Της Μαίρης Αντωνίου
Να το πω «μόδα» της εποχής; Να το πω σύγχρονη τάση ανάμεσα στη νεολαία (και όχι μόνο); Όπως και να το δει κάποιος η ουσία είναι η ίδια. Κάποιοι (ναι! αυτοί οι ίδιοι γνωστοί-άγνωστοι, που δεν είναι σαν κι εμάς) προσπαθούν να καλλιεργήσουν την αντίληψη ότι όλοι είναι οι ίδιοι. Κανείς δεν κάνει τίποτα για το λαό, μαζί έστησαν αυτήν την πλεκτάνη στην πλάτη του κυπριακού λαού και τώρα κάθονται στις ανέσεις τους. Ε όχι! Δεν είμαστε όλοι το ίδιο…
Ναι, υπάρχουν αυτοί που επιλέγουν την άνεση του καναπέ τους και αυτοί που επιλέγουν να αγωνιστούν. Να αγωνιστούν για τους ίδιους, τα παιδιά τους, για αυτούς-τους ίδιους που κάθονται στο σπίτι τους, για το μέλλον του τόπου τους και της νέας γενιάς. Υπάρχουν αυτοί που όχι μόνο δεν έσκυψαν το κεφάλι αποδεχόμενοι τις ξένες επιβουλές, αλλά αντιστέκονται με όλη τη δύναμή τους για να μην περάσει σαν οδοστρωτήρας από πάνω τους αυτό που κάποιοι χαρακτηρίζουν σαν «νέα τάξη πραγμάτων». Υπάρχουν αυτοί που το «παίζουν» επαναστάτες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά ούτε βήμα μακριά από την οθόνη του υπολογιστή τους δεν κάνουν, και υπάρχουν κι αυτοί, που έχουν στο παρελθόν τους να επιδείξουν αγώνες και μάλιστα αγώνες κερδισμένους.
Αυτοί κύριοι, τους οποίους ενορχηστρωμένα κατηγορείτε σήμερα με στόχο την απάλειψή τους από τις συνειδήσεις του λαού, είναι οι ίδιοι που κέρδισαν και για σας! Είναι οι ίδιοι που βγήκαν στους δρόμους, διεκδίκησαν και κέρδισαν, όσα εσείς απολαμβάνετε σήμερα. Είναι οι ίδιοι που αντιστάθηκαν στην αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης και στη μείωση των κλιμάκων εισδοχής, είναι οι ίδιοι που στάθηκαν δίπλα στους εργαζόμενους και διεκδίκησαν εργασιακά δικαιώματα, Είναι οι ίδιοι που διεκδίκησαν δημόσια και δωρεάν παιδεία, καθώς και μείωση των διδάκτρων στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Είναι οι ίδιοι που υπερασπίστηκαν το δικαίωμά σας να ζείτε σε μια χώρα αποστρατικοποιημένη, οι ίδιοι που διεκδίκησαν έναν κόσμο ειρηνικό για τα παιδιά σας.
Ναι! Είμαστε εμείς…
Ναι! Είμαστε εμείς που και τώρα βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή ενάντια στα μέτρα της τρόικα. Την ίδια στιγμή που κάποιοι επέλεξαν να λάμψουν διά της απουσίας τους, με πρώτο και καλύτερο τον ίδιο τον πρόεδρο (βλέπε «ηλεκτρονική διακυβέρνηση»). Ναι! Είμαστε εμείς που νιώθουμε περήφανοι για την ιστορία μας, γιατί οι παππούδες μας πότισαν με το αίμα τους αυτόν τον τόπο, γιατί ποτέ δεν βλάψαμε το λαό με τις αποφάσεις μας, γιατί ποτέ δεν συναινέσαμε σε αυτό το έγκλημα εις βάρος του λαού μας, διακηρύττοντας ότι «έχουμε φίλους» στην Ευρώπη. Πόσο μάλλον δεν λειτουργήσαμε σαν εγχώριοι δούρειοι ίπποι των Ευρωπαίων.
Και ναι, με όλον αυτόν τον καταιγισμό πληροφοριών που βλέπουν το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα για την εμπλοκή των λοιπών κυβερνώντων, απαιτούμε κι εμείς την κάθαρση. Απαιτούμε να πληρώσουν όσοι ευθύνονται για τη σημερινή κατάντια της οικονομίας μας. Να δοθούν άμεσα στη δημοσιότητα τα ονόματα όσων γνώριζαν και μετέφεραν χρήματα στο εξωτερικό πριν το κούρεμα, καθώς και τα ονόματα όσων καταχράστηκαν εξουσίας και οδήγησαν στο δεύτερο μεγαλύτερο έγκλημα εις βάρος αυτού του τόπου και αυτού του λαού (επειδή όσο κι αν το θέλουν κάποιοι, την μέγιστη προδοσία του 1974 δεν την ξεχνάμε). Γιατί εθελοτυφλούν όσοι δεν θέλουν να δουν ότι για τον ερχομό της τρόικα στην Κύπρο μέγιστη ευθύνη φέρουν οι τραπεζίτες και ο πρώην διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας.
Ας σταματήσουν επιτέλους τα «ανεξάρτητα» -εκ προεδρικού ορμώμενα- Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης, να παραπληροφορούν.
Ο λαός κύριοι δεν τρώει κουτόχορτο. Σταματήστε να αποπροσανατολίζετε την κοινή γνώμη και καταδείξτε τους πραγματικούς ενόχους, από όπου κι αν αυτοί προέρχονται, σε όποιον πολιτικό χώρο κι αν ανήκουν να πληρώσουν. Αυτό περιμένουμε, αυτό θέλουμε, αυτό απαιτούμε. Το χρωστάμε στα παιδιά μας, στις επόμενες γενιές, σε εμάς τους ίδιους που θέλουμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς το μέλλον μας! Το χρωστάμε σε όλους εμάς που θέλουμε ακόμα να ονειρευόμαστε το μέλλον μας! Γιατί όπως λέει και μια φίλη: «αν δεν μας αφήσετε να ονειρευόμαστε, δεν θα σας αφήσουμε να κοιμάστε»!