Είμαι σίγουρος ότι ο τίτλος, σου κινεί το ενδιαφέρον. Φυσικά είμαι σίγουρος και ότι μπούχτισες με όλα όσα ακούς, είμαι σίγουρος ότι πιστεύεις ότι δεν υπάρχει σωτηρία και ότι αυτός ο τόπος πάει από το κακό στο χειρότερο και ναι, είμαι σίγουρος ότι σκέφτεσαι σοβαρά την αποχή.
Κατανοητό. Πραγματικά όμως, τί είναι αυτό που συμβαίνει στον τόπο μας και ποιος ευθύνεται για όλα αυτά. Πώς μπορώ εγώ που μόλις τέλειωσα τις σπουδές μου ή άρχισα το πανεπιστήμιο, να κάνω όνειρα για το μέλλον; Άκουσα πολλές εκδοχές. Παρόλα αυτά, τί αληθεύει, τί έχει συμβεί πραγματικά, πού πάμε και τί μας περιμένει; Θα καταφέρω να κάνω τουλάχιστον τα βασικά σε κάποια φάση της ζωής μου; Θα καταφέρω να «βάλω κεραμίδι πάνω που τo κεφάλι μου» όπως μου έλεγε ο παππούς μου;
Ε λοιπόν, να σου πω πώς έχουν τα πράγματα τουλάχιστον όπως εγώ τα κατανοώ. Και η ιστορία πάει κάπως έτσι: Το Φεβρουάριο του 2008 εκλέγεται στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Δημήτρης Χριστόφιας, πράγμα αδιανόητο για κάποιους να εκλεγεί στην Κύπρο ένας κομμουνιστής, ένας άνθρωπος που άσκησε τέτοια πολιτική στήριξης στις ευάλωτες μάζες. Είναι τραγικό πως μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια, τα όσα καλά πρόσφερε αυτή η κυβέρνηση σε αυτό τον τόπο κανένα από τα ΜΜΕ δεν τα πρόβαλλε. Μερικά από τα βασικά που έκανε αυτή η κυβέρνηση είναι η τακτοποίηση των αγροτικών χρεών, τρεις προσαυξήσεις του κατώτατου ορίου του μισθού, εύρεση φυσικού αερίου στην ΑΟΖ, πασχαλινό επίδομα, πακέτο κρατικής φοιτητικής μέριμνας κ.α. Σαφώς και είναι ταυτόχρονα κωμικό το να γίνονται τόσα καλά στον τόπο μας και κανείς να μην τα προβάλλει. Ενώ η μοναδική έγνοια κάποιων να είναι να αποτύχει στα μάτια των πολιτών αυτή η κυβέρνηση.
Είναι κωμικό το να μας λέει ο Νίκος Αναστασιάδης ότι είναι δίπλα στη νέα γενιά αλλά τραγικό το ΔΗΣΥ, το κόμμα του οποίου είναι πρόεδρος, να βάζει πρόταση στη Βουλή (και να υπερψηφίζεται) για αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης. Είναι κωμικό να κατηγορεί ο Νίκος Αναστασιάδης την κυβέρνηση ότι δεν πήρε έγκαιρα μέτρα για την οικονομική κρίση, ενώ παράλληλα τραγικό το κόμμα του να καταψήφισε το 2010 το φόρο ακίνητης περιουσίας και τον εταιρικό φόρο.
Είναι κωμικό στο τελευταίο debate, όλοι οι δημοσιογράφοι να κάνουν ξεκάθαρα επίθεση στο Σταύρο Μαλά και είναι τραγικό ότι ο μοναδικός υποψήφιος που αναφέρθηκε και έστειλε μήνυμα στήριξης προς τους απεργούς οικοδόμους να είναι ο Σταύρος Μαλάς. Είναι κωμικό που ο Νίκος Αναστασιάδης δεν ντρέπεται για το διεφθαρμένο παρόν και το παρελθόν του και παράλληλα τραγικό το ότι έχει το θράσος να ζητά τη στήριξη του κυπριακού λαού στις προεδρικές εκλογές.
Φυσιολογικά λοιπόν, θεωρείς με τη στάση των ΜΜΕ και των πλείστων «πολιτικών» ότι με την αποχή θα βρεις διέξοδο. Δυστυχώς το μοναδικό πράγμα που θα καταφέρεις είναι να διαμορφωθεί το αποτέλεσμα των εκλογών για σένα χωρίς εσένα! Θέλεις να έχουν καλό ή τραγικό τέλος οι εκλογές; Πάλι συμφωνούμε δεν θέλουμε το τραγικό, δηλαδή την εκλογή κάποιου που τη μια μέρα τάσσεται υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, ενώ την επομένη επιμένει ότι ποτέ δεν αναφέρθηκε σε κάτι τέτοιο, κάποιου που θεωρεί ότι είναι ψηλός ο κατώτατος μισθός των 870 ευρώ. Είναι τραγικό να επιτρέψεις με τη δική σου αποχή να εκλέγει ο Νίκος Αναστασιάδης.
Το ελπιδοφόρο τέλος είναι στα χέρια σου! Να στηρίξεις ένα άνθρωπο με όραμα, νέες και συγκεκριμένες προτάσεις, τον μοναδικό υποψήφιο που δεσμεύεται ότι δεν θα προχωρήσουμε σε 2ο μνημόνιο τεκμηριώνοντας το γιατί. Ένα άνθρωπο που θα επενδύσει στην έρευνα και την καινοτομία, ένα άνθρωπο που είναι δίπλα στη νέα γενιά, ένα άνθρωπο που θα σου δώσει το δικαίωμα να συνεχίσεις να προσβλέπεις στην πραγματοποίηση των ονείρων σου. Η δική σου επιλογή, η επιλογή της νέας γενιάς είναι ο Σταύρος Μαλάς!
