ΤΗΣ Σταύρης ΚΑΛΟΨΙΔΙΟΤΟΥ
«Θέλω θερμά να σας ευχαριστήσω για αυτή την εγκάρδια, την αυθόρμητη εκδήλωση, που δείχνει ότι δεν είναι μόνον οι άνδρες που σκέφτονται, είναι και οι γυναίκες». Δηλαδή να καταλάβουμε ότι αφορμή για να το ανακαλύψετε ήταν η συγκεκριμένη συνάθροιση! Δηλαδή να καταλάβουμε πως για σας οι γυναίκες μετράνε όσο σας χειροκροτούν, και βέβαια μόνο όσες σας ψηφίζουν; Λυπάμαι… Γιατί οι γυναίκες και μπορούν και σκέφτονται κ. Αναστασιάδη. Και κρίση έχουνε, σε περίπτωση που κι αυτό το αγνοείτε, και άποψη!
Γι’ αυτό κι όταν ακούμε για «καμένη γη», πιάνουμε το νόημα. Βλέπουμε πως ο αποπροσανατολισμός μετατρέπεται σε προεκλογικό εργαλείο. Γιατί ότι κι αν λέτε, την οικονομική κρίση την προκάλεσαν- και με μέτρα λιτότητας τη συντηρούν- όσοι έχουν ίδιες θέσεις μ’ εσάς, Μέρκελ, Ραχόι. Αυτοί που εξυπηρέτησαν διαχρονικά το κεφάλαιο κάνοντας πλάτες σε υψηλόβαθμούς τραπεζίτες, στον πρώην Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας.
Η καπηλεία όμως της δυστυχίας των ανέργων, της ανέχειας και της αγωνίας των μικρομεσαίων, είναι ασυγχώρητη. Αφού βλέπουμε, όταν κατά λάθος πέφτουν οι μάσκες, πόσο θίγει τη φιλοσοφία σας το κοινωνικό κράτος. Πόσο ενοχλείστε γιατί το εργατικό κόστος και το ύψος του κατώτατου μισθού, κατά δική σας παραδοχή, δεν βολεύουν τους προγραμματισμούς σας.
Η λυπηρή στάση που επιδείξατε αναφορικά με το τελευταίο Eurogroup; Η περισσή ετοιμότητα, με την οποία προτρέξατε να χειροκροτήσετε όσους έβαλλαν κατά της Κύπρου; Ψάχνοντας επίμονα να δικαιολογήσετε μια ανύπαρκτη μεταστροφή των εταίρων σας του ΕΛΚ όπως, ειρήσθω εν παρόδω, πράξατε και στην περίπτωση της κ. Μέρκελ;
Μπορεί να σας ενοχλεί, και προφανώς δεν σας βολεύει. Όμως το ΕΛΚ ούτε υπήρξε ούτε και θα μετατραπεί ποτέ σε υπέρμαχο των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Flexicurity, απασχόληση αντί μόνιμης εργασίας, αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, μείωση μισθών είναι μόνο μερικοί από τους άξονες της «κοινωνικής» τάχατε πολιτικής του. Στο Κυπριακό; Ανέξοδο μεν, επικίνδυνο δε, να μη λαμβάνονται υπόψη οι στρατηγικοί συσχετισμοί αρκετών ομοϊδεατών σας με τουρκικά συμφέροντα. Είναι και το ΕΛΚ που επιζητεί άνοιγμα του ενταξιακού κεφαλαίου της ενέργειας της Τουρκίας και είναι η απερχόμενη κυβέρνηση που με ορθή διαχείριση της ΑΟΖ, των υδρογονανθράκων απέτρεψε αρνητικές εξελίξεις.
Ποιοι είναι αλήθεια αυτοί που διαφωνούσαν μέχρι πριν από κάποιους μήνες με προτάσεις- μέτρα για την οικονομία που αφορούσαν τους έχοντες και κατέχοντες; Ποιος χλεύαζε κάθε προσπάθεια επιμερισμού των εξόδων του κράτους σε αυτούς που μπορούσαν καλύτερα να τα αντέξουν; Ποια κυβέρνηση κατάφερε να περιορίσει την εισροή αιτητών ασύλου, στήνοντας παράλληλα αναχώματα σε όσους άκριτα εμπότιζαν το ρατσισμό στην κοινωνία; Και ποιος ενώ προτάσσει το «σύγχρονο ευρωπαϊκό» κράτος, παραγράφει την ευρωπαϊκή πολυπολιτισμικότητα, ξεχνά ακόμη και τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους μιλώντας παραδόξως για μια Κύπρο σύγχρονη, αλλά μόνο «ελληνική»; Βέβαια εκεί μας οδηγούν νομοτελειακά τα περί χαλαρής ομοσπονδίας- σ’ ένα κράτος «ελληνικό» μεν, αλλά μισό.
Βέβαια, το ρόλο των συνθημάτων, της λεκτικής κορνίζας, της αποθράσυνσης, της ανέξοδης δημαγωγίας εδώ και πέντε χρόνια τη συνηθίσαμε. Εμπεδώσαμε και πιστώνουμε στο ΔΗΣΥ την ικανότητα, κατά τον Αβραάμ Λίνκολν, να επενδύει τις μικρότερες ιδέες με τα πιο παχιά λόγια. Συνηθίσαμε τις πολλαπλές αντιφάσεις, τις απανωτές μετατοπίσεις. Ακόμη κι αυτή η απέκδυση του ρόλου του κ. Αναστασιάδη ως ηγέτη της δεξιάς επί διακυβέρνησης ΔΗΣΥ δεν μας εκπλήσσει.
Κι επειδή σκεφτόμαστε, ενώ αναγνωρίζουμε τη δυνατότητά του να ηγείται μιας καθόλα ετερόκλητης συμμαχίας, καταγράφουμε πως δεν ενώνει δυνάμεις, δεν προσφέρει ξεκάθαρες πολιτικές προτάσεις. Πως δεν φανερώνει προοπτικές για το μέλλον του τόπου. Αλλά πως εδώ και μια πενταετία στοχεύει στην καρέκλα του Προεδρικού. Και των υπουργείων που θα στελεχώσουν όσοι σήμερα στήνονται μαζί του στις διάφορες εξέδρες- Ερωτοκρίτου, Προδρόμου, Αβέρωφ. Όσοι πολλάκις μας είπανε πόσο αδημονούν να βάλουνε χέρι στην κρατική περιουσία, στο φυσικό αέριο, στους ημικρατικούς. Να αναδιαρθρώσουν το δημόσιο, να δημιουργήσουν υφυπουργεία βολεύοντας ημετέρους. Να εκλεγούνε από το λαό, αλλά να κυβερνήσουν ερήμην του.
