Της Μαρίνας ΣΑΒΒΑ*
1η Μαρτίου του 2013. Ο Υπουργός Οικονομικών όχι μόνο αναφέρθηκε στις ιδιωτικοποιήσεις των Ημικρατικών Οργανισμών, αλλά τους διαχώρισε κιόλας αναλόγως της «έλξης» που προκαλεί ο καθένας στους στρατηγικούς επενδυτές.
Πέντε μέρες μετά, αποκαλύφθηκε πως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μίλησε για Κυβέρνηση πρόθυμη να συζητήσει μετοχοποιήσεις, χωρίς να επηρεαστούν οι εργαζόμενοι. Αυτή η συζήτηση έγινε και προεκλογικά: είτε λίγο ξεπούλημα για αρχή είτε ξεπούλημα μια και έξω, ποια θα είναι διαφορά; Και τελικά, ποια ακριβώς είναι η εγγύηση για τους εργαζόμενους ότι ο όποιος στρατηγικός επενδυτής, θα έχει έγνοια να προστατεύσει αυτούς και όχι την επένδυση του; Για την ιστορία, στις 14 του περασμένου μήνα ο, υποψήφιος τότε, Πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης δήλωσε πως είναι κάθετα αντίθετος με τις ιδιωτικοποιήσεις.
6 Μαρτίου 2013. Από τα πρακτικά της συνάντησης που είχε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τον Υπουργό Εργασίας, τον Διευθυντή του Υπουργείου Οικονομικών και τις ηγεσίες των Συνδικαλιστικών οργανώσεων ΣΕΚ, ΠΕΟ και ΠΑΣΥΔΥ, τα οποία διέρρευσαν, μάθαμε πως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αποκάλεσε τη χώρα που κυβερνά η… «φίλη Άγκελα», «4ο Ράιχ» (ναι, τη χώρα της οποίας προΐσταται το μέλος της «μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας του ΕΛΚ» που ταξίδεψε στην Κύπρο για να «διασφαλίσει πως το αδελφό μας κόμμα, ο ΔΗΣΥ, θα κερδίσει τις εκλογές»). Από το ίδιο πρακτικό ενημερωθήκαμε επίσης για τη θέση του Προέδρου πως «αν επιμένουν στο κούρεμα των καταθέσεων, θα προτιμήσουμε την έξοδο της Κύπρου από την ευρωζώνη». Για την ιστορία, το Σεπτέμβριο του 2012, ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ είχε πει πως αν η Τρόικα επιμένει σε επώδυνα, αντιλαϊκά μέτρα τότε δεν πρέπει να αποκλείεται κανένα ενδεχόμενο. Ακολούθησε τσουνάμι αντιδράσεων από όλους. Από τον κ. Αβέρωφ Νεοφύτου που μίλησε για καταστροφική και διχαστική δήλωση, στον κ. Φώτη Φωτίου που τη βρήκε άστοχη και δημαγωγική, στον κ. Δημήτρη Παπαδάκη που μίλησε για επικίνδυνες θέσεις, μέχρι τον κ. Ρίκκο Ερωτοκρίτου που είπε πως Χριστόφιας και ΑΚΕΛ είναι επικίνδυνοι για τον τόπο. Οι δε τίτλοι των εφημερίδων φρόντισαν για τις εντυπώσεις: «θα μας ανατινάξουν στον αέρα!», «πλήγμα στην αξιοπιστία της Κύπρου από το ΑΚΕΛ» και άλλα.
7 Μαρτίου 2013. Η «άνοιξη» της Κύπρου τελικά δεν ήρθε νωρίτερα, όπως υποσχόταν ο κ. Αναστασιάδης. Και καλά, για τα της οικονομίας. Όμως γιατί έπρεπε να ανοίξει η πόρτα στη βαρυχειμωνιά με την παρουσία του Υπουργού Παιδείας στην Ιερά Σύνοδο και την ποντιοπιλατική στάση του αναφορικά με τις ανακοινώσεις της Ιεράς Συνόδου; Γιατί δεν μπόρεσε ο Υπουργός Παιδείας να βρει δύο λέξεις να πει, αν μη τι άλλο, για το απαράδεκτο του διαχωρισμού των μαθητών σε «ορθόδοξους» και «αλλόθρησκους»; Γιατί δεν βρήκε κανένας από μέρους της Κυβέρνησης δύο λέξεις να υπερασπιστεί το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να επιλέγει ο ίδιος πως θα ζήσει και πως θα πεθάνει; Για την ιστορία, ο κ. Αναστασιάδης το Νοέμβριο του 2011 είχε καλέσει τον Αρχιεπίσκοπο να σταματήσει να συμπεριφέρεται σαν «πάτρονας» και πως ο ΔΗΣΥ είναι αυτόνομος. Και όμως τα έφεραν ο χρόνος και ο καιρός έτσι, που να φαίνεται πως η Ιερά Σύνοδος δεν θα επιτρέψει και τόση αυτονομία στην Κυβέρνηση του κ. Αναστασιάδη.
8 Μαρτίου 2013. Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και οι πολιτικές δηλώσεις δεν καταλογίζουν στην Κυβέρνηση αναποφασιστικότητα και ατολμία. Δεν χάνονται τα τρένα, δεν αποστέλλονται πια επιστολές που απειλούν με ποινικές ευθύνες αν δεν υπογραφεί το Μνημόνιο, δεν κινδυνεύουμε με χρεοκοπία. Αλλά ας μην συγκλονιζόμεθα: οι απαιτήσεις της Τρόικα παραμένουν το ίδιο παράλογες και αντιλαϊκές, τίποτε δεν άλλαξε, παρά μόνο το όνομα του Προέδρου και η Κυβέρνηση.
* Διευθύντρια Γραφείου Γενικού Γραμματέα ΚΕ ΑΚΕΛ
