάφορες εσωτερικές υποθέσεις, αλλά αυτό ήταν υποδεέστερο μπροστά στο στοίχημα που από καιρό είχαν θέσει οι κυρίαρχοι κύκλοι. Να δέσουν την Ουκρανια στο άρμα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, να άρουν τους περιορισμούς κεφαλαίου διμερώς, με την Ουκρανία. Να κερδίσουν στον γεωστρατηγικό τομέα την Ρωσία. Μια τέτοια περικύκλωση της Ρωσίας που την θέτει με βίαιο τρόπο στην απομόνωση είναι εντελώς λανθασμένη. Η θέση αρχής του ΑΚΕΛ, είναι ότι κάθε πράξη που καταπατεί το Διεθνές Δίκαιο, είναι καταδικαστέα, από όπου και εάν προέρχεται. Και δυστυχώς στην Ουκρανία το δίκαιο καταπατάται πολλαπλώς.
Τα φασιστικά στοιχεία λειτουργούν με απάνθρωπο τρόπο. Έκαψαν τα Κεντρικά Γραφεία του Κομμουνιστικού Κόμματος, τα γραφεια των συντεχνιων στην Οδηςςο και άσκησαν βία. Δολοφόνησαν και έκαψαν ανθρώπους. Απειλούν τον Ρωσόφωνο πληθυσμό μιας χώρας με ιστορικούς δεσμούς με την Ρωσία. Ο αντικομμουνισμός που κάνουν πράξη γίνεται ανεκτός, αφού θέτουν στην παρανομία το ΚΚ της χώρας. Δυστυχώς δεν μας εκπλήσσει αυτή η ανοχή έως και υποκίνηση από ορισμένους κύκλους. Είναι η ίδια η ΕΕ που επιχορήγησε με ποσά εκδηλώσεις με αντικομμουνιστικό χαρακτήρα. Ανέχεται σε Βαλτικές χώρες την νομοθετική κατάργηση των συμβόλων και των καταστατικών των Κομμουνιστών. Εξισώνει τον Ναζισμό με τον Κομμουνισμό, στρεβλώνοντας την αλήθεια, αφού εκατομμύρια κομμουνιστές, όπως και μη κομμουνιστές έδωσαν την ζωή τους ενάντια στον Χιτλεροφασισμό. Δεν είναι όλες οι δυνάμεις ίδιες, αλλά αυτό αποτελεί μια ιστορική πραγματικότητα.
Ο Κυπριακός λαός δεν έχει να επωφεληθεί από την απειλή ενός μεγάλου πολέμου στην Ανατολική Ευρώπη. Ούτε από τις ξένες επεμβάσεις ή την αλλαγή συνόρων. Πόσο μάλλον όταν αγωνιζόμαστε για την επανένωση του τόπου μας ενάντια στην διχοτόμηση, για μια Κύπρο ελεύθερη, ομόσπονδη, πατρίδα για όλους τους Κυπρίους, Τουρκοκύπριους, Ελληνοκύπριους, Αρμένιους, Μαρωνίτες και Λατίνους. Η υπονόμευση του Διεθνούς Δικαίου, είναι πάντα εις βάρος των μικρών και αδυνάτων. Για το ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις, είναι μια πρόκληση αγώνα. Και μια πρόσκληση για αγώνες με ευρύτερες δημοκρατικές, προοδευτικές δυνάμεις. Παλεύουμε, ενάντια στις επεμβάσεις, υπέρ του διαλόγου και της ειρήνης. Για μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική που συμμορφώνεται και καθοδηγείται από τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ. Δεν αποδεχόμαστε κρυφά και φανερά κονδύλια για την ούτω καλούμενη εκδημοκρατικοποίηση τρίτων κρατών, μέτρα που δυστυχώς λαμβάνει η ΕΕ και που χρησιμοποιούνται ως εργαλεία επέμβασης στην εσωτερικη΄σκηνή κρατών. Θέλουμε την διάλυση του ΝΑΤΟ. Η θέση της κυβέρνησης Αναστασιάδη για ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, από την πόρτα του λεγόμενου Συνεταιρισμού για την Ειρήνη, μπάζει ξένες, υπέρτερες και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στην Κύπρο με θεσμικό τρόπο. Θέτει τον λαό μας σε κινδύνους και τον στοχοποιεί, ως αβύθιστου αεροπλανοφόρου πολεμικών σχεδιασμών. Για αυτές τις θέσεις αγωνιζόμαστε με συνέπεια στην Κύπρο, αλλά και στο Ευρωκοινοβούλιο. Με την Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωμένης Αριστεράς να πρωταγωνιστεί στη συνέπεια. Η ενδυνάμωση αυτής της προσπάθειας, η αντίσταση από τον λαό θα είναι πιο ευδιάκριτη μέσα από ένα ισχυρό ΑΚΕΛ. Το έχει ανάγκη η Κύπρος μας, οι εργαζόμενοι, ο λαός μας.
*Η Βέρα Πολυκάρπου είναι Μέλος της Κ.Ε του ΑΚΕΛ και Υποψήφια Ευρωβουλευτής
