Του Χριστάκη Γεωργίου*
Έχουν περάσει 8 χρόνια από το μαύρο εκείνο πρωινό της 14ης Αύγουστου του 2005 όπου χάσαμε τόσο άδικα 121 συνανθρώπους μας στο τραγικό ατύχημα της «Ήλιος».
Όλο αυτό το καιρό ζήσαμε, ως συγγενείς, την υποκρισία, την πολιτική εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου, την αδικία και τον εμπαιγμό στον ύψιστο τους βαθμό.
Σκοπίμως επέλεξα να μην σχολιάσω τα όσα συνέβαιναν όλα αυτά τα χρόνια σεβόμενος τον πόνο των συγγενών των θυμάτων και τη δικαστική διαδικασία η οποία βρισκόταν σε εξέλιξη.
Ήρθε όμως ώρα να ακουστεί και άλλη άποψη, ήρθε η ώρα να ακουστεί η αλήθεια.
Θα τολμήσω να παραθέσω γεγονότα με κάθε σεβασμό προς στους συγγενείς των νεκρών των δύο ατυχημάτων, της «Ήλιος» και του «Μαρί».
Αμέσως μετά το ατύχημα της «Ήλιος» η πολιτική ηγεσία του τόπου δεν ζήτησε την παραίτηση του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας , ενώ έξι χρόνια μετά σε ένα άλλο τραγικό ατύχημα, αυτό του «Μαρί», ζητούσαν εδώ και τώρα τη «κεφαλί επί πίνακι» του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Να θυμίσω επιπρόσθετα , για όσους έχουν κοντή μνήμη, ότι η πολιτική μας ηγεσία δεν ζήτησε παραίτηση του τότε Πρόεδρου της Δημοκρατίας στο έγκλημα του χρηματιστήριου που οδήγησε συνανθρώπους μας στην αυτοκτονία αλλά ούτε και για το ατύχημα στη Πάφο όπου σκοτώθηκε ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς με άλλους τέσσερεις αξιωματικούς .
Στο αεροπορικό ατύχημα της «Ήλιος» χάσαμε 121 ζωές, ξεκληριστήκαν ολόκληρες οικογένειες, μικρά αγγελούδια έφυγαν τόσο άδικα από τη ζωή και όμως οι «αγανακτισμένοι» δεν ένιωσαν την ανάγκη να βγουν στους δρόμους όπως έκαμαν στο ατύχημα στο «Μαρί».
Μέλη της επιτροπή των συγγενών των θυμάτων της «Ήλιος» ήταν στη πρώτη γραμμή των εκδηλώσεων των «αγανακτισμένων» έξω από το Προεδρικό εκφράζοντας έμπρακτα την «συμπαράσταση» και την «αλληλεγγύη» προς του συγγενείς των νεκρών του «Μαρί». Κάτι ανάλογο όμως δεν έγινε από τους «αγανακτισμένους» ως ένδειξη συμπαράστασης και στήριξης προς το δικό μας αγώνα για παραδειγματική τιμωρία όσων έφταιξαν για το τραγικό αεροπορικό ατύχημα της «Ήλιος».
Σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα και η μεγάλη πλειοψηφία του κυπριακού λαού χαιρέτησε τα συμπεράσματα του πορίσματος Πολυβίου ο οποίος από υπερβάλλοντα ζήλο ασχολήθηκε και πρόβλεψε την μείωση του τουρισμού τον επόμενο χρόνο ως αποτέλεσμα της έκρηξης στο «Μαρί», πρόβλεψη η οποία εκ του αποτελέσματος έχει διαψευστεί. Όμως όταν λίγες μέρες μετά ο κ. Πολυβίου με επιχείρημα την «οξεία και την περισπωμένη» αθώωνε τους κατηγορούμενους για το ατύχημα της «Ήλιος» δεν είδαμε καμία διαμαρτυρία και καμία αντίδραση από κανέναν.
Στην περίπτωση του «Μαρί», σύμφωνα με αρθρογραφία που διαβάσαμε στα ΜΜΕ ο κ. Πολυβίου ήταν «ένας ωραίος Έλληνας» ο οποίος τα «έβαλε με το πολιτικό κατεστημένο», όπως χαρακτηριστικά έγραψαν. Διερωτώμαι πως θα έπρεπε να χαρακτηρίσουμε τον «ωραίο Έλληνα» στην περίπτωση της «Ήλιος» όταν ακούσαμε τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε στην αγόρευση του, λίγες μέρες μετά την δημοσιοποίηση του πορίσματος του για το « Μαρί», για αθώωση των κατηγορουμένων της «Ήλιος» ;
Καμία αντίδραση από κανένα δεν είδαμε, ούτε ακούσαμε, αλλά ούτε διαβάσαμε όταν ο κ. Πολυβίου ανέβαλε την επικείμενη τελική αγόρευση του για την υπόθεση της «Ήλιος» επικαλούμενος φόρτο εργασίας για ολοκλήρωση του πορίσματος για το «Μαρί». Ήταν βλέπετε «εθνικό καθήκον» και «επιτακτική ανάγκη» η, όσο το δυνατό γρηγορότερα, δημοσιοποίηση του πορίσματος για το «Μαρί» παρά η απόφαση για την «Ήλιος» την οποία αναμέναμε για εφτά ολόκληρα χρόνια!
Καμία αντίδραση δεν είδαμε από τα Κόμματα, τους «αγανακτισμένους» και τα ΜΜΕ όταν ο κ. Πολυβίου ζητούσε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να σεβαστεί το πόρισμα του και να παραιτηθεί, ενώ ο ίδιος δεν σεβάστηκε το πόρισμα «Καλλή» το οποίο μιλούσε ξεκάθαρα και τεκμηριωμένα για τους πραγματικούς υπαίτιους του ατυχήματος της «Ήλιος».
Εάν τα πιο πάνω δεν είναι εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου για εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων, εάν τα πιο πάνω δεν είναι υποκρισία τότε οι λέξεις έχασαν την πραγματική τους έννοια.
Αιωνία τους η μνήμη!
*Αδελφός του Γιώργου Γεωργίου, Θύμα στο αεροπορικό ατύχημα της «Ήλιος»
