Της Δώρας Σωτηρίου
Έστω και χαριτολογώντας, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ και υποψήφιος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης έθεσε το ζήτημα, εκφράζοντας έτσι και την προσωπική του άποψη: Φαίνεται ότι δε σκέφτονται μόνο οι άντρες, αλλά υπάρχουν και γυναίκες που σκέφτονται. Το συμπέρασμα της πιο πάνω δήλωσης, τουλάχιστο όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι (με το φτωχό μου το μυαλό) είναι: παρόλο ότι η σκέψη είναι προνόμιο των αντρών (λογικών όντων), είναι μεγάλη έκπληξη να υπάρχουν και γυναίκες που σκέφτονται (άλογα όντα, ζώα), αφού η λογική είναι ανθρώπινο προνόμιο.
Στο λυκαυγές του 21ου αιώνα τίθεται ,λοιπόν, το ερώτημα, και μάλιστα από υποψήφιο του προεδρικού αξιώματος: Τελικά και οι γυναίκες σκέφτονται; Ανήκει η γυναίκα στην κατηγορία των όντων χωρίς λογική και σκέψη; Θα προσπαθήσω να απαντήσω στο ερώτημα με παραδείγματα από την εξελικτική πορεία της γυναίκας μέσα στην ιστορία των αιώνων. Μελετώντας τη θρησκεία των λαών διαπιστώνουμε ότι ο πρώτος θεός που λάτρεψαν ήταν γυναικεία θεότητα, η μητέρα-τροφός, η γη την οποία ταύτισαν με τη γυναίκα που έδινε ζωή. Σύμφωνα με τους ιστορικούς- αρχαιολόγους μελετητές, η λατρεία της « θεάς της γονιμότητας» θα εξελιχθεί αργότερα σε λατρεία της Αφροδίτης και στα πρώτα χριστιανικά χρόνια απάνω στους ναούς αυτούς θα κτιστούν ναοί αφιερωμένοι στην Παναγία.
Στην πρώτη οργανωμένη ζωή των ανθρώπων, λίθινη εποχή (συνοικισμός Χοιροκοιτίας) «… και οι γυναίκες με τη δικής τους εργασία γίνονται οι κύριοι παράγοντες στην οικονομία και η επιβίωση της κοινότητας στηριζόταν σε αυτές. Οι γυναίκες καλλιεργούσαν τη γη, εξημέρωναν και ανέτρεφαν τα ζώα, κατασκεύαζαν τα αγγεία για οικιακή χρήση και αποθήκευση των προϊόντων, γεννούσαν και μεγάλωναν τα παιδιά. Ο ουσιαστικός αυτός ρόλος τους στη δημιουργία και συντήρηση της ζωής, τους έδινε και τη σημαντική τους θέση μέσα στην κοινωνία.» (Ιστορία της Κύπρου, Κάτια Χατζηδημητρίου, σελ.10)
« Η φράση «σπίτι και μητέρα» είναι γραμμένη σε κάθε φάση της νεολιθικής γεωργίας και αναγνωρίζεται στα θεμέλια των σπιτιών και των τάφων. Η γυναίκα χρησιμοποίησε την τσάπα και το ραβδί για το σκάλισμα. Αυτή περιποιήθηκε τα καλλιεργημένα σιτηρά και πραγματοποίησε τα αριστουργήματα της επιλογής και της γονιμοποίησης, που μετέτρεψαν τα άγρια είδη σε γόνιμες και πλούσια θρεπτικές οικιακές ποικιλίες.
Και η μορφή του χωριού δικής της δημιουργία είναι, γιατί εκτός από οτιδήποτε άλλο που ήταν το χωριό, ήταν προπαντός μια συλλογική φωλιά για τη φροντίδα και την ανατροφή των μικρών παιδιών(…). Χωρίς αυτή τη μακρά περίοδο της γεωργικής και οικιακής ανάπτυξης δε θα είχε μαζευτεί το πλεόνασμα τροφής και ανθρώπινου δυναμικού ,που έκανε πραγματοποιήσιμη την αστική ζωή. Και χωρίς την πρόνοια και τη συνειδητή ηθική πειθαρχία που ο νεολιθικός πολιτισμός εισήγαγε σε όλους τους τομείς είναι αμφίβολο αν θα είχε προβάλει η πιο σύνθετη κοινωνική συνεργασία, που συνεπάγεται η δημιουργία της πόλης» (LewisMumford, Thecityinhistory, p.12 και Χατζηδημητρίου Κ. (1985) Η εποχή του λίθου και η Χοιροκοιτία,σ.36-37)
Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, η γυναίκα των προϊστορικών χρόνων, με το μυαλό και τη σκέψη, έπαιξε τον κατ΄ εξοχή ρόλο στην οργάνωση της κοινωνίας και στη δημιουργία του πολιτισμού και κατείχε σημαντική θέση στην κοινωνία.
Στους αιώνες που ακολούθησαν, παρά την αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών για τη γυναίκα, στον Επιτάφιο λόγο του ο Περικλής, τον 5ο αιώνα π.Χ., εκτός από τους νεκρούς του πολέμου, μνημονεύει και την «αρετή» των γυναικών και, όταν αναφέρεται στην αρετή, εννοεί την ικανότητα και την αξιοσύνη τους.
Ο Αριστοφάνης με τη Λυσιστράτη, ο Σοφοκλής με την Αντιγόνη ύμνησαν το γυναικείο μυαλό και τη σκέψη. Μέχρι και τις μέρες μας ακολούθησε ένας ατέλειωτος κατάλογος μεγάλων αντρών, λογοτεχνών, διανοουμένων, πολιτικών που αναγνωρίζουν και εξαίρουν τη συμβολή της γυναίκας στην πρόοδο της ανθρωπότητας.
Συνεπώς, η ίδια η ζωή από μόνη της και η Ιστορία αποδεικνύουν ότι και οι γυναίκες σκέφτονται, κύριε Αναστασιάδη. Είναι αυτές που φέρνουν τη ζωή, που γαλουχούν τον άνθρωπο με τα ιδανικά του ανθρωπισμού, την αγάπη στον άνθρωπο και το σεβασμό στην αξία του. Είναι αυτές που σε όλη την πορεία της ανθρωπότητας αγωνίζονται μέσα από το δικό τους χώρο για έναν πιο δίκαιο κόσμο για τις ίδιες και για τα παιδιά τους. Είναι οι εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους ,για το δικαίωμα της ψήφου, για το δικαίωμα της ίσης αμοιβής για ίσης αξίας εργασία.
Είναι αυτές που σε δύσκολους αγώνες στάθηκαν πλάι στον άντρα και αγωνίστηκαν για τη ειρήνη, για τα δίκαια και τα δικαιώματα του ανθρώπου. Είναι η γυναίκα εργάτρια, η σύζυγος, η μητέρα, η αδελφή που στάθηκε στον αγωνιζόμενο μεταλλωρύχο στους μεγάλους απεργιακούς αγώνες του 1948.
Ναι, υπάρχουν, κύριε Αναστασιάδη και γυναίκες που σκέφτονται. Είναι αυτές οι χιλιάδες μάνες, σύζυγοι και αδελφές που μαζί με τους άντρες και τα παλληκάρια τους αντιστάθηκαν στο προδοτικό πραξικόπημα για να υπερασπιστούν τη δημοκρατία. Εκείνες οι χιλιάδες γυναίκες, που έστειλαν τα παλληκάρια τους να αντιμετωπίσουν τον Τούρκο εισβολέα, αφού του άνοιξε τις πόρτες το προδοτικό πραξικόπημα, για να υπερασπιστούν την πατρίδα τους. Είναι οι χιλιάδες γυναίκες πρόσφυγες, είναι οι χιλιάδες μάνες και γυναίκες των νεκρών και των αγνοουμένων του ΄74. Αυτές, που 38 χρόνια μετά, θάβουν τα παλληκάρια τους, που περιμένουν τη δικαίωση της θυσίας τους. Είναι αυτές, που επειδή σκέφτονται, ξέρουν καλά ποιοι είναι αυτοί που άφησαν πίσω τους « καμένη γη ».
Και, επειδή σκέφτονται, γνωρίζουν καλά τι σημαίνει για την Κύπρο και το λαό της η ένταξη στο Συνεταιρισμό για την «Ειρήνη», οι «Ειρηνικές Αποστολές», γνωρίζουν καλά τι σημαίνει η Ιδιωτικοποίηση των Ημικρατικών Οργανισμών, ξέρουν πολύ καλά ποιοι άφησαν αποκαϊδια σε τούτο τον τόπο, γι αυτό την Κυριακή θα ψηφίσουν Σταύρο Μαλά, που είναι πεντακάθαρος, ειλικρινής και έντιμος, που σέβεται τη γυναίκα και κατ΄ επέκταση τον άνθρωπο.
