Του Πέτρου Χ. ΠΑΣΙΑ
Η ποινική δίωξη και τελικά η καρατόμηση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη από τη θέση του Γενικού Ελεγκτή της Δημοκρατίας, ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, αποθρασύνει της Εκτελεστική Εξουσία να τρομοκρατεί και να επιβάλλεται όχι μόνο στους θεσμικούς αξιωματούχους της Δημοκρατίας αλλά σε κάθε τομέα όπου έντιμοι λειτουργοί
- Γιατί, ποιο μήνυμα δόθηκε με τη συντεταγμένη δίωξη, καταδίκη και αποκαθήλωση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη;
Διαμήνυσαν στους ανεξάρτητους αξιωματούχους αλλά και σε όλη την κοινωνία πως το «συντεταγμένο κράτος», οι κατέχοντες τις εξουσίες του αστικού κράτους, μπορούν να τιμωρούν με την κάθε ευκολία όσους δεν «συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις»! Και δεν χρειάζονται νόμοι, ρητές αναφορές και κανονισμοί θεσπισμένοι από τη Νομοθετική Εξουσία.
Σκαρώνουν ένα άτυπο τροπάριο, όπως έκαναν οι «8» θεοί του Ανώτατου Δικαστηρίου και σου προσάπτουν την κατηγορία της «ανάρμοστης συμπεριφοράς». Με τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη η κατηγορία αφορούσε τον τρόπο που μιλούσε δημόσια για άλλους ανεξάρτητους αξιωματούχους, τους γενικούς εισαγγελείς! Αύριο θα τους φταίνε οι λειτουργοί που θα τοποθετούνται σε μεγάλης σημασίας ζητήματα για τη δημοκρατία ή για τα οικονομικά συμφέροντα του κράτους.
Πώς αύριο ένας διευθυντής ή διορισμένος επίτροπος θα διαφωνήσει για παράδειγμα με την κατασκευή φωτοβολταϊκού πάρκου σε μια περιοχή όπου θα καταστραφεί το περιβάλλον, αρχαιότητες και θα επηρεάζεται η δημόσια υγείας. Δεν θα είναι «ανάρμοστη συμπεριφορά» η αντιλογία προς την… «ανωτέρα αρχή» ή τον πολιτικό προϊστάμενο;
Το ίδιο με τα έργα για την ηλεκτρική διασύνδεση του Ισραήλ με την Ευρώπη. Το δολοφονικό κράτος είναι αυτό-απομονωμένο λόγω των εγκλημάτων και δεν έχει κανένα φιλικό κράτος στη γειτονιά για να συνεργαστεί. Δεν θα κατηγορηθεί ότι «αντιστρατεύεται» την πολιτική του εργοδότη του, της κυβέρνησης ένας τίμιος τεχνοκράτης που θα τολμήσει να δηλώσει είτε σε Επιτροπή της Βουλής, είτε σε Τεχνικές Επιτροπές ότι η συμφωνία ζημιώνει τη χώρα και εμπλέκει το κράτος στον πόλεμο αλληλοεξόντωσης στον οποίο αποδίδεται το κράτος – φονιάς εναντίον των γειτόνων του;
Όμως η καρατόμηση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη δεν ήλθε ως κεραυνός εν αιθρία! Το βαθύ κράτος της Δεξιάς έδειξε τα δόντια και σε πλείστες περιπτώσεις δάγκωσε θανατηφόρα και δημόσιους λειτουργούς γιατί δεν συμμορφώνονταν αλλά και πολιτικούς αντιπάλους.
- Ο φασισμός του μεγάλου κεφαλαίου όπως μετουσιώνεται στην πράξη από το αστικό κράτος, υπηρέτη του, κτυπά τμηματικά. Θυμάστε την παρωδία και τα στημένα που οδήγησαν στις «καταδίκες» μετά την διακυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια του Βενιζέλου Ζανέττου και του Κώστα Παπακώστα.
Το καθεστώς Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ, δεν έμεινε μέχρι εδώ. Ακολούθησε ένα «κυνήγι μαγισσών» και διώξεων όσων δεν «προσκύνησαν» τον «Μέγα Άρχοντα». Χαρακτηριστική ήταν και η περίπτωση του αποκεφαλισμού εν μία νυκτί του αρχηγού της Αστυνομίας Μιχάλη Παπαγεωργίου!
Με πρόφαση την επίθεση οπαδών του ΕΛΑΜ, σε ομιλία του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στη Λεμεσό το 2013, Νίκος Αναστασιάδης, υπέγραψε διάταγμα άμεσης παύσης του Αρχηγού της Αστυνομίας! Προφανώς με την ίδια λογική, θα έπρεπε να είχαν παραιτηθεί και η ηγεσία της ΚΥΠ του Προεδρικού, και ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης και η Αστυνομική Διεύθυνση Λεμεσού, κάτι που δεν έγινε…
- Βεβαίως το θέμα δεν ήταν η μη λήψη μέτρων. Το κίνητρο του τέως Προέδρου ήταν να βγάλει από τα πόδια του ένα από τους μη προσκείμενους και προσκυνημένους στην εξουσία του, προκειμένου να διευκολυνθεί στις όποιες προσωπικές φιλοδοξίες και κομματικούς στόχους του.
Παρόμοια υπόθεση είχαμε δυο χρόνια αργότερα με επίθεση πάλι εναντίον Τουρκοκυπρίων, αλλά πλέον ο Μιχάλης Παπαγεωργίου είχε αποπεμφθεί και ο Συναγερμικός Πρόεδρος δεν διέταξε την παύση του διορισθέντα από τον ίδιο νέο Αρχηγό Ζαχαρία Χρυσοστόμου…
Ασφαλώς ο Αναστασιάδης ούτε στη μια, ούτε στην άλλη περίπτωση νομιμοποιείτο να παύσει τους Αρχηγούς Αστυνομίας. Η συσχέτιση των δυο περιπτώσεων όμως δείχνει την αυθαιρεσία και την αντιδημοκρατική νοοτροπία που επέβαλε το καθεστώς Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ που ως οδοστρωτήρα αποκεφάλιζε και συνεχίζει να το κάνει, σε όσους το βαθύ κράτος της Δεξιάς θεωρεί εμπόδια στο δρόμο του!
Στη «ΓΝΩΜΗ» τότε καταγράφαμε τα γεγονότα και τις φασιστικές νοοτροπίες που εφαρμόζονταν προσχεδιασμένα με επιθέσεις εναντίον των εργατικών δικαιωμάτων, των συνδικαλιστικών ελευθεριών, με την υπονόμευση του τότε Γενικού Εισαγγελέα με στόχο τον εξαναγκασμό του σε παραίτηση και την υπόσκαψη του Γενικού Ελεγκτή.
Ο Νίκος Αναστασιάδης ενήργησε όπως κανένας προκάτοχος του και επέβαλε ένα καθεστώς που είναι οδοστρωτήρας. Είναι οι διορισμένοι από τον ίδιο και όσοι των εντάχθηκα στη στρατιά των υπηκόων του στο κόμμα του ΔΗΣΥ και στην κρατική μηχανή που εξουσιάζουν και σήμερα.
ΠΡΟΣ ΝΕΟ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟ
ΓΙΑ… «ΑΝΑΡΜΟΣΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ»
Τώρα κτυπά μέσω των κλώνων του! Ενεργεί ως ο «Μεγάλος Αδελφός», ως «βαθύ κράτος» που επενεργεί στα μυαλά και στη σκέψη των διορισμένων και όσων τον προσκύνησαν ως τον ηγεμόνα τους!
Με την παύση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, το καθεστώς Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ που συνεχίζει να εξουσιάζει στον τόπο, καρατόμησε ένα επαγγελματία γιατί δεν χαρίστηκε στον Νίκο Αναστασιάδη και στον περίγυρο του και ξεσκέπαζε τα σκάνδαλα της δεκαετούς διακυβέρνησης του ΔΗΣΥ. Δεν είναι τυχαίο που η Αννίτα Δημητρίου, η νυν πρόεδρος του κόμματος του κεφαλαίου με την ιδιότητα της ως Πρόεδρος της Βουλής εν τη απουσία του Προέδρου Χριστοδουλίδη, ολοπρόθυμα και χωρίς να χάσει δευτερόλεπτο υπέγραψε την πράξη παύσης του Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Προφανώς θα ένιωθε ότι τον τιμωρούσε γιατί «δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις» του «Μεγάλου Αδελφού» και «δεν έκατσε στ’ αυγά του»…
- Έρχεται τώρα και η συνέχεια. Στο στόχαστρο τους βρίσκεται ένας συνδικαλιστής ηγέτης, Νίκος Λοϊζίδης πρόεδρος του Αστυνομικού Κλάδου «ΙΣΟΤΗΤΑ». Διώκεται με το ίδιο «σκεπτικό» όπως ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης, για «ανάρμοστη συμπεριφορά»!
Η πειθαρχική δίωξη του συνδικαλιστή, μέλους της Αστυνομίας, ξεκίνησε με εντολή του Αρχηγού της Αστυνομίας Στέλιου Παπαθεοδώρου, για τοποθετήσεις του σε τηλεοπτικές εκπομπές για θέματα που άπτονται στον τρόπο λειτουργίας της αστυνομίας και διάφορους χειρισμούς της ηγεσίας.
Στο Νίκο Λοϊζίδη επιδόθηκε πειθαρχικό κατηγορητήριο που περιλαμβάνει 16 κατηγορίες, μεταξύ των οποίων αυτής της ανάρμοστης συμπεριφοράς, της καταπιεστικής συμπεριφοράς, της απείθειας και της κατάχρησης εμπιστοσύνης.
Μετά και την Απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στην υπόθεση Οδυσσέα Μιχαηλίδη, ενισχύεται η ανησυχία για καταδίκη και του συνδικαλιστή της Αστυνομίας με την ποινή της απόλυσης ή του εξαναγκασμού προς παραίτηση, με τον ίδιο τον κ. Νίκο Λοϊζίδη να καταγγέλλει ότι «η διαδικασία είναι στημένη. Ο ένας, είπε, που θα απαρτίζει το τριμελές πειθαρχικό Σώμα θα είναι αστυνομικός ο οποίος προάχθηκε από τον Αρχηγό. Αναμένω τα πάντα αλλά δε θα κάνω και πίσω. Πριν λίγο καιρό ο Αρχηγός με φώναξε για να μου κάνει παρατήρηση και υποδείξεις για να μη μιλώ. Δε γίνεται να μας φιμώσουν»!
Ερωτηθείς εάν η απόφαση του τριμελούς είναι η απόλυση του, ποια θα είναι τα επόμενα βήματα του, απάντησε ότι θα εφεσιβάλει την απόφαση στο Ανώτατο Δικαστήριο. «Ξέρω ότι η απόφαση θα πάρει χρόνια αλλά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Σε τέτοια περίπτωση θα συνεχίσω να συνδικαλίζομαι και να διεκδικώ».
ΑΚΕΛ: Μας οδηγούν σε σκοτεινά μονοπάτια!
Το βαθύ κράτος της Δεξιάς και τα εκτελεστικά του όργανα περιβεβλημένα από τις εξουσίες που τους αποδίδει κτυπούν αδιάκριτα, όπου νιώθει πως διακυβεύονται τα «ιερά και τα όσια του, η λειτουργία της κρατικής μηχανής με τρόπο που να εξυπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο και την πλουτοκρατία.
Η πειθαρχική δίωξη συνδικαλιστή της Αστυνομίας γι’ ανάρμοστη συμπεριφορά αποτελεί μια πρώτη απτή απόδειξη του πού θα οδηγηθεί τελικά η δημόσια ζωή μετά τις πρόσφατες εξελίξεις με τη σύγκρουση θεσμών που είχε ως αποτέλεσμα την παύση του Γενικού Ελεγκτή, επισημαίνει σε ανακοίνωση του το ΑΚΕΛ και προσθέτει:
Το να κριθεί ως ανάρμοστο και περίπου παράνομο το δικαίωμα ενός συνδικαλιστή να υποδεικνύει τί πάει λάθος όσον αφορά τον εργασιακό χώρο και τις συνθήκες εργασίας, θέτει υπό αμφισβήτηση βασικά δικαιώματα των συνδικαλιστών που είναι κατοχυρωμένα διεθνώς και από τις συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας που δεσμεύουν και την Κυπριακή Δημοκρατία. Το Υπουργείο Εργασίας καλείται σε αυτό το πλαίσιο ν’ απαντήσει αν τέτοιες ενέργειες συνάδουν με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις συμβάσεις αυτές.
