Σε κάποια φάση αυτή την εβδομάδα, έσκασε μύτη ένα περίεργο δημοσίευμα που ανέφερε πως «προφορικά, δίδεται εκεί που πρέπει η διαβεβαίωση ότι με κατάλληλους χειρισμούς και υπό την προϋπόθεση πως το Ερτζιάν θα τεθεί υπό διεθνή εποπτεία, η ελληνοκυπριακή πλευρά θα μπορούσε να συζητήσει απευθείας πτήσεις». Το δημοσίευμα μάλιστα ανέφερε αυτό το μετέφερε ο κ. Φούλε προς τον κ. Νταβούτογλου. Όταν όμως ο Δ. Χριστόφιας σε ομιλία του αναφέρθηκε στο πόσο επικίνδυνη είναι η διασύνδεση της πρότασης για την Αμμόχωστο με την τουρκική απαίτηση για άνοιγμα του Ερτζιαν, ο κ. Βίκτωρας Παπαδόπουλος απάντησε ορθά κοφτά: «Αν έχει απόψεις να τις πει στο Εθνικό Συμβούλιο». Σωστός. Όμως καλό θα ήταν και ο κ. Αναστασιάδης αν έχει κάτι υπόψιν του για «προφορικές διαβεβαιώσεις» ή αν έλαβε κι αυτός τις πληροφορίες του ρεπορτάζ και δεν ισχύουν, να το πεί στο Εθνικό Συμβούλιο, σωστά κύριε Βίκτωρα;
Έκλεισαν τέσσερις μήνες διακυβέρνησης του κ. Αναστασιάδη, και αποφασίστηκε τελικά να παραθέσει διάσκεψη για το θέμα. Τιμής ενεκέν, υπενθυμίζονται κορυφαίες προεκλογικές του «δεσμεύσεις» και «υποσχέσεις», εκτός από αυτή για απόρριψη του κουρέματος. 27 Ιανουαρίου 2013, δήλωσε σε συνέντευξη του πως είχε «βάσιμη ελπίδα ότι εάν χρειαστεί βραχυπρόθεσμο ή ακόμη και μακροπρόθεσμο δάνειο, για να αντιμετωπίσουμε τις άμεσες ανάγκες μέχρι, να υπογραφεί η Δανειακή Σύμβαση και η έγκριση της, από τα εθνικά κοινοβούλια των χωρών που απαιτούν κάτι ανάλογο, να είμαστε σε θέση να αποφύγουμε την χρεοκοπία. Ενώ την ίδια ώρα να στηρίξουμε και τις τράπεζες για να μην αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της έλλειψης ρευστότητας, έστω και εάν αυτό είναι απομακρυσμένο προς το παρόν».4 Φεβρουαρίου 2013, το επιτελείο του κ. Αναστασιάδη δήλωνε πως «ήδη, ο Νίκος Αναστασιάδης έχει συγκροτήσει μεταβατική ομάδα, η οποία ασχολείται με τη δυνατότητα άμεσης εξεύρεσης πόρων, ώστε να μην παραλύσει το κράτος και το χρηματοπιστωτικό σύστημα μετά τον Απρίλιο».Τελικά αποδείχτηκε πως δεν υπήρχαν ούτε έτοιμα διακρατικά δάνεια, ούτε «μεταβατική ομάδα». 8 Απριλίου 2013 ενώπιον της Επιτροπής Οικονομικών Βουλής, ο κ. Χάρης Γεωργιάδης μονολογούσε πως «τα δημόσια οικονομικά αυτόν το μήνα εξαντλούνται. Η Κυβέρνηση δεν επεξεργάζεται και δεν έχει σχέδιο Β».
Τη χειρότερη όμως εξαπάτηση την επιχείρησε με τη βεβαιότητα του ότι«μπορούμε να επιτύχουμε μέσα από σοβαρή διεκδικητική διαπραγμάτευση κάποια αλλοίωση, στρεβλώσεων ή όρων που έχουν συμφωνηθεί χωρίς την απαιτούμενη μελέτη, λόγω της πίεσης που δέχθηκε η παρούσα κυβέρνηση να ολοκληρώσει την Δανειακή Σύμβαση…». Ακόμα και μετεκλογικά, στις 27 του Φλεβάρη ο Δημοκρατικός Συναγερμός ράπιζε με επίσημη ανακοίνωση του τα υπόλοιπα κόμματα που «επαναλάμβαναν συνθήματα» και δεν «ένωναν όλοι μαζί τη φωνή τους για αποτροπή του κινδύνου του κουρέματος των καταθέσεων». Τελικά διαπραγμάτευση δεν έγινε. Για να μην θυμηθούμε τον κ. Σιόιμπλε και τον κ. Ρεν που επέμεναν και προφορικά και γραπτώς πως η πρόταση για κούρεμα κάτω των 100, 000 ήταν πρόταση της κυπριακής κυβέρνησης. Ούτε διορθώθηκαν στρεβλώσεις. Έγινε αποδεκτό το απαράδεκτο κούρεμα καταθέσεων, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι περικοπές, οι αποκοπές, τα χαράτσια και άλλα πολλά.
Μ΄αυτά και με εκείνα τι σουμάρει ο απολογισμός των πρώτων τεσσάρων μηνών; Τα «θα» ήταν πολλά. Μέχρι και Υπουργείο Ανάπτυξης «χτες» είχε εξαγγελθεί, μέχρι και για πρωτογενές πλεόνασμα τους πρώτους τρεις μήνες είχε γίνει δέσμευση. Τέσσερις μήνες μετά: κάτι δημοσιεύματα από το εξωτερικό αναφέρουν πως ο κ. Αναστασιάδης ομολόγησε πως «ουσιαστικά είμαστε ήδη εκτός Ευρωζώνης», το όχημα ακόμα ξερογυρίζει στην… επανεκκίνηση, οι συμπέθεροι με τα εκατομμύρια που απέδρασαν έστειλαν την εμπιστοσύνη προς τον Πρόεδρο στο πυρ το εξώτερον, η διερευνητική επιτροπή κάνει ερωτήσεις για την Ομόνοια και ακούει όποιο νιώθει ενοχές για τις αποφάσεις που δημιούργησαν ζημιές δισεκατομμυρίων, να καταθέτει πως το πρόβλημα ήταν, είναι και θα είναι ο Χριστόφιας, το ΑΚΕΛ, η Ομόνοια, ο Άντρος Κυπριανού, η σύζυγος του, ίσως ακόμα και η τοπική Κομματική Ομάδα ΑΚΕΛ Περβολιών και με κάτι τέτοια και άλλα πολλά ένα ολόκληρο σύστημα μάς αποκοιμίζει. Την ώρα που από μακριά φτάνει το χαμπέρι: η εξυγίανση της Τράπεζας Κύπρου καθυστερεί, τα μακροοικονομικά μεγέθη δεν εξελίσσονται όπως τα είχε προβλέψει το πρόγραμμα, οι εκτιμήσεις ανεβάζουν την ύφεση για την οικονομία στο 15% και την ανεργία στο 20%. Είπε κάτι ο κ. Στυλιανίδης για «σταθερότητα» και «αλλαγή του κλίματος»;
