Το τρίτο μνημόνιο της Ελλάδας: Κάποια μαθήματα για εμάς στην Κύπρο – Του Δρ Ιωάννη ΒΙΟΛΑΡΗ

Του Δρ Ιωάννη ΒΙΟΛΑΡΗ*

Κάνεις δεν μπορεί να ισχυριστεί πως τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας είναι ηπιότερα από τα δικά μας. Το αντίθετο μάλιστα: η Ελληνική οικονομία πάσχει ταυτόχρονα από δημοσιονομικές ελλείψεις αλλά και σχετιζόμενες με το τραπεζικό σύστημα.

Και όμως είδαμε πως η κυβέρνηση κατάφερε, εστω και με καθυστέρηση, να πετύχει ενα μνημόνιο χωρίς την επιβάρυνση των καταθετών, ή των κατόχων αξιογράφων, ούτε ακόμη των μετόχων.

Αυτό σαν ενα πρώτο μάθημα για εμάς, που μόλις μας απείλησαν πως θα κλείσουν οι τράπεζες αποδεχθήκαμε, κυβέρνηση και Βουλή, την επιβάρυνση των καταθετών, κατόχων αξιογράφων και μετόχων, και τελικά μας έκλεισαν και μια τράπεζα και μας εξανάγκασαν να πωλήσουμε τα παραρτήματα των τραπεζών μας στην Ελλάδα σε εξευτελιστική τιμή.

Ενα δεύτερο μάθημα είναι το οτι όταν κάποιος ειναι στρυμωγμένος έτσι και αλλιώς, δεν έχει να χάσει τίποτε αν συμπεριφερθεί σαν να είναι έτοιμος να τα χάσει ολα.

Ενα τρίτο μάθημα είναι το οτι σε αρκετά από τα θέματα που και εμάς απασχόλησαν και απασχολούν, οπως των κόκκινων δανείων, είδαμε μια κατάληξη καλύτερη από τη δική μας, όπου, για χατίρι και πάλι των τραπεζών, εμείς αποδεχθήκαμε στην ουσία την πλήρη ενδυνάμωση των τραπεζών στις διαδικασίες που μπορούν να ακολουθήσουν προκειμένου να εκποιήσουν ενα ακίνητο.

Ενα τέταρτο βασικό μάθημα είναι η στάση των Ελληνικών κομμάτων: παρά τις διαφωνίες τους είδαμε τα περισσότερα να στηρίζουν την Ελλάδα και οχι το κόμμα τους.´ Βέβαια ήδη εμείς εφαρμόζουμε ενα μνημόνιο το οποίο μέχρι τώρα τουλάχιστο δεν πέτυχε τίποτε το ιδιαίτερο εκτός από μια ισχνή ανάπτυξη, που δεν είναι καθόλου βέβαιο οτι οφείλεται σε αυτό, μια ανεργία που δεν έχει δείξει ούτε τάσεις μείωσης και μια πλέον φανερή σε όλους κοινωνική ανισότητα, που όλο και περισσότερο αυξάνει αυτούς που πλέον δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα.

Και το χειρότερο από όλα είναι πως κυβέρνηση και Βουλή απέτυχαν να πάρουν αντισταθμιστικά μέτρα που όντως θα μπορούσαν να βοηθήσουν τις αδύναμες ομάδες.

Για παράδειγμα το ΕΕΕ περισσότερο πέτυχε να εντοπίσει εκείνους που κακώς μέχρι τώρα είχαν κρατική στήριξη, παρά να στηρίξει εκείνους που σήμερα την έχουν ανάγκη.

Άλλο παράδειγμα το πλαίσιο αφερεγγυότητας που με τις απίστευτα περίπλοκες πρόνοιες του είναι αμφίβολο και πάλι αν θα στηρίξει αυτούς που όντως έχουν ανάγκη, αστέ που σαφώς τονίζει πως οι πιστωτές δεν πρέπει να βρεθούν σε δυσμενέστερη θέση απο εκείνη σε περίπτωση πτώχευσης του χρεώστη, οπότε διερωτάται κάποιος πως μπορεί να συμβεί αυτό, εκτός και αν ο χρεώστης ευνοηθεί στο Τζόκερ!

Ελπίζουμε κυβέρνηση και Βουλή, μαθαίνοντας κάτι από τη στάση της Ελλάδας, να εξετάσουν με σοβαρότητα όλα τα μέτρα που μέχρι τώρα έχουν πάρει και να διορθώσουν όσα, έστω και τώρα, μπορούν να διορθωθούν με στόχο τη στήριξη εκείνων που δεν έχουν άλλο στήριγμα. Αν δεν το κάνουν οι συνέπειες στον κοινωνικό ιστό θα είναι τραγικές.

• Ο Δρ Ιωάννης Βιολάρης είναι οικονομολόγος