Ηταν πρωινό της 6ης Αυγούστου του 1945 όταν ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός διέπραξε ένα από τα πιο βάρβαρα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Το βομβαρδιστικό «Enola Gay» εξαπέλυσε από τον ουρανό της Χιροσίμα την πυρηνική βόμβα ουρανίου, το «Little Boy» (Μικρό Αγόρι), σκοτώνοντας ακαριαία 110.000 ανθρώπους. Ο τραγικός απολογισμός μεγάλωσε, με χιλιάδες θανάτους αργότερα εξαιτίας της ραδιενέργειας.
Τρεις μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου, πάνω από το νησί Ναγκασάκι απελευθερώθηκε άλλη μία ατομική βόμβα, πλουτωνίου, με το όνομα «Fat Man» (Χοντρός Αντρας), η οποία σκότωσε ακαριαία 70.000 ανθρώπους. Ο συνολικός αριθμός των εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών δεν έχει υπολογιστεί ακριβώς και οι εικόνες φρίκης από τις δύο πόλεις μένουν χαραγμένες ως αδιάψευστη μαρτυρία της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.
Θύματα του ιμπεριαλιστικού εγκλήματος στη Χιροσίμα
Το πρόσχημα για τη ρίψη των πυρηνικών βομβών ήταν η «συντόμευση του πολέμου», ωστόσο δεν προέκυπτε στρατιωτική αναγκαιότητα γι’ αυτόν τον βομβαρδισμό ενός μη στρατιωτικού στόχου: Από τον Μάη του 1945, όταν η κόκκινη σημαία υψώθηκε στο Ράιχσταγκ, η Γερμανία αναγκαζόταν σε συνθηκολόγηση, σηματοδοτώντας ουσιαστικά το τέλος του πολέμου. Τον Σεπτέμβρη του 1943 είχε συνθηκολογήσει η Ιταλία, και το τρίτο μέρος της φασιστικής συμμαχίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ιαπωνία, είχε περικυκλωθεί, ενώ ο στόλος της ήταν κατεστραμμένος.
Αντιγράφουμε από το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (1939 – 1949):
«…Στις 9 Μάη 1945 ο πόλεμος στην Ευρώπη είχε τελειώσει.
Ωστόσο οι πολεμικές συγκρούσεις συνέχισαν να μαίνονται στην Απω Ανατολή. Η ΕΣΣΔ μπήκε στον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας στις 8 Αυγούστου 1945 συντρίβοντας ταχύτατα τις σημαντικές δυνάμεις του εχθρού στη Μαντζουρία, τις νήσους Κουρίλες και Σαχαλίνη, καθώς και στην Κορεατική Χερσόνησο. Την ίδια ακριβώς στιγμή, οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ρίχνοντας την ατομική βόμβα στις πόλεις Χιροσίμα (6 Αυγούστου 1945) και Ναγκασάκι (9 Αυγούστου 1945). Εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι πέθαναν ή έμειναν ανάπηροι, με τις συνέπειες της ραδιενέργειας να παραμένουν δεκαετίες μετέπειτα. Η χρήση της ατομικής βόμβας δεν υπαγορεύτηκε από στρατιωτικούς λόγους. Η Ιαπωνία είχε ουσιαστικά ηττηθεί στρατιωτικά και βρισκόταν ήδη πολύ κοντά στην παράδοση. Ηταν μια επίδειξη ισχύος των ΗΠΑ, στην προοπτική διαμόρφωσης του μεταπολεμικού κόσμου, με ιδιαίτερο αποδέκτη την ΕΣΣΔ και το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα. Η άνευ όρων συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας υπογράφτηκε τελικά στις 2 Σεπτέμβρη 1945, στο θωρηκτό “Μιζούρι”…».
Ο ΤΡΟΥΜΑΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕ
ΚΑΙ ΤΟΝ… ΘΕΟ ΤΟΥ!
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν δήλωνε προς τον αμερικανικό λαό:
«Εχρησιμοποιήσαμεν την ατομικήν βόμβαν εναντίον εκείνων, οι οποίοι μας επετέθησαν προδοτικώς στο Περλ Χάρμπορ, οι οποίοι εβασάνισαν τους Αμερικανούς αιχμαλώτους πολέμου, οι οποίοι παραβίασαν όλους τους νόμους του Διεθνούς Δικαίου (…) Ευχαριστούμεν τον Θεόν διότι είμεθα εμείς, και όχι ο εχθρός, που την φέρομεν, και παρακαλούμεν τον Θεόν να μας φωτίση εις την χρήσιν του οργάνου αυτού συμφώνως προς τας βουλήσεις του»…
Πέρα από τις επικλήσεις ευγενών σκοπών και του Θεού από τον Αμερικανό Πρόεδρο, του οποίου την υπογραφή φέρει το έγκλημα, η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι ήταν μια προσπάθεια εκφοβισμού της Σοβιετικής Ενωσης, μια επίδειξη απέναντι στους λαούς που έβγαιναν νικητές από τον πόλεμο. Μια κίνηση απέναντι στην άνοδο του επαναστατικού εργατικού κινήματος και στο κύρος που κέρδιζε η ΕΣΣΔ ανάμεσα στους λαούς για την τεράστια συμβολή της στη συντριβή του ναζισμού.
Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ
Το πρόγραμμα «Μανχάταν» ύψους 2 δισ. δολαρίων που είχε αρχίσει στις 9 Οκτώβρη του 1941 είχε φτάσει στην κορύφωσή του. Περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι εξαερώθηκαν σε μια επίδειξη ισχύος των ΗΠΑ μέσα από την οποία επεδίωκαν να υπαγορεύσουν τους ιμπεριαλιστικούς όρους στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής παγκόσμιας τάξης. Τυπικά στόχος ήταν η Ιαπωνία. Ουσιαστικά αντίπαλος προς τον οποίο στρεφόταν η απειλή ήταν η ΕΣΣΔ.
Η απόφαση για τη χρήση της ατομικής βόμβας πάρθηκε την 1η Ιούνη 1945. Στις 16 Ιούλη έγινε η γενική δομική της ατομικής βόμβας στο Αλαμογκόρντο του Νέου Μεξικού. Ο L. Szilard, επικεφαλής ομάδας επιστημόνων που μετείχαν στο πρόγραμμα έγραψε αργότερα ότι ο Byrnes (μέλος της Προσωρινής Επιτροπής και μετέπειτα υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ) «ανησυχούσε για το γεγονός ότι η Ρωσία έχει καταλάβει την Πολωνία, τη Ρουμανία και την Ουγγαρία (…) πίστευε ότι η κατοχή της βόμβας από τις ΗΠΑ θα καθιστούσε τους Ρώσους περισσότερο χειραγωγήσιμους στην Ευρώπη…».
Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι έριξαν τις βόμβες για να συντομεύσουν τον πόλεμο. Τα δεδομένα μαρτυρούν άλλες επιδιώξεις. Η Γερμανία είχε συνθηκολογήσει από τις 9 Μάη 1945 και για την Ιαπωνία ήταν ζήτημα ημερών η συνθηκολόγηση και η παράδοσή της. Η Σοβιετική Ενωση από το Μάη του 1945 είχε αρχίσει να μεταφέρει με τον υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις στην Απω Ανατολή, για να συμμετάσχει στην τελική επίθεση.
Την παρουσία της Σοβιετικής Ενωσης σ’ αυτό το μέτωπο ήθελαν να αποφύγουν οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί. Εγραψε αργότερα ο Τσόρτσιλ:
- «Η σοβιετική απειλή αντικατέστησε στα μάτια μας τον ναζιστή εχθρό (…) Σε λίγο θα είναι εύκολο στους Ρώσους εάν θέλουν να προχωρήσουν ως τις ακτές της Βόρειας Θάλασσας και Ατλαντικού».
Ετσι έριξαν την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα, στέλνοντας και μια προειδοποίηση στη Σοβιετική Ενωση ότι πρέπει να περιορίσει τις απαιτήσεις της για τους όρους της Συνθήκης Ειρήνης. Ο ίδιος ο Τσόρτσιλ στα απομνημονεύματά του αναφέρει: «Θα ήταν λάθος να πιστέψουμε ότι η τύχη της Ιαπωνίας ρυθμίστηκε από την ατομική βόμβα. Η ήττα της ήταν βεβαία πριν ριφθεί η πρώτη βόμβα».
Η πορεία διαμόρφωσης του μεταπολεμικού κόσμου ήταν αντικείμενο οξύτατης διαπάλης ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό. Η διαμόρφωση του αντιχιτλερικού συνασπισμού (ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Αγγλία), μετά την επίθεση της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ, ήταν ένας προσωρινός συμβιβασμός των ιμπεριαλιστικών αυτών κρατών με το σοσιαλισμό.
Η ΕΣΣΔ, σηκώνοντας το κύριο βάρος του πολέμου, γίνεται για τους λαούς «σύμβολο» που οδηγεί την πάλη τους, αλλά και δύναμη που τους ωθεί σε αυτό που η ίδια οικοδομεί, το σοσιαλισμό. Οι ΗΠΑ αναλαμβάνουν να φράξουν το δρόμο που μπορεί να οδηγήσει το ιμπεριαλιστικό σύστημα στο θάνατο. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, μιλώντας στις 31 Μάρτη 1949 στη Βοστόνη, ανέφερε τα εξής: «Είναι βέβαιον, ότι η Ευρώπη θα είχε κομμουνιστικοποιηθεί… εάν δεν ευρίσκετο η ατομική βόμβα εις τας χείρας των Ηνωμένων Πολιτειών» («Καθημερινή» 1/4/1949).
- Ιστορικά τεκμηριώνεται πως η ρίψη της ατομικής βόμβας σηματοδότησε και άνοιξε τον δρόμο για να ξεκινήσει ο λεγόμενος «Ψυχρός Πόλεμος», στο πλαίσιο του οποίου η απειλή του πυρηνικού πλήγματος απέναντι στην ΕΣΣΔ πήρε οργανωμένη μορφή από τις ΗΠΑ, με τα σχέδια «Broiler» (1946), το οποίο προέβλεπε τον βομβαρδισμό 24 πόλεων της ΕΣΣΔ, και «Offtackle» του 1949, που περιλάμβανε 104 πόλεις της ΕΣΣΔ.
Την ίδια χρονιά, το 1949, τα πιο ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη έθεσαν τη στρατιωτική τους οργάνωση ενάντια στην ΕΣΣΔ, με τη δημιουργία του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ)…
